Aanval aangeven

We zijn bij verschillende mensen op bezoek geweest, en allen zeggen ze dat ze vooruitgang zien. Dat is toch leuk om te horen, ik word rustiger en luister beter zeggen ze. Maar dat is niet waar hoor.. Ik ga natuurlijk niet toegeven dat ik braaf ben..
Ik moest vandaag eigenlijk voor de hulphonden keuring bij de dierenarts in  Harderwijk. Ik word dan medisch gekeurd, want als ik last van mijn heupen of ellebogen of iets ander heb, mag ik geen hulphond worden. Je laat immers ook geen zieke mensen werken. Dus dat is best wel even spannend. Maar het ging niet door, we moesten er namelijk al vroeg zijn, dus vroeg het bed uit. Baasje was nog moe, maar wilde toch opstaan. Maar een aanval hield haar tegen, dit was een hele zware, ze heeft de hele dag geslapen. Dus maar goed dat we niet gegaan zijn. We gaan nu een andere oplossing bedenken, misschien dat iemand anders mij kan brengen. Al vind ik het wel lastig om dan zonder mijn baasje te zijn.

Hebben jullie het al gehoord? Baasje is weer stout geweest, ze heeft me zitten filmen terwijl ik heel ernstig een aanval aan het aangeven was. Ja, dat vind ik nou zo stom, ik zeg dat ze rustig moet gaan liggen, maar zij gaat het doodleuk zitten filmen.
Op het eind blaf ik dan ook, om uit frustratie te laten weten dat ik echt een aanval aan geef.

Toen baasje weer uit haar aanval kwam lag ik heerlijk te slapen, alsof het allemaal niks is. Maar dat is het fijnst voor baasje, lekker rustig, geen big deal. En het leukste hierbij is natuurlijk dat ik op bed mag.
Het is wel leuk dat ik deze mooie momenten nu met jullie kan delen, dus vooruit baasje ik vergeeft je.

Onvoorwaardelijk, in ruil voor koekjes ..

Vandaag mocht ik lekker met de baasjes mee uit! Wel jammer dat Nina thuis moest blijven maar dat soort dingen gebeuren nou eenmaal in het harde hulphonden-leven.

netjes blijven liggen, blijven liggen, blijven liggen ....

We zijn over de kermis gelopen, nou poehpoeh wat een lawaai en drukte. Niks voor ons, baasje en ik houden daar beide niet van. Baasje kan een aanval krijgen door teveel prikkels. En ik kan mijn aandacht er gewoon niet bij houden omdat ik het liefst overal met mijn grote dopneus in duik.

We hebben lekker wat gegeten, nou ja, de baasjes hadden iets besteld. Als ik netjes bleef liggen zonder te schooien kreeg ik wat lekkers uit mijn eigen bakje.

We kwamen ook nog een zwarte hond tegen, zodra ik hem zag ging ik natuurlijk meteen blaffen, want ja misschien willen ze de rolstoel wel aanvallen je weet het maar nooit. Dat deed die andere zwarte hond immers ook. Maar de baasjes zeiden dat ik niet hoefde te blaffen. Dat vind ik wel moeilijk  maar ik luisterde wel. Ik heb maar 2 keer geblaft. We zijn ook nog wat andere honden tegen gekomen, ik vind het nog steeds moeilijk om de aandacht dan op baasje te houden maar het gaat steeds iets beter.

Mag ik ook een frietje, ehhh hondenkoekje?

Voor de baasjes was dit een erg bijzonder uitje, het gebeurt namelijk niet zo heel vaak. Een poosje terug zou ze meteen plat gaan (een aanval krijgen). Dus uitjes waren niet te doen, als er steeds een aanval komt is de lol er snel af. Tegenwoordig gaat het veel beter en kan ze eindelijk weer weg. Dat komt mede door de medicatie wisseling, erg fijn natuurlijk.

