woensdag 27 november 2013

Vaatwasser dicht doen

Niet blaffen
Sinds de laatste training met Erika (www.bultersmekke.nl) zijn we weer hard aan het trainen om netjes langs honden te lopen zonder te blaffen. Dit keer met een andere aanpak. En ik moet zeggen, het begint steeds makkelijker te worden om niet te blaffen. Misschien is het ook omdat ik ouder word, maar mijn baasje (en haar beloningen) beginnen veel belangrijker te worden. Haar lekkere worst is een betere beloning dan mijn stoere blaf.
Ik heb onze speeltjes verdeeld tussen huisgenootje
 Nina en mij. Eerlijk toch.
Vandaag gingen we naar het veldje, dat is leuk. Ik mag dan apporteren, ik hou er van om keihard achter de bal aan te rennen. Nadat ik lekker uitgerend was gingen we even naar de markt. Ook daar zijn we honden tegen gekomen en het ging best goed! Hier en daar een foutje, maar blaffen zit ook zo in mijn gewoonte. Baasje zegt dat ze tevreden is met mijn gedrag. Het gaat vooruit!

FILMPJE APPORTEREN

Veel lawaai 
Ik hou van rennen en apporteren!
Ik ben mee geweest naar een bruiloft! Stoer joh, iedereen ging in nette kleren, ik vond het jammer dat ik geen strik of stropdas om mijn halsband kreeg. Dan zou ik nóg stoerder zijn! Het was wel heul erg lawaaierig, net als bij het feest van de oude knar (Zie Vorige blog). Dat vind ik wel lastig want dan kan ik mijn baasje niet goed horen. Ook was het precies tijdens het eten dus dat is nog lastiger, of zoals baasje zou zeggen: "een goede training."
Ook baasje kan niet goed tegen zo veel lawaai. Ze kan het geluid niet goed filteren waardoor alles even hard binnen komt. Ook zijn het heel veel prikkel. Prikkels zoals geluid, licht, sensaties en pijn zijn allemaal triggers voor een aanval.

Rust momenten
Simba's kluif, mijn poot, mijn kluif. Eerlijk delen.
Het gaat over het algemeen dus erg goed! We hebben tussendoor regelmatig leuke dingen, gelukkig maar want baasje houdt totaal niet van thuis zitten. Maar activiteiten betekend ook rust nemen. Hoe meer activiteit, hoe meer rust baasje nodig heeft. Hebben wij even geluk dat de ouders van baasje naast ons wonen. Regelmatig crashen we daar op de bank. Dan kan ik Simba, mijn buurhondje, lekker vervelen. Simba is kort geleden geopereerd aan zijn gebitje, sindsdien zit hij veel beter in zijn vel. Echt gaaf, want soms speelt hij zelfs een beetje met me. Ook kan hij weer kluiven

Signaleren
Met het aangeven van de aanvallen gaat het ook wel goed, alleen baasje vindt dat ik lui ben. Ik kies er namelijk voor om niet te signaleren als de grote baas in de buurt is. Of bijvoorbeeld haar moeder. Ja, dan is er toch al iemand bij haar, dus waarvoor zou ik dan gaan signaleren? Vind je ook niet dat dat niet nodig is als er toch al iemand is die kan helpen..

Vaatwasser
Ik kan iets nieuws! Echt wel gaaf, baasje doet vaak de vaat in de vaatwasser. Ik zit dan altijd een beetje te kijken of er misschien iets valt, dan kan ik het terug brengen. Vandaag gaf baasje mij ineens wat te doen! De vaatwasser dicht duwen. Als hij dicht valt gaat hij vanzelf aan.








zondag 17 november 2013

Oude knar

Hallo allemaal, het gaat erg goed met ons! Van de week hebben we weer een training gehad met Erika. Baasje heeft goede handvatten gekregen om mij te leren langs normaal langs honden te lopen.. Tenminste dat zegt ze, als het aan mij ligt blijf ik gewoon blaffen. Al heb ik de afgelopen twee dagen wel minder geblaft dan normaal.. Zal het dan toch?!

Ik heb best veel geleerd. We zijn de basistest-onderdelen weer aan het oefenen. Want we willen binnenkort best graag de basistest doen (en halen!). Dus de grote baas, ik en baasje hebben vandaag ook getraind. Bepaalde dingen moesten anders van baasje, allemaal kleine dingetjes, dus hard getraind en veel geleerd.

