Wachten met brengen

Wij hebben een training met Erika achter de rug. We hebben het over een castratie gehad, bah! Alle hulphonden moeten sowieso gecastreerd worden, dat staat in de "regeltjes". De vraag is alleen, wanneer.
Wanneer de hormoontjes in de weg staan voor de trainingen bijvoorbeeld. Of als ik niet meer kan eten en luisteren omdat ik zo graag puppies wil maken met mijn honden-huigenootje Nina, dan wordt het tijd. Want dan gaat het ten koste van mij en mijn baasje. Dat wordt binnenkort een belletje maken met de dieren arts. Maar daar maak ik me verder niet druk om, dat regelen mijn baasjes wel.

Zoals jullie weten vind ik apporteren heel erg leuk, als ik me verveel breng ik alles wat ik tegen kom naar mijn baasje toe. Maar nu moet ik gaan leren dat ik alleen iets breng wanneer baasje dat wilt. Als ze iets laat vallen mag ik het dus pas op pakken wanneer baasje dat zegt. Dat vond ik wel moeilijk hoor. Want ik ben erg enthousiast en spring er het liefst meteen op af. Alsof het mijn prooi is. En breng het dan zo snel mogelijk naar baasje.
Nu moet ik steeds oefenen dat ik "af" ga. En dan moet ik blijven wachten tot dat ik het mag brengen. Poehpoeh, nounou! En dat is nog niet alles, ik mag dan niet alles aangeven, maar alleen hetgeen wat het baasje aanwijst. Dat is handig voor bijvoorbeeld later als ik wat ouder ben, en mee mag helpen met de boodschappen. dan kan ik natuurlijk ook niet alles wat ik maar wil uit de schappen trekken. Sjonge jonge. Lastig hoor. Maar we zijn er ook pas net mee begonnen. Ik weet zeker dat ik dit binnen de kortste keren onder de knie heb.

Baasje heeft een filmpje gemaakt waarin we dit oefenen. Gaat nog lang niet vlekkeloos hoor. Maar het filmpje volgt nog.

Mijn buurhond Simba

Mijn buurman-honden-vriendje heet Simba. Simba is een Maltezer die al op leeftijd is. Dus ik heb respect voor hem ook al is hij een stuk kleiner dan ik. Maar op de een of andere manier is hij altijd bang voor mij. En dat vind ik best een beetje jammer. Ik ben helemaal niet eng. En ik zou graag samen willen spelen. Maar Simba is nou eenmaal een oude chagrijn. Ik voel wel een band met hem omdat wij dezelfde familie hebben. (Zijn baasjes zijn de moeder en stiefvader van mijn baasje). Ook hebben we allebei dezelfde magische kleur van de sneeuw waar we momenteel volop van kunnen genieten. (Oke hij geniet er iets minder van dan ik, hij is immers een oude chagrijn).

Vandaag ging ik weer bij hem op bezoek. We gingen The voice kids kijken. Dat zijn allemaal kleine mensjes die gaan zingen. En dan mogen de honden niet mee zingen. Ik wil dat wel graag maar ik hou me in. In m'n eentje is het ook zo saai. Sim wilt toch niet mee doen. Hij zingt alleen wanneer de telefoon af gaat. Dan kunnen wij hem thuis altijd horen. Dus wij weten precies wanneer de telefoon daar af gaat.

Op een gegeven moment was het tijd om een waarschuwing te geven. Er kwam een aanval aan. Dat is fijn. Dan mag ik even legaal zingen. Simba voelt het ook af en toe aan wanneer mijn baasje zich niet goed voelt. Ik heb namelijk gehoord, dat toen ik nog niet bestond, Simba baasjes moeder heeft geroepen toen ze alleen beneden lag in een heftige aanval. Hij was toen een beetje een "held". Hihi, dat is natuurlijk niks vergeleken met wat ik elke dag doe. Maarja. Ik ben dan ook ernstig geweldig goed in wat ik doe.
Maar door deze ervaring ging Simba mij ook iets meer respecteren. Hij zag dat ik het zo goed kan. En hij werd ineens een stuk minder bang voor mij. Zo kwam het dat we ineens samen op hetzelfde kleedje lagen.

Ik vond dit een leuke ervaring. Leuk genoeg om met jullie te delen.