Hoewel de aanvallen voor baasje niet leuk zijn, is het voor mij wel leuk; ik mag dan legaal blaffen/piepen/babbelen! Jammer genoeg voor mij is het er niet van gekomen. Baasje heeft genoten, en ik ook. Het was een ontspannen uitje. Wel vond ik het wennen om weer naast de rolstoel te lopen, dat ging erg langzaam. Ik ben de handbike- en nu scootmobiel- gewend!

Oh ja, Nu we het over de scoot hebben: Dat gaat al hartstikke goed. We kunnen er lekker mee scheuren, hij gaat harder dan de handbike dus ik kan heerlijk hard rennen. 

Ik moet wel even wennen da,t als ik in het bos los loop, baasje me bij kan halen als ik aan het rennen ben. Met de handbike lukte dat niet, die ging maximaal 14 km\h. Dus nu moet ik harder rennen om de baas voor te blijven, maar dat is niet erg, dat doe ik maar al te graag. Ik kan dan lekker mijn energie kwijt.

De scoot mobiel kan 18 km/h

Met de scootmobiel naar het bos

De baas is, ondanks dat het suffig staat, erg blij met de scootmobiel, je kan er zo de supermarkt mee in en het heeft dan ook nog een handig mandje waar de spullen in kunnen. 

Met de rolstoel + handbike moesten we altijd voor de winkel stoppen om de handbike af te koppelen. En in de winkel liet baasje regelmatig dingen van haar schoot vallen doordat er niet veel op haar schoot past tijdens het rollen. Het leuke daarvan is dat ik het dan steeds op mocht rapen, waardoor er allemaal mensen vol bewondering naar mij gingen kijken. Ja, daar hou ik wel van, aandacht!
Wat wel jammer is, is dat de rolstoel eindelijk helemaal goed zit, met goede rugleuning en zitkussen. En nu gebruikt ze hem niet meer zo veel.

Kortom, dit was een geslaagde dag. Wel even wennen hoor, lekker er op uit zonder aanvallen. Voor baasje is dat natuurlijk GEWELDIG. Maar wat er ook gebeurt, of het nou goed of slecht gaat, ik zal altijd op baasje blijven letten en ik zal er altijd voor haar zijn. Onvoorwaardelijk... Of nou ja, in ruil voor lekkernij ??

Genietend, toch blijf ik alert op eventuele aanvallen.

Snow-art

Mijn baasje is erg creatief en wil daar ook in verder gaan.
Sinds ze haar nieuwe laptop heeft, heeft ze het digitaal tekenen/schilderen ontdekt, dat doet ze dan met zo' n tekentablet. Ja, ik weet dat erg goed want ik zit er altijd naast, aandachtig te kijken.
Op dat ding kan ze dan tekenen, en dan zie je het zo op de computer verschijnen!
Ik had de eer om als eerste nagetekend te worden, ze moest een beetje lachen om mij omdat ik zo verschrikkelijk zielig overhit kan kijken. Ja, nou, het is heus niet leuk, op warme zomerdagen, als je een heule dikke vacht hebt..

Baasje zoekt nog likes voor haar facebook-pagina, want ja, voordat je er in verder gaat moet je eerst toch wat bekendheid krijgen.
Dus voor de liefhebbers, geef haar een like, ze zal er blij mee zijn!

KLIK HIER voor de fb-pagina

KLIK HIER voor de site

Ik heb ook zo mijn behoeftes.

Genieten jullie ook zo van het warme weer?

Vorige week was het zo ver, baasje kreeg de beloofde scootmobiel. Ze zag er wel een beetje tegenop, dat voel ik erg goed aan. Dat komt namelijk doordat ze eigenlijk een andere handbike had aangevraagd, eentje waarbij de schouders niet belast worden op volledig elektrische stand. Die volledig-elektrische stand heeft baasje juist nodig door schouder luxaties, bij een andere handbike was er wel een elektrische stand zonder schouder-belasting, maar die zat niet in het pakket van de gemeente. Ook bleef de gemeente maar doorzeuren over het aankoppelen van de handbike. Terwijl baasje dat hartstikke goed kan! Ik heb het zelf gezien.. Maar ze blijven doorzeuren over achteruitgang, dat baasje het straks misschien niet meer kan en dan weer een andere vervoersvoorziening moet aanvragen.

