zaterdag 25 januari 2014

Ik ben beroemd

Beroemd!

Een van mijn grootste fans
http://littlemisspj.com
Wij worden in het dorp altijd wel aangesproken. Meestal gaat het om mij... Uiteraard...
Tegenwoordig ben ik hier in het dorp zelfs beroemd! Tja ik ben dan ook een keertje op TV geweest. Baasje vind dat ik enorm overdrijf en naast mijn schoenen loop. Ze begrijpt me niet, ik denk dat dat komt omdat zij een mens is. Want ik ben écht beroemd. Er komen namelijk steeds allemaal mensen op bezoek waarbij ik uren mag knuffelen. Baasje zegt dat dat gewoon vrienden zijn van haar die langs komen, maar ik denk dat dat een smoes is. Die vrienden komen voor mij!

Een andere fan:
http://racewagenavonturen.blogspot.nl

Liefste opa op aarde.

Ook krijgen we steeds te horen dat wij een hele lieve opa hebben. Ja dat klopt! Wij zijn dol op opa. Laatst heeft opa mij uitgelaten omdat baasje er even niet aan toe kwam. Gezellig hoor, hele verhalen kan opa vertellen!
Hij heeft al heel wat geld bij elkaar met zijn actie. Hij gaat zijn woorden zeker waarmaken. Ik schat op zo' n 5.000 tot 10.000 euro! 5.000 euro zou al helemaal geweldig zijn. Toppie opa! De actie is nog steeds bezig en er kan nog geboden worden op www.duivennet.nl





Lekker naar het bos

Tegenwoordig werkt baasje met een dagschema, om zo effectief mogelijk van haar lage energie level gebruik te maken, maar ook om hopelijk weer een beetje op te bouwen.
Ook probeert ze nog steeds er voor te zorgen dat ik elke dag even uit kan rennen in het bos. Regelmatig vind baasje het zelf ook zo leuk in het bos dat we wel een paar uur weg zijn. Ik vind het vaak wat moeilijk om met honden te spelen omdat ik bang ben dat mijn bal wordt afgepakt. Men noemt mij panisch... Nou, ik zal het uitleggen. Mijn band met de bal is intens groot. Ik sleep hem iedere avond naar boven, stiekem want de baasjes willen niet dat ik lawaai maak met dat gestuiter. Het liefst laat ik mijn bal dan ook van boven naar beneden van de trap af stuiteren. Geweldig. Baasje vind het minder leuk heb ik het idee.. Elke ochtend neem ik hem dan ook weer trouw mee naar beneden. En als ik hem vergeten ben laat ik zelfs mijn eten onbemand in de gang staan om mijn bal te pakken. Dat dat even duidelijk is..
Het spelen gaat echter steeds wat beter. Net als alles eigenlijk. Wij gaan als team gewoon langzaam maar zeker vooruit.


Aanvallen

Na een kleine aanval, lekker knuffelen.
En de aanvallen, ja die zijn er natuurlijk nog. Vind ik niet erg, maar voor baasje zou het wel lekker zijn als de aanvallen eens een weekje op vakantie gingen. Maar, niet getreurd, ze is niet zielig. Ze heeft namelijk mij! Wie wil er nu niet knuffelen met mijn mooie zachte glanzende vacht. Af en toe lebber ik je gezicht af en zwaai ik met mijn pluimstaart i

n je gezicht, met gevolg een mond vol haar. Maar he, wat is er nu leuker dan dat! ;-)
Meestal loop ik weg als ik zie dat het wel oké is. Dat kan zijn dat baasje weer helder is, of als er iemand anders is die de zorg overneemt zodat ik weer lui kan liggen doen. Maar baasje wil mij nu leren dat ik bij haar blijf liggen "No matter what".. Nou, dat moeten we nog maar eens zien. ;)








Balletje vangen


Zoals jullie weten ben ik soms best een beetje lomp. Ik kon vroeger bijvoorbeeld ook niks vangen. Als baasje een snoepje of balletje naar mij gooide, zoals ze dat ook bij Nina kan doen, probeerde ik hem wel te vangen maar ik kon t gewoon niet. Nu was ik natuurlijk ook nog wel jong.
Tegenwoordig word ik steeds een klein beetje minder lomp. Een beetje lomp zal ik vast wel blijven. Dat hoort gewoon bij mij ;-)
Zie hoe goed ik balletjes kan vangen op dit filmpje:


Baasje en ik zijn het nieuwe jaar goed begonnen. Nadat baasje (en ik) even van oud en nieuw moest herstellen ging het eigenlijk wel goed. Dus dat betekend voor mij weer dagelijks minstens een uur de bossen in! We blijven dat niet alleen bij het veldje in de buurt. Ik hou er van om lekker los te rennen in het bos. Al let ik er wel op dat ik mijn baasje niet uit het oog verliest. Zodra dat wel gebeurt is er dikke paniek, dat snap je natuurlijk wel.  



donderdag 16 januari 2014

Ik kwam op TV!