Pootjes van Simba en Snow ! Xxx

Vacht uittrekken. Ik begin er aan te wennen.

Baasje en ik zijn de sneeuw wel zat. Niet dat ik het niet leuk vind om in te spelen, maar ik mis mijn lange wandelingen. Baasje houdt dat gewoon niet vol in de sneeuw met de rolstoel.. En de handbike staat in de achtertuin. Maar vanwege de temperatuur verschillen zat de deur van de poort steeds klem. Maar gelukkig kregen we die vandaag wél open!! Dus daar hebben we mooi gebruik van gemaakt!! We zijn naar de supermarkt geweest om te oefenen. Ik deed het super goed. Ik wilde aan iedereen laten zien wat een goede hulphond ik kan zijn. Ik gedroeg me dan ook perfect. En als er mensen naar me keken zette ik mij grote liefste puppy-hondjes-glinster-ogen op. Dat doe ik om baasje te pesten. Dan moet ze namelijk tegen iedereen gaan uitleggen dat ik niet geaaid mag worden.

Ook zijn we vandaag een stapje verder gegaan met de training van jas en handschoenen uit trekken. Ik mocht namelijk baasjes schoenen ook uit trekken. En toen ze zich 's avonds om ging kleden heb ik ook geholpen met broek en shirt uit trekken. Oh ja en sokken uit trekken kan ik het beste! Ik vind dit zo leuk om te doen dat ik eigenlijk helemaal geen brokjes hoef te zien om gemotiveerd te blijven!! Ik begin er wel aan te wennen dat mensen hun vacht nou eenmaal verwisselen en aan/uit trekken. Nou, mijn vacht laat ik lekker aan.

Maar van al dat trainen vandaag ben ik best wel moe geworden!

Tweeling. Wie is m'n baasje?

Vannacht heb ik iedereen wakker gehouden. Ik moest namelijk overgeven en ik had diarree. Maar ja dat was eigenlijk een beetje mijn eigen schuld. Want ik had plastic gegeten. Als het even kan eet ik alles op wat ik tegen kom.
Gister verveelde ik me, en wat ik altijd doe als ik me verveel; alles wat op de grond ligt oppakken en aangeven. Nou, toen verveelde ik me niet meer hoor! Want de hele vloer lag bezaaid met speelgoed van een klein mensje. Een kindje noemen ze dat. Het kindje vond het niet leuk dat ik aan haar speelgoed kwam, maar des te leuker vond ik het. En om er nog een schepje boven op te doen, heb ik dus ook wat plastic op gegeten. Ha!
Maar uiteindelijk had ik alleen mezelf er mee. Poeh wat een buikpijn had ik.

Of het aan de slechte nachtrust lag weet ik niet, maar ik had vandaag echt geen zin om te luisteren. En honden-huisgenootje Nina ook al niet.
Vandaag kwam Justine op bezoek. Dat is de tweeling zus van het baasje (ja soms raak ik in de war. Wie is nou m'n baasje? Tante Justine is namelijk net zo streng maar houdt ook net zo veel van knuffelen als baasje). En ze werden wel een beetje gek van Nina en mij omdat we maar niet luisterden, lachen joh!
Sowieso heb ik een beetje last van mijn hormoontjes. Ach hoort er bij.
Ik vind het altijd gezellig als tante Justine komt. Ik geef haar graag kusjes met m'n grote natte neus. Zie foto. Wel jammer dat Swiffer niet mee was.

Ik heb tegenwoordig ook niet zo veel zin meer om bij het baasje te gaan liggen na een aanval. Vaak loop ik dan gewoon weg, want ja ik heb mijn werk toch gedaan?! Ik heb tenslotte die aanval aan gegeven.
Alleen als ik op de bank mag liggen als baasje een aanval heeft gehad, dat doe ik wel graag. Dat vind ik heerlijk. Zie foto.

Over water lopen!