Er was een "Sinterklaas" intocht, daar gingen we heen.. Wat het precies in hield wist ik niet maar daar kwam ik snel achter. Er waren een heeeeleboel kinderen en muziek. Er liepen mensen rond die eten  rond gooiden waar ik niet van mocht eten. Zonde natuurlijk! Ik zou alles tot in de kruimeltjes op eten.. En er was een oude knar met een baard en een snor  die erg populair bleek te zijn. Na de intocht gingen we ergens naar binnen waar alle kinderen om de oude knar gingen zitten en bar veel lawaai maakten..
Tja, het was een 'goede oefening' zoals baasje dat zei. Ik vind zo veel lawaai en zo ontzettend veel mensen best wel moeilijk. Ik moest de hele tijd stil liggen in het zaaltje, want we konden onze kont niet keren van de mensen. Nu neemt een rolstoel en een hulphond natuurlijk ook wel wat ruimte in.
Hier een filmpje in het zaaltje bij Sinterklaas:



Baasje was laatst ook jarig! 22 werd ze. En haar zus was ook jarig, dat heb je met tweelingen hihi. Ook die verjaardag was een goede oefening, alleen was baasje niet zo druk met mij bezig. Dus ik had gelukkig nog wel de kans om wat tafels en stoelen om ver te lopen en af en toe ergens te schooien..
Kaarsjes uitblazen.
Ook was mijn bekende vriendinnetje er, waar we regelmatig zijn wezen logeren. Zij kreeg een aanval op de verjaardag, die ik jammer genoeg niet aan heb voelen komen (misschien is dat een goed ding, dat ik meer op mijn eigen baasje gericht ben ipv op iedereen? Voorheen gaf ik ook altijd haar aanvallen netjes van te voren aan). Om het goed te maken heb ik nog even flink geknuffeld toen ze bij kwam.
Baasje heeft op de verjaardag zelf helemaal geen aanvalletjes gehad, ondanks alle prikkels en drukte. Super goed! Dat is voor ons een hele overwinning en we zijn er dan ook ontzettend blij mee.

Die avond nam ik effe wat tijd voor mezelf en mijn geliefde (voet)bal. Ik was eerst even van streek, kon hem nergens vinden. Na wat piepen en doen mocht ik in de tuin, ze dachten natuurlijk dat ik even moest plassen. Maar ik pakte snel mijn bal en ging weer naar binnen.



Ik hou er ook van om samen met Nina te spelen, jammer genoeg is Nina al redelijk op leeftijd en heeft ze niet altijd zin.. Maar toch is ze  voor haar leeftijd nog goed in vorm en speels. (nee ik ben heus niet verliefd op Nina ..) Ze is al 12, maar kijk eens hoe leuk wij samen kunnen spelen:















maandag 11 november 2013

woensdag 6 november 2013

Drukke straat

Wij zijn echt blij met de nieuwe handbike. Hij is veel beter voor de schouders en hij kan een stuk harder (hihi), dus ik kan af en toe lekker voluit rennen! Vandaag gingen we weer een stuk fietsen, maar dit keer niet naar het bos. Baasje wilde even naar de Gamma. Dat is ruim een half uur/ drie kwartier fietsen. Ik zag niet zo veel bomen en gras, het waren vooral harde straten en heuuul veel auto's en andere dingen met motors. Ik vond het best een beetje eng. Als er een voertuig voorbij kwam die veel lawaai maakte schrok ik wel even.. Ik duik dan het liefst in elkaar, maarja dat kan niet want baasje fietst gewoon door! Dit was wel even wennen voor mij. Ik kon hier ook niet los, dat is te gevaarlijk volgens baasje. 

Wij wonen in een dorp en er zijn niet zo veel van die grote drukke straten hier. Maar volgens baasje ga ik dit vaker mee maken, want ik moet het oefenen omdat ik veel te afgeleid en angstig was.. Ik vind het prima! Lekker rennen naast mijn baasje, heerlijk. En vooral als we lekker hard gaan.
Toen we in de Gamma waren, kwamen er nieuwsgierige mensen kijken naar een mooie verschijning, namelijk ik! Iedereen vind mij mooi en interessant. Sja, dat ben ik ook.

Op mijn tuigje staat: niet afleiden. Deze meneer las het aan mij voor: "Niet afleiden, ik mag dit dus eigenlijk niet doen." En bij bleef mij aaien. Ik vond het niet erg hoor, ik hou wel van aandacht. Maar baasje was een beetje geïrriteerd. "Als je toch ziet dat er niet afleiden staat, dan moet je dat wel serieus nemen. Het staat er niet voor de grap!" Daar schrok deze meneer wel een beetje van. Het gebeurt ook zo vaak.. Dus mensen: Hulphonden zijn geen grapje!

Een mevrouw zei: "Wat gek, je ziet dat eigenlijk meer bij blindegeleiden honden. Dan snap ik ook wel dat je ze niet mag afleiden, anders lopen ze misschien verkeerd weetjewel. Maar bij jou.. "
Dit is hem, de nieuwe handbike.
Deze kun je op de buizen van de rolstoel klemmen.
Zo kun je in de rolstoel blijven zitten en toch fietsen met je handen.
Baasje probeerde uit te leggen dat hulphonden op de baas moeten letten. En vooral als ze in opleiding zijn, zoals ik, moeten ze leren dat omstanders niet belangrijk zijn. Wanneer de hond steeds aandacht krijgt van omstanders, krijgt de hond natuurlijk de neiging om niet meer op de baas gericht te zijn, maar op de aandacht van omstanders.
Ik moet eerlijk zeggen dat baasje daar wel gelijk in heeft. Ik geniet enorm van de aandacht en omdat het zo vaak gebeurt zoek ik die aandacht vaak ook zelf op, waardoor het nog moeilijk wordt mij niet te aaien. Hoe kun je mij nou weerstaan?