Even een kort berichtje, want het typt zo lastig met mijn grote poten op de tablet van mijn baasje. 
Vandaag was ik op tv! Ik snapte er tijdens de opnames natuurlijk allemaal geen drol van. Maar ik vind het uiteraard geweldig om mezelf te zien op tv..
Nu kan iedereen zien wat een goede hulphond ik ben!

Mijn baasje was super zenuwachtig. Dat was een ding wat ik wel snapte. Ik weet dat zij er niet zo van houdt om in het middelpunt staan. Dus om haar wat te helpen heb ik ook een beetje zitten zingen tijdens de opnames. Dan ging de aandacht tenminste ook naar mij... Zie je nu wel wat een goede hulphond ik ben?!



Wij zijn onze lieve opa enorm dankbaar dat hij dit wil doen voor stichting Bulters en Mekke. Opa zit in de wedstrijd sport en zo kwam hij op het idee om jonge wedstrijd "kuikens" te verkopen. Het geld gaat naar de stichting dus automatisch ook naar mijn baasje en ik. Door deze stichting is het mogelijk om als hulphond te leven, zonder vrijwilligers en mensen die acties houden zoals opa, is de stichting niks. Want dan zouden ze de trainsters niet kunnen financieren, die nodig zijn om de baasjes te leren hoe ze hun honden moeten trainen.

Klik snel op deze link, en bekijk en lees het verhaal

http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/1123904/opa-verkoopt-duiven-voor-het-goede-doel.html#.UtghOWkAnyw.facebook



Nou, genoeg getypt, ik ga weer verder luieren. Ondanks dat blijf ik wel alert op mijn speeltjes. Vooral mijn ballen. GEK op mijn bal. Van mij. Allemaal van mij. 


vrijdag 3 januari 2014

Tv kijken

Baasje kijkt regelmatig tv. Ik zie daar de lol niet van in.. Doe mij maar een bal of een lekkere kluif. Toch was er nu ineens iets wat m'n aandacht trok. Ik dacht dat ik een witte herder-vriendje zag.  Maar toen ik beter keek zag ik dieren die precies op mij leken! Ze hadden alleen kleinere oren en een rond Hooft ipv spits snoetje.

woensdag 1 januari 2014

Honden dragen geen sokken.

Ik heb een nieuw vriendje gemaakt. Een pup van de vader van mijn baasje. Het was extra leuk omdat m'n vriendinnetje Swiffer er ook was!

Nou, alle drukte is voorbij. De oude knarren met lange witte baarden zijn nergens meer te bekennen. Gister was nog een drukke dag. Er waren de laatste tijd een hoop onbekende geluiden. Knallen en hoge piepen. Gek is dat. Ik kan me er niet enorm druk om maken, maar arme Nina wist niet waar ze het zoeken moest! 
Ze bleef maar piepen, hijgen, gapen en heen en weer lopen. Op een gegeven moment keek ze zowat scheel van de stress. Dat was wel zielig. Ze wilde toen alleen maar onder het buro blijven zitten. Zie foto.  Als ze de kans krijgt rent ze gewoon achter het vuurwerk aan, de held. Zoiets zou ik nou nooit durven. Volgens mijn baasje ben ik een held op sokken. Dat klopt natuurlijk niet want ik draag nooit sokken. 
Ik moet tegenwoordig wel vaak een extra hesje aan als het donker is. Dat hesje gaat steeds moeilijk dicht... Ja ik ben al echt eem grote kerel.. Of word ik gewoon dik?!

Toen de knallen en geluiden op zijn top waren, gingen we gelukkig ergens anders heen waar minder knalletjes waren dan thuis. We gingen gezellig naar de zus van baasje. Dus ik zag Swiffer weer! Dat was wel fijn want Ik had daar ook geen last van de stress van Nina. 
Het was wel een beetje druk en baasje had al door dat alle prikkels me een beetje te veel waren geworden. Ik heb dan ook haar aanvalletje totaal gemist. En vandaag heb ik ook niks aangegeven. Maar dat komt wel weer hoor! Ik laat baasje heus niet stikken. Normaal gesproken geef ik de aanvallen meestal wel aan, en vaak genoeg bied ik baasje comfort of troost. Zie deze foto:


 Wij moeten uiteraard even bij komen van een super gezellige jaarwisseling. Maar dat gaat helemaal goedkomen. 


Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.