Geen mensen-handen maar honden-tanden

Hallo allemaal even een hele snelle update, zoals ik al wist ben ik goedgekeurd door de medische keuring!
 Ik hoef me dus geen zorgen te maken over eventuele genetische afwijkingen of ziekten, of andere dingen waardoor ik mijn taak als hulphond niet zou kunnen uitvoeren.
Wij zijn blij ! :-)

Het gaat verder goed met ons, we gaan er vaak lekker op uit samen. Dat doet ons goed, onze band wordt dan sterker, baasje vertrouwt mij steeds beter en ik luister steeds iets beter.
Ik ga denk ik wel langzaam vooruit. Kleine Snowtjes worden groot! Gelukkig vind baasje mij leuk zoals ik ben en kan ze vaak lachen om mijn ondeugende ogen en streken. Maar als hulphond zijnde kan ik natuurlijk niet keten... Jammer he. Dat doe ik thuis wel heel vaak hoor! En als baasje dan naar me toe komt omdat ze " boos" is, merk ik het heus wel als ze het eigenlijk heel grappig vind en dus doet alsof ze boos is.. Ik ben een gevoelige hond hoor, mij hou je niet voor de gek.
Dus dan zak ik speels door mijn voorpoten en ren ik weg! Jammer genoeg gaat baasje er nooit in mee en uiteindelijk krijgt ze wel haar zin. Maar het is toch gaaf om even irritant te zijn.

Langs honden lopen gaat nog steeds echt niet hoe het hoort als hulphond zijnde, maar wel heeeeel langzaam vooruit. Soms trek ik alleen maar, maar blaf ik niet> Dat is ook al een vooruitgang toch?

Het " naast" lopen had ik natuurlijk al best goed onder de knie. Maar ook dat gaat steeds beter! Ik kijk, als ik in de winkel loop, heel vaak naar baasje of ze misschien wil dat ik wat van de grond raap. Baasje vind het fijn als ik heel alert ben.

op het terras, vlakbij een ander hond! Maar ik blijf netjes liggen.

Als ik wat van de grond moet rapen, neem ik daar wel mijn tijd voor. Vaak, niet altijd, doe ik dat erg voorzichtig (dat heb ik geleerd tijdens de trainingen van baasje, ze wil dat ik het zachtjes op pak, niet mee spelen, en zachtjes aan de baas geven). Ik heb soms gewoon even mijn tijd nodig, vooral bij platte dingen, die krijg ik niet van de grond omdat mijn grote dopneus dan in de weg zit. Gladde, rondje, of glibberige dingen zijn natuurlijk ook heel gek in mijn bek! Tsja, ik heb nou eenmaal geen mensen-handen, met tien vingers, en talloze pezen en spieren. Ik heb gewoon een honden-bek.
Soms zijn er omstanders die er vol bewondering naar kijken, waarna meestal het wel bekende hulphonden-gesprek begonnen wordt.
Soms zijn er mensen die ongeduldig worden en dan vragen of zei het even op moeten pakken. We hebben zelfs een paar keer mee gemaakt dat iemand het voorwerp zonder te vragen voor mijn neus weg pakken en aan mijn baas geven. Dat is goed bedoeld, maar dat vind ik natuurlijk helemaal niet leuk.
En eerste loop ik mijn koekje mis, omdat ik de kans niet meer krijg om mijn koekje te verdienen, ten tweede wil ik laten zien hoe goed ik wel niet ben. En ten derde vindt baasje het niet fijn omdat onze "training" dan gestoord wordt. Ze zegt dat ik het toch moet leren, in allerlei verschillende omstandigheden. En dat ik dan niet moet denken dat iemand anders het wel op pakt als ik zit te treuzelen..
Jammer dat baasje al mijn boeven-streken snel door heeft!

Medische keuring en hard aan het oefenen

Eemmaal thuis nog steeds erg gestresst!

Gisteren ging ik met baasje en opa mee. Dat was leuk zeg, weer samen op pad! Dus ik sprong vrolijk in de auto, maar daarna werd ik ineens zenuwachtig. Ik wist niet eens precies waarom..
Toen we eindelijk in Harderwijk waren mocht ik even snuffelen en plassen buiten. Daarna gingen we een ruimte binnen waar het heel erg naar stressende-dieren-en-stressende-baasjes rook!
Dus toen begon het tot met door te dringen, ik was bij de dierenarts. Oh jee, ik raak toch niet nog meer ballen kwijt?! (heb ik die dan?)
Toen we de behandelkamer in moesten werd ik meteen op de behandeltafel getrokken, ik had niet echt de tijd om ergens aan te snuffelen of te wennen. Dus toen zette ik het op een gillen. Normaal gesproken ben ik erg stoer maar nu even niet. De dierenarts kon niet eens mijn longen horen zo'n keel zette ik op. Toen werd ik naar een andere kamer gelokt en toen was baasje ineens weg!