Maar goed, de scootmobiel kwam er dus. En al snel stond er een lach op baasjes gezicht. Zo erg is het dus niet. Ik weet al wel waarom, deze kan lekker hard, zelfs harder dan de handbike. Dan kunnen we lekker crossen! Daar houden we allebei wel van. Het enige nadeel is dat het suf staat en dat de armen niet getraind worden zo..

Aanval aangeven in de apotheek.

We hebben al een paar ritjes gemaakt, zo ook naar de apotheek. Daar gaf ik, tijdens het wachten, een aanvalletje aan. Dat deed ik heel subtiel voor de buitenwereld, maar voor het baasje was het duidelijk. Het is alleen maar fijn als de omgeving niet weet dat er iets gaat gebeuren, anders ontstaat er paniek en stress. En dat is helemaal niet fijn voor hulphonden en baasjes. Nu konden we rustig naar huis rijden, daar hadden we nog genoeg tijd voor. Het is maar vijf minuutjes rijden. En ja hoor, thuis kreeg ze de aanval, maar daar stond ik natuurlijk niet versteld van. Baasje was weer erg trots. In omgevingen zoals een apotheek of een winkel zijn het moeilijkst om te focussen.

Ik vind de scoot helemaal niet eng, in tegenstelling tot wat baasje verwacht had.. Geen probleem hoor, ik ben de rolstoel en de handbike al gewend, dus die scoot kan er ook wel bij.
Weten jullie nog dat ik mijn pootje verzwikt had? Nou dat is helemaal goed gekomen hoor, alleen vanochtend stond de scoot half op mijn pootje! NOU ZEG, daarvan moest ik wel even GILLEN> niet subtiel piepen, maar gelijk in volle paniek als een gillende keukenmeid de longen uit mijn lijf schreeuwen.
Baasje gelijk overstuur, moest meteen huilen, want die dacht dat ik mijn poot had gebroken. Ik wilde er ook even niet op staan namelijk. Maar er was eigenlijk niks aan de hand. Ik vond het gewoon een goed moment om de stembandjes even op te warmen.
Het viel allemaal heel erg mee, kon er gewoon weer op lopen en ik liep ook niet mank. Dus baasje, droog de traantjes maar hoor. Ik hou er gewoon van om vocaal te zijn, ook in dit soort situaties.

lekker uit de tuinslang drinken

Het is wel erg warm ineens, dat is jammer want dan mag ik weer niet te lang naast de scootmobiel of handbike rennen. Ook niet op het asfalt. Maar het leuke is dat ik wel lekker met water mag spelen in de tuin. Dan spuit baasje me helemaal nat met de sproeier. Ook vinden Nina en ik het leuk om uit de tuinslang te drinken, en ons hoofd nat te maken.






Mijn lieve huis genote, die ik altijd erg bewonder, graag immiteer en pest en waarmee ik een haat-liefde-relatie heb, was loops geworden.
Nu weten jullie vast nog wel dat ik gecastreerd ben. Maar dat weerhoud mij er niet van om er eens goed bovenop te duiken. De baasjes moeten ons steeds uit elkaar halen. Nina vind het ook heel leuk, ze zit gewoon met mij te flirten (ja wat wil je, Nina is al oud en ik ben een knappe jonge knul). Ze rent dan langs me, waarmee ze me net even aantikt, dan ga ik achter haar aan rennen. En dan gaat ze opeens stil staan met haar achterwerk naar mij toe en de staart opzij. Echt zo van: "Kom maar hoor".