Ik vond het jammer dat de sneeuw zo snel weer weg was. Maar gelukkig ging het dit weekend ineens weer hard sneeuwen en kan ik weer iedere dag in de sneeuw spelen. Heerlijk vind ik dat. Na vijf minuten ben ik al helemaal doorweekt. Ook ren ik iedere keer over de vijver in de tuin, spannend joh! Normaal gesproken plons ik er dan in en koel ik lekker af (dat doe ik altijd in de zomer). Maar nu ben ik er achter gekomen dat als je er heel snel overheen rent, je er niet in zakt! Dat is magie!
(baasje houdt steeds haar hart vast omdat er maar een dun laagje ijs op ligt)

Het nadeel van de sneeuw is dat baasje niet vooruit komt in de rolstoel. Ze moet dan de hele tijd op haar achterwielen rijden omdat de kleine voorwieltjes vast blijven zitten. Dat houdt ze niet lang vol, dus geen lange wandelingen voor mij.. Boehoee! Gelukkig hebben we een tuin..

Niet in slaap vallen...

Van de week ben ik met baasje en een vriendin van het forum (Jantine) mee geweest naar Rijen. Wat een avontuur. Ik heb samen met Jantine erg mooi gezongen op de heenweg. Ik heb wederom weer kunnen laten horen dat ik een sopraan ben. We gingen daar naar nieuwe rolstoel-hoepels kijken. Dat zijn die dingen die aan de wielen van een rolstoel vast zitten, zodat baasje zich voort kan bewegen. Toen we daar waren heb ik keurig een aanval aan gegeven dus baasje ging op tijd liggen en is niet gevallen.
Toch moest ze naar het ziekenhuis vanwege twee luxaties, dat kwam door de spier-spasmes tijdens een aanval. In het ziekenhuis dachten ze allemaal dat ik mijn werk niet goed had gedaan, en dat baasje daarom gevallen was en haar gewrichten uit de kom had gevallen. Nou toen ik dat hoorde was ik wel beledigd hoor. Ik heb die aanval wellll aangegeven, hoor je dat? WEL!
Uiteindelijk was het een lange dag, maar het was wel erg gezellig. Ik was er de volgende dag nog steeds moe van! Ik viel dan steeds zittend in slaap maar dat probeerde ik niet te laten merken natuurlijk.

Ik moest van de week weer een paar keer alleen thuis blijven. Dit keer kon ik nergens aan knabbelen omdat de baasjes alles hadden verstopt, dus Nina en ik zaten op een kale gang. Dat is toch wel saai vind ik. Gelukkig ligt er altijd nog een mat die ik aan kan kauwen. Dat doe ik dan natuurlijk aan de onderkant, zodat je vanaf de bovenkant eigenlijk helemaal niet ziet dat ie kapot is. Netjes he..

Verder heb ik niet veel te vertellen, gek eigenlijk want ik praat de hele dag door..

 

Bijzondere band

Vandaag ging baasje weg zonder mij. Het was lang geleden dat ik alleen moest blijven. Om dit te verwerken heb ik de mat maar aangekauwd en de duimbrace van baasje kapot gemaakt. Tja je moet ergens je frustratie kwijt.

Het duurde zo lang, bleek dat baasje allerlei onderzoeken kreeg in het ziekenhuis wat langer duurde dan verwacht. Er lag ook overal sneeuw dus stonden ze lang in de file. Omdat baasje zo moe was ging de training vandaag niet door. Dat kwam mooi uit want Erika kon ook niet. Nu moeten we nog twee weekjes wachten.

Ik vind de sneeuw heerlijk! Het liefst ren ik keihard rondjes. Ik heb een bijzondere band met de sneeuw. Vanwege mijn naam natuurlijk! Oh en vergeet de kleur niet. Die komt ook overeen met mijn vacht. Zo kan baasje leuke zoekplaatjes / foto's maken.

Lekker winter weertje

 

 

Vandaag heb ik heerlijk genoten van de winter. Het was lekker fris maar toch zonning buiten en daar hebben mijn baasje en ik van genoten, we hebben veel gewandeld. Er was eigenlijk sneeuw verwacht maar wij hebben geen vlokje gezien. Er lag wel ijs op het water.

 Ik heb zonder de gentle leader gelopen en niet getrokken! Goed van mij he. Ik heb veel eendjes gezien, die vind ik geweldig. Ik kan er uren naar kijken. Maar nog liever ren ik er achteraan natuurlijk! Hier een foto van baasje en ik in de vroege avond. Morgen komt Erika weer, dat is de mevrouw van de lekkere kaasjes! (dan gaan we weer hard trainen)



Bij de eendjes kijken

 

 

Mijn vriendinnetje Swiffer was zielig!