Dit is opa. Gek op duiven/vogels/natuur
en homeopatische geneeskunde.

Op de een of andere manier werd ik heel erg moe en ging ik slapen. Ik snapte er niks van. Toen ik wakker was ging ik vrolijk de praktijk verkennen en mocht ik weer mee met mijn lieve baasje. Oh, wat was ik blij toen ik haar zag! Baasje en opa zijn ondertussen Harderwijk in geweest. Dat heeft baasje me verteld. Ze heeft me wel gemist zei ze, nou gelukkig maar. Want ik wil altijd overal mee naar toe. Wij kunnen niet zonder elkaar! Maar ja, soms moet het nou eenmaal even, en dan moet ik flink zijn. Van het flink zijn was deze dag alleen even niks gekomen. Ach, volgende keer beter toch?! Baasje zegt altijd: "Je bent gewoon een grote baby."
Toen ik weer mee naar huis mocht hadden ze het ineens over de uitslag van een medische keuring?! Nou, ik ben heus wel gezond en de beste hulphond die je je kan voorstellen, dus ik geloof nooit dat er wat mis is met me.

Baasje en opa hebben het weer gezellig gehad, wat een stel is dat samen. Zo liepen ze door de stad:

"Opa, ik ga even aan de andere kant rijden want het is hier zo stijl (rolstoel)"
"Ja, dat is goed. Was je maar een gehaktbal, dan kon ik je zo de helling af rollen"

 

Opa en baasje Melanie op het strand in Harderwijk.

 Baasje en ik zijn weer goed op gang met trainen. Het langs andere honden lopen lukt mij nog niet zo goed. Dus dat moeten we hard oefenen. De volgende keer neemt Erika haar honden mee, dan kunnen we met de honden trainen.

Over de brug in het bos! Spannend hoor.

Ik ben vandaag weer lekker lang in het bos geweest. Ik mag dan altijd los lopen en dat gaat erg goed! Ik luister als ik moet komen, ik luister als ik het water niet in mag, en ik blaf niet naar honden omdat ik er naar toe kan om aan ze te snuffelen. Ik vind het altijd makkelijker om niet naar honden te blaffen als ik de mogelijkheid heb om het te verkennen of weg te rennen. Aan de riem voel ik me al snel bedreigd.
Vandaag heb ik met een hondje gespeeld die een slag kleiner was. Zij wilde aan mijn poepert snuffen, dat mocht wel hoor. Dus ik ging er even voor staan. Haar hele koppie verdween in de vacht van mijn staart en "broek" hihihi!
het blaffen gaat beter als we uit het bos komen (oftewel, ik blaf dan minder, of helemaal niet). Ik ben dan lekker mijn energie kwijt en heb ook gezien dat honden niet altijd eng zijn. Ik kan vaak lekker met ze spelen!



Hier een filmpje van het bos, kijk eens hoe ik netjes naast loop. En ik ben niet eens aan de riem! Ja, als ik het wil kan ik het wel hoor. Ik doe het gewoon lekker niet.

 We hebben samen ook nog op de markt geoefend. Ik moest wat onderdelen van de basis test doen. Dat is nog wel moeilijk hoor met zo veel geluiden. In de winkel gaat het trouwens wel al heel erg goed. Ik mag alleen mijn kop niet in andermans zakken/tassen steken. Snap jij dat nou?

Al met al waren het vandaag en gisteren twee drukke dagen. We kwamen vandaag ook nog vast te zitten met de scootmobiel, jeetje wat een avontuur. Baasje heeft het ding uiteindelijk zelf uit het zand getrokken omdat er niemand was die ons kon helpen. Dat was natuurlijk niet zonder gevolgen: heel wat subluxaties en geirriteerde gewrichten. En toen we thuis kwamen gaf ik het weer aan: Een aanval!!