1. Shampoo en handdoeken
2. De tuinslang met sproeier-kop
3. Het badje
4. Het resultaat!

Dat laat ik me natuurlijk geen tweede keer vertellen. Tsja ik ben een jonge hond, ik heb ook zo mijn behoeftes. Ik kan dan wel geen puppies meer maken, maar ik heb, voordat ik gecastreerd werd, wel nog geleerd hoe een loops teefje ruikt en hoe het allemaal werkt.
Het is al twee keer gebeurt dat Nina en ik "vast" zaten. Baasje wist niet wat het was, dus de eerste keer wilde ze me er af trekken, Nina en ik beide GILLEN. Want dat deed natuurlijk pijn.. Baasje weer overstuur, ze wilde ons geen pijn doen natuurlijk.
De tweede keer werd er een emmer water over ons heen gegoten, dat vonden we niet erg want het was warm weer. Daardoor kwamen we sneller " los" .

Ik ben vandaag voor de eerste keer in mijn leven gewassen met honden-shampoo. Dat vond ik wel leuk hoor, lekker in de tuin met de sproeier nat worden. En toen ik helemaal schoon was ging ik natuurlijk overal in rollen. Maar dat vond baasje niet erg, want dat borstel je er zo weer af als het droog is.

Het gaat dus allemaal wel goed met ons. Ook met baasje, die is weer lekker bezig met tekenen. Bezoek ook eens haar website (zie rechter colom) of like de facebook pagina: Artbymel-Creations, daar zou je baasje blij mee maken.

Schoot hond

Dat is snel, vandaag alweer een update. Ja, ik kan jullie niet weer zo verwaarlozen met weinig nieuws.Vandaag ging ik lekker naar het bos met baasje. Lekker los rennen en spelen, en ook even trainen met heerlijke stukjes jonge kaas!

Op het veld en in het bos mocht ik 'vrij'. Baasje maakt dan mijn riem los en doet eventueel mijn B&M dekje af, dan hoef ik niet te werken maar mag ik lekker ravotten en spelen met de baas. Ik was dus lekker in het veld aan het rennen, in het hoge gras, met mijn lievelings blauwe frisbee. En plotseling kwamen we DRIE honden tegen. Even dacht ik; ik ga de longen uit mijn lijf blaffen! Maar toen realiseerde ik me dat baasje mij iets probeert te vertellen: je hoeft niet naar alle honden te blaffen, niet alle honden vallen de rolstoel aan, niet alle honden zijn iets van plan.
Dus ik heb rustig aan ze gesnuffeld en ook nog even samen gespeeld. Toen baasje me riep kwam ik ook nog eens braaf. En toen zijn we weer rustig weg gegaan. Nou, dat vond baasje geweldig goed. En ik ook, want ik kreeg lekker veel kaas.

Spelen met voormalig enge honden

Aangezien ik nu mijn goede-hulphonden-gedrag kant had laten zien werd het tijd om de andere kant te laten zien. We kwamen een andere hond tegen waar ik toch even naar gesnauwd heb. Jammer genoeg kreeg ik geen reactie van die hond, want dat vind ik nog het leukst.

In het bos vind ik het altijd leuk om voor baasje uit te rennen. Ik blijf dan wel steeds omkijken of ze er nog is, stel je voor.. Soms blijf ik even achter, om vervolgens in hoge snelheid de handbike in te halen. Als we op een pad lopen, en we kunnen twee kanten op, gok ik maar -in hoge snelheid- welke kant ik op moet scheuren. Ik weet natuurlijk niet van te voren waar baasje heen wil. En zo komt het wel eens voor dat ik keihard moet remmen om vervolgens de andere kant op te rennen en baasje met de handbike weer in te halen. Vandaag deed ik dat weer, en toen verzwikte ik mijn poot. Ik riep even "MIEP", maar rende vervolgens vrolijk verder. Je denkt natuurlijk niet dat ik me door een verzwikte poot laat kisten. Natuurlijk niet, ik ben Snow, ik ben STOER.
Maar op de terug weg, toen ik weer netjes aan de riem naast de handbike liep, begon ik toch een beetje mank te lopen. Nu even rustig aan doen, even niet rennen, dan komt dat vast wel weer goed. In de tuin spelen kan ik nog steeds als de beste dus er is niet veel aan de hand. Baasje maakt zich niet veel zorgen.