Gisteren ging ik met baasje mee naar Swiffer en het baasje van Swiffer. Swiffer is een klein vriendinnetje van mij. Hoewel mijn hoofd ongeveer even groot is als swiffer zelf, kunnen wij heel leuk samen spelen. Maar dit keer was anders. Swiffer lag heel zielig op de bank met haar staartje in het verband. Er was een plank op haar staart gevallen. Dus wij konden niet spelen en Swiffer moest rustig in de bench liggen. Wel lastig want ik wilde natuurlijk steeds bij haar kijken. Zoals jullie weten voel ik het feilloos aan wanneer er iets aan de hand is met iemand.

Dat is ook waarom baasje mij volledig vertrouwd. Ik heb dubbel en dwars bewezen dat ik in elke situatie een aanval voel aankomen. Zo waren we laatst bij de bank en kreeg mijn baasje daar een aanval, die ik uiteraard van te voren aan heb gegeven. (Daar waren trouwens allemaal mensen die mij wilden aaien, heel leuk maar dat mag eigenlijk niet. Hulphonden mag je niet aaien als ze aan t werk zijn.) ik heb me natuurlijk voor de gein nog even misdragen door te laten horen dat ik een sopraan ben en heel hoog kan zingen.

Ik ga inmiddels overal mee naar toe, ik ga zelfs mee de badkamer in als baasje gaat douchen. Jammer genoeg mag ik zelf niet onder de douche. Hoewel ik regelmatig mijn neus onder het douchegordijn door laat zien. Ik heb al een keer bewezen dat ik ook in de badkamer een aanval kan aan voelen/ruiken komen. Nina mag de badkamer niet in, daarom daag ik haar graag uit en ren dan snel de badkamer weer in. Zo kan ze me lekker niet pakken. Ik mag er al in sinds ik nog een stukje kleiner was. Ik doe niet aaallltijd vervelend tegen Nina hoor. We kunnen ook heel lief knuffelen.

Volgende week komt Erika weer langs voor de tweede training. Nou ja, je kan het eigenlijk niet de tweede training noemen omdat baasje en ik tussendoor natuurlijk nog vaak hebben getraind. Ik hoop dat Erika toch wel vind dat ik een beetje vooruit gegaan ben.

Pootjes van snow

Geen zin om braaf te zijn

De laatste dagen heb ik geen zin om braaf te zijn. Ik geef wel aanvallen aan, dat dan weer wel. Maar me netjes gedragen, nee daar heb ik even geen zin in.

Zo kwam er gisteren iemand naar de rolstoel van baasje kijken, omdat er een andere rugleuning in moet. Die mevrouw zat de hele tijd maten op te meten. Zo'n meetlint slingert zo lekker heen en weer, ik kan daar heel leuk achteraan hollen. En als ze mij dan weg duwen ga ik er lekker tegen in, en snuffelen, en likken.
Hmmm, leuk hoor. Alleen baasje vond het niet zo leuk. Dus op een gegeven moment moest ik naar boven, samen met honden-huisgenootje Nina. Normaal gesproken vind Nina dat helemaal niet erg maar ik heb Nina lekker opgefokt. Dus hielden we boven een mooi concert. Dat vonden de buren vast ook heel leuk.
Ook heb ik het traphekje de andere kant uit geduwd, hij hoort die kant helemaal niet op te kunnen buigen dus dat vond ik wel knap van mezelf.

Snow met de gentle leader.

Netjes naast de rolstoel lopen, daar had ik ook even geen zin meer in. Ik was inmiddels van de gentle leader af en ik mocht weer mijn normale halsband om. Maar nu moet ik de gentle leader weer om. Oke, oke ik heb het door. Ik mag niet trekken. Baasje krijgt pijn als ik te hard trek, dat is eigenlijk niet zo leuk. Dus daarom trek ik nu niet meer, met hulp van de gentle leader. Ja ik heb nou eenmaal een reminder nodig. En dat doet de gentle leader, want die zit om mijn neus, dus als ik dan trek wordt mijn hoofd automatisch weer terug getrokken. En druk op mijn snoet vind ik niet prettig.

Veel meer heb ik jullie niet te vertellen eigenlijk!