Positief denken

Hallo allemaal, weer een nieuw, vol, berichtje met veel filmpjes! :)

Baasje en ik hebben weer een training gehad met Erika. Dat was wel fijn, want eigenlijk dacht baasje dat het helemaal niet zo goed ging met het trainen. Dat kwam natuurlijk ook omdat we een dipje hebben gehad, en het lukte baasje niet om het positieve weer in te zien. Ze zat meer in de knoop met alles wat niet goed ging.

Erika heeft haar in laten zien dat ik het eigenlijk al best goed doe. Ik ben immers pas 1. Ik ben nog niet volwassen, maar ik ben wel stoer. Baasje heeft ook toegegeven dat het niet eerlijk is om te veel van mij te verwachten, ze noemt mij ook altijd haar grote baby. Omdat ik wel groot ben qua postuur, maar psychisch ben ik nog klein. Maar dat houden we tussen ons hè.. Ik wil liever groot, volwassen en stoer overkomen. Nou en dat lukt me wel hoor!

Wat Erika ook heeft gezegd: Ik ben een leerling, maar mijn baasje is ook een leerling (in verschillende opzichten). Baasje moet maar proberen minder streng te zijn voor haar zelf, dan is het ook minder erg als er iets fout gaat. Van fouten kun je .. ?? Juist ja.

We hebben tijdens de training onderdelen van de basistest geoefend. Hier onder een filmpje waar Erika doet alsof ze een persoon op straat is die wij tegen komen. Ik moet me er niet mee bemoeien, niet tegen de betreffende persoon op springen.. Saai dus, dat snap je wel. Maar ik deed het goed, en ik kreeg lekkere kaasjes!!

Ik ben blij, want ik heb mijn oude baasje weer terug. De oude Melanie die ik ken, ze kijkt weer naar alles wat goed gaat en geniet daar ook van. Dat is  een stuk relaxter werken. Het "naast" lopen zonder te trekken, met aandacht voor mijn baasje, gaat bijvoorbeeld weer heel erg goed! 

Afgelopen weken was dat een stress-punt. Baasje dacht dan: "Wat als Snow gaat trekken en ik het niet houd, wat als Snow gaat blaffen en ik hem niet stil krijg, wat zullen de mensen dan wel niet denken van ons?"
Ik, als hoog-sensitieve hond, die immers aanvallen van te voren aan kan geven, voel die spanning natuurlijk. En nee, dat werkt niet bevorderend.

Oftewel: Het lag allemaal niet aan mij ,maar aan mijn baasje(s). Ik ben natuurlijk heel goed in wat ik doe, altijd geweest ook.. (kuch)

De rolstoel werd eigenlijk ook vermeden, omdat de rolstoel heel licht is en als ik dan trek ligt ze zo in de bosjes (lachen he). Dus we gingen altijd met de handbike (en later met de scootmobiel). Die krijg ik niet zomaar omgetrokken hoor, hoe sterk ik ook ben. Maar daardoor was ik het "langzaam" lopen niet meer gewend , ik vond dat dan best wel moeilijk. Ik moet me inhouden om niet lekker in draf te gaan.
 Nou, baasje dacht, dat moet veranderen. Het slaat natuurlijk nergens op dat we niet meer met álleen de rolstoel op pad gaan. 

Ze ging vandaag met mij op pad, met allen de rolstoel.

Een korte wandeling met een goede instelling en de gentle-leader (voor de zekerheid), dat was alles wat nodig was, want het ging ineens super goed!

De grote baas stond stieken achter de auto te filmen hoe goed het wel niet gaat.
Ik heb het filmpje geplaatst, kunnen jullie mee genieten:

Ook nog even een filmpje van het brengen. Baasje wilde een nieuw filmpje op de site omdat er steeds meer rust in mij komt. Ik heb niet meer de behoefte om alles door elkaar te schudden voordat ik het kom brengen. Af en toe natuurlijk nog wel, dat is meestal als ik mijn energie niet kwijt kan. Of als ik gewoon in een speelse bui ben. Want, niet vergeten hoor, ik ben eigenlijk pas 1 !

Oh, waar ik ook erg blij mee ben: Ik heb een nieuw tuigje gekregen van Bulters en Mekke.
Dit is echt een tuigje, geen jasje of dekje. Het zit lekkerder en het staat sportief!

Doei Allemaal! Tot het volgende berichtje, dikke dopneus-kusjes van Snow.

Kijk hoe mooi ik ben, met mijn nieuwe B&M tuigje!