Past prima, toch?

Vanaf vannacht heeft baasje veel kleine aanvalletjes, dus dan heb automatisch veel werk te doen, wat ik overigens heel goed kan. Ze is tijdens deze aanvalletjes wel bij, dus waar ik voor zorg is dat ze zich veilig voelt. Als de aanval aan de gang is blaf ik de grote baas er bij. Die stelt haar dan op haar gemak. Wanneer de grote baas er niet is doe ik me best om haar zelf op haar gemak te stellen. Maar dat valt nog niet mee, ik ben zo snel afgeleid. En als ik die leuke blauwe frisbee of bal zie liggen is het gedaan met me. Dat is nog een puntje van aandacht.

Als ze een aanval heeft gehad word ik vaak uitgebreid beloond en geknuffeld, heerlijk vind ik dat. Het liefst kruip ik op schoot. "Men" zegt schijnt dat ik geen schoothond ben..

Weg met die L

Sjongejonge, baasje is ineens weer streng geworden. We gaan weer actief bezig zijn met het trainen zegt ze.. Nou, ik vind het wel stom dat ik nu weer de hele tijd braaf moet zijn: niet trekken, netjes af als we ergens zijn, niet onnodig blaffen (praatjes maken doe ik toch wel de hele dag door).

Dit mocht ik eerst ook nooit hoor, maar de laatste tijd was baasje niet zo consequent, en ja daar maak ik dan hartelijk gebruik van.

Wat ik wel leuk vind is dat we weer wat vaker samen bezig zijn. Weer oefenen met de deuren open en dicht doen, vooral de buitendeur is een probleem. Want weten jullie nog dat ik meerdere malen mijn pootje (lees:klauw) er tussen heb gehad? Nou, ik ben niet dom hoor, dat doe ik dus nooit meer. Al maakt baasje het me wel moeilijk met die lekkere beloningen.

Baasje en ik worden closer en closer, helemaal nu we weer bezig zijn met actief trainen. Dat vind ik erg fijn, we zijn maatjes voor het leven.

Maatjes voor altijd

Laatst waren we bij de apotheek, toen er ineens heel onverwacht een hondje tevoorschijn kwam. Nou BLAFFEN dat ik deed, trekken dat ik deed, niet luisteren dat ik deed. Dat vond baasje niet zo leuk. Dat was voor haar de 'druppel' . Meteen Erika gesmst (de trainster die ons helpt, van Bulters&Mekke). We gaan komende maand wat vaker trainen. Het lukt baasje zelf niet zo goed omdat ze in een moeilijke periode zit: Afkicken van medicijnen, dat moet heel langzaam. Maar daardoor is ze ook heel lang bezig in dit zware process. Het is vergelijkbaar met het afkick-process van heroïne. Vandaar dat ik dus ook lekker ondeugend kon zijn.

Lieve vriendin, huisgenoot, voorbeeld: Nina

Baasje is steeds boos als ik zo ongehoorzaam naar honden begin te blaffen. De mensen om ons heen worden dan vaak bang voor ons, gaaf he. Niet omdat ik zo agressief ben, maar omdat ik zo veel lawaai maak en niet meer naar baasje luister. En omdat ik zo groot en zacht en wit ben.. Of meer, alleen groot..

Toch vind ik het stom dat ze zo boos is, ik blijf het dan ook gewoon doen tot verbazing van baasje (ik vind het namelijk nooit leuk als baasje boos is en ik niet kan knuffelen)..
Baasje is er eindelijk achter wat het probleem is: Een paar weken/maanden (weet niet precies), ging het juist heel goed met het (niet) blaffen. Maar in die periode kwamen we een zwarte hond tegen. Deze hond was erg zenuwachtig en nerveus, maar dat ben ik wel gewend met zo' n mechelaar in huis (Nina). Dus dat was geen probleem. Maar, jongens en meisjes, letten jullie goed op, deze hond was bang voor de rolstoel. Hoe je daar bang voor kunt zijn, dat snap ik ook niet. Rolstoelen zijn juist leuk: dat betekend lekker rennen of lopen of voor de baas werken, en als ik het goed doe: lekker eten.