Video: Hoe ik een aanval aangeef

 Mmmm, mensen eten!

Het is mij al een paar keer gelukt, iets van tafel pikken en dat heueul snel op eten zodat niemand er achter komt. Bijvoorbeeld een bakje knoflook, lekker hoor. Ja, ik sta er om bekend dat ik alles op eet wat ik maar tegen kom. Ik heb gewoon dat bakje knoflook van tafel gepikt en opgegeten.  Niemand had het door.

(baasje had het echt wel door, het bakje lag op de grond, Snow stonk uit zijn bek en hij liet een heerlijke knoflook-boer).

Met oud en nieuw lagen er heerlijke kippenpootjes op tafel. Daar heb ik ook zo van genoten, toen ben ik helaas betrapt door het grote baasje (vriend van het baasje) en toen heb ik op mijn kop gehad. Ze dachten dat ik daarvan had geleerd, maar nee hoor vanmorgen ben ik weer mijn gang gegaan. Lekker hoor al dat mensen-eten.

Hoe ik een aanval aangeef

 Met baasje ging het niet zo goed, ze was nog steeds heel overprikkeld door de feestdagen en dat merkte ik, ik ben natuurlijk een echte hulphond. Ze heeft een kleine aanval gehad en die heb ik ruim van te voren aangegeven. Hoe ik dat doe, makkelijk: piepen, gapen en aanstaren.
Voor mijn baasje is dit goed te herkennen, die kent mij immers al vanaf dat ik acht weekjes oud ben. Ik heb best wel een gebruiks aanwijzing nodig, dus voor andere mensen zou mijn aanval-gedrag misschien niet goed te herkennen zijn.

Ik was mee naar de familie op nieuwjaarsdag en ook daar gaf ik een aanval aan. Toen zei baasje: "Snow geeft een aanval aan." Vol ongeloof vroeg er toen iemand: "denk je dat echt? Hij piept toch regelmatig, dus hoe weet je nou wanneer hij een aanval aangeeft."

Nou jongens en meisjes, ik babbel inderdaad heel wat af, maar wanneer ik een aanval aangeef ben ik ook zenuwachtig en ben ik niet in het wilde weg aan het babbelen, ik babbel dan zoals ik dat noem: baasje-gericht. En baasje merkt dat wel aan mij, dat is het belangrijkst.
Er komt altijd een van de volgende punten in mijn waarschuwing voor:

- gapen
- piepen
- aankijken/staren

Soms doe ik ze alle drie, soms heb ik nou eenmaal geen zin om te staren dus ga ik alleen maar piepen en gapen. Gapen is een teken dat ik nerveus/zenuwachtig ben.

 Gisteren ben ik gefilmd tijdens mijn waarschuwing. Ik vond het heel erg stom dat het baasje mij lag te filmen terwijl ik aangaf dat er een aanval aan kwam, maar ze zei dat het voor op de website was, goed dan. Voor één keertje dan, de volgende keer moet het baasje gewoon braaf gaan liggen.

Op het filmpje ben ik baasje-gericht aan het babbelen en ik kijk haar bijna continu aan. En jaja, ik zal het toegeven ik ben ook best wel nerveus. Maar hé wat verwacht je dan? Ik ben ook maar een hond en ik weet dat haar gewrichten tijdens een aanval uit de kom kunnen schuiven. Dat is toch ook best eng.
Ik hoop dat dit persoonlijke filmpje gewaardeerd wordt, ik laat niet graag zien dat ik nerveus ben. Ik ben namelijk 8 maanden en heel erg stoer.

Oud&Nieuw en "brengen"

Oud en nieuw is weer voorbij. Ik snap niet waar mijn honden-huisgenootje Nina zich zo druk om maakte. Ik vond de knalletjes gelukkig niet zo erg. Mijn baasje wel, ik heb wel een stuk of drie aanvalletjes van haar aangegeven.

Gisteren was mijn baasje een beetje ziekjes. Ze vertelde tegen mij dat dat waarschijnlijk komt doordat ze zo veeel aanvalletjes heeft en daardoor niet echt kan herstellen tussendoor. We hebben samen nog wel een filmpje gemaakt waarin in laat zien dat ik gevallen voorwerpen opraap en aangeef, met mijn voorpootjes op baasjes schoot.