De mevrouw had nog meer vragen: "Maar je verwacht helemaal geen hulphond bij jou, dat is toch apart." Baasje was een beetje verbaasd, ze had immers de rolstoel mee dus dan is het juist minder gek om een hulphond te hebben dan als je loopt. " Ja, ik zie dat het nog allemaal goed werkt" zei de mevrouw, met haar armen en romp zwaaiend.
Toen heeft baasje uitgelegd wat ik allemaal kan, ik ging nog net niet naast mijn tenen lopen. Wat ben ik toch eigenlijk ook goed.

Vanuit de rolstoel gezien ziet de handbike er zo uit.
De schermpjes geven aan hoe vol de accu is, hoe hard je gaat, klok, enz.
Op deze foto is niet te zien dat baasje een handig tasje voor de telefoon heeft.
Dat tasje is waterdicht, en je kunt het touchscreen blijven gebruiken.
Zo kan ze tijdens het fietsen de navigatie app gebruiken of de telefoon opnemen.

zaterdag 2 november 2013

Ik ben eng!

Als we om bepaalde redenen het bos niet in gaan,
gaan we vaak wat leuks doen op de straat voor ons huis.
Balletjes apporteren, frisbee vangen, mensen laten schrikken!
Er is in deze paar dagen alweer een hoop gebeurt. Allemaal leuke uitjes. Elke dag was er wel weer wat.. Soms werden Nina en ik er een beetje gek van. Dat gebeurt niet zo vaak, dat er steeds vreemde mensen in ons huis komen. Ik word steeds een beetje meer volwassen, maar ik word ook steeds meer waaks. Met mijn blaf kan ik mensen bang maken, dat vind ik wel gaaf. Die reactie die ik dan krijg, daar doe ik het voor! Ik voel me dan heel groot, als een koning. En ik hoef alleen maar te blaffen.. Mensen worden dan bang en gaan hun kinderen beschermen, of hun hond. Ze vinden dat ik er gevaarlijk uit zie, een beetje als een wolf. Baasje zegt, dat ze het wel begrijpt dat mensen bang van mij worden. Nou en als baasje het zegt, dan is het zo. Dus ik ben eng!

Van baasje mag ik niet eng meer zijn en moet ik netjes stil zijn.


Altijd als baasje ergens heen moet, staat opa voor ons klaar. We zijn regelmatig met zijn drieën op pad. Als opa er toch niet was..
We gaan dan met zijn oude busje, die nog prima werkt. De rolstoel kan daar makkelijk in, en dan is er nog ruimte zat voor mij. Ik vind het wel fijn, dan kan ik lekker heen en weer ijsberen. Ook de ramen vind ik fijn, zo kan ik alles goed in de gaten houden en zo nodig even blaffen.
KLIK HIER voor een foto van opa en baasje..
Opa fluit graag, zo kun je hem al van verre aan horen komen. Als ik zijn fluitje hoor weet ik dat hij er aan komt, dat we waarschijnlijk een uitje hebben. Als opa perongeluk in de auto aan het fluiten is ga ik altijd dramatisch mee kletsen. Vaak stopt opa dan met fluiten, jammer.. Ik hou wel van een beetje lawaai.

Neusje neusje met de ratjes.
Veel uitjes dus, ik heb weer veel vriendinnen van mijn baasje gezien. Ja, het worden ook een beetje mijn vriendinnetjes, want ik ben er altijd bij en ze zijn erg lief voor me.
Bij veel vriendinnetjes wonen er katten in huis, dat is best wel spannend hoor. Op zich gaat het wel goed, we vliegen elkaar nooit in de haren, maar ik zou zo graag even van dichtbij willen suffelen. Mijn dopneus overal op duwen om te onderzoeken wat een kat nou precies is.. Maar nee, dat gaat niet. Want voor een kat zie ik er ook uit als een bedreiging. Zie je wel, ik ben echt eng! Leuk joh.. Vaak gaan ze dan van die rare geluiden maken, blazen en brommen, en soms krijg ik een bitch slap.. Ach je moet er wat voor over hebben. Met de ratjes is het wel gelukt. Ik ben voorzichtig naast de kooi gaan staan en de ratjes kwamen zo naar me toe. Ik heb ze goed kunnen ruiken, dat vond ik wel erg stoer en spannend!

Hier nog een leuk filmpje van mij. Zoals jullie weten ben ik gek op water. Als we door het bos rijden, en het heeft net geregend, dan ren ik altijd expres door de plassen. Ik hou ook van modder en drap, eigenlijk vind ik alles wat vies is wel leuk.
Vroeger durfde ik nooit te apporteren. Als ik hem dan wilde pakken raakte ik in paniek. En ik durfde mijn kop niet onder water te doen. Nu durf ik dat wel, kijk maar!:







Dit is lieve Nina, mijn maatje!
Nina is mijn voorbeeld.
Ze is al een oude dame,
maar ik kijk nog steeds tegen haar op!
Altijd als wij weg gaan, bijv. naar de winkel,
past Nina op het huis, dat kan ze als de beste!

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.