Lekker in het bos

Maar deze hond kon de twee grote wielen met mooie spaakbeschermers en het witte frame niet waarderen. Dus.... Deze zwarte hond viel de rolstoel dus aan!! Jullie begrijpen wel dat ik mijn baasje dan goed bescherm.Nu snappen jullie natuurlijk al wat ik wil zeggen: voor de zekerheid jaag ik alle honden maar uit de buurt van mijn baasje, rolstoel of niet.

Baasje was dit incident al weer vergeten (vergeetachtig) en snapte er dus niks van. 

Nu zijn we bezig om te begrijpen dat niet alle honden in de aanval gaan. Baasje wil me laten zien dat heus niet alle honden, en dan vooral de zwarte/bruine, eng zijn.

De afgelopen dagen was het eindelijk echt zomer. Dat vind ik super leuk, want dan kunnen Nina en ik lekker in de tuin ravotten. Achter de kikkers aan. Nat worden als baasje de sproeier pakt. Heerlijk vind ik dat. Ik kan me uren vermaken in de tuin. Vooral als ik mijn lievelingsspeeltjes bij me heb: mijn
rubbere, moeilijk verwoestbare, drijvende, blauwe, speeltjes :D 

Het nadeel van het warme weer is dat ik niet meer naast de handbike mocht rennen! Baasje zegt dat het asfalt te heet is voor mijn pootjes en dat ik zelfs blaren zou kunnen krijgen.

Nou poeh, ik krijg dat natuurlijk niet. Want ik ren zo vaak op het asfalt dat ik een dikke laag eelt heb. Bovendien, dat moeten jullie niet vergeten, ben ik erg STOER..

Hier een video van vandaag, toen was het wat minder warm en heb ik mijn blauwe speelgoed mee naar het bos gesleept. Ook een video van hoe goed ik tegenwoordig kan luisteren bij het "hier komen". Je je leest het goed: KAN luisteren. Betekend niet dat ik het ook altijd doe..

Binnenkort moet ik voor de medische keuring, omdat ik natuurlijk een hulphond in opleiding ben. Dat moet in Harderwijk, dus baasje zoekt nog vervoer.. Hopelijk gaat dit lukken want ik kan niet wachten tot die "L" van mijn dekje af gaat! Dus, al lijkt het dat ik het stom vind, stiekem vind ik het heel erg leuk om voor en met mijn lieve baasje te werken. En we gaan er dan ook alles aan doen om uiteindelijk die L kwijt te raken. De basistest is ons eerste doel.

Ik kan er gewoon niet eng uit zien.. :( wel STOER

Met het signaleren van de aanvallen ging het ook weer wat minder. Ik lijkt erg op baasje: Ik ga met Ups en Downs, zo gaat het ook met baasje.. Ik moest ook even wennen want de aanvallen zijn veranderd. Baasje heeft minder grote (die ze eerst meerdere keren per dag had) en ongeveer dagelijks kleine aanvallen (die ze eerst misschien 1 keer per week had. Dit is dus positief nieuws, maar aangezien k gewend was de grote aanvallen aan te geven ipv de kleine moest ik er even in komen.

Nu waarschuw ik baasje braaf, en als baasje niet door heeft dat ik aan het signaleren ben (dat komt ook wel eens voor omdat het niet erg opvalt) waarschuw ik de grote baas als de aanval al aan de gang is.

Baasje probeert mij te leren om een poot te geven tijdens het signaleren. Dat deed ik laatst braaf. Ik legde mijn poot op baasjes schoot en vertoonde mijn typisch gaap-piep-aanstaar gedrag. door mijn poot trok ik baasjes aandacht en kon ze ruim op tijd rust zoeken. Maar vaak ben ik zo gestresst en zo bezig met het signaleren dat ik de poot vergeet.