Over ons

Hallo allemaal,

Ik ben Melanie (1991) en samen met stichting Bulters en Mekke mag ik mijn eigen hond, Snow, opleiden tot hulphond. Ik ben ze hier heel erg dankbaar voor! Ik heb Ehlers Danlos syndroom (Wat is dat? Klik hier) en epileptiforme aanvallen. Dat is geen handige combinatie, want door de spiertrekkingen van een epileptische aanval, kunnen er makkelijk gewrichten uit de kom gaan.

In de blogs schrijf Snow zijn verhaal. Deze woorden kun je tegen komen:
Baasje: Melanie
De grote baas: de verloofde van Melanie (Niels)

Snow, 8 weekjes oud!

Snow, 10 weken oud

Waarom Snow, en waarom Bulters en Mekke?

Ik ben altijd al gek op dieren geweest en vooral op honden. Toen ik met mijn ex-vriend samen ging wonen was ik dan ook erg blij met Nina, een mechelse herder (Nina is een schatje, maar ze was al te oud om nog opgeleid te kunnen worden).
Studeren / werken gaat vanwege mijn aandoeningen niet, ik heb meerdere opleidingen geprobeerd maar moest steeds stoppen : zonde van het geld. Wanneer ik langere tijd stabiel ben wil ik wel graag weer een opleiding proberen, of aan het werk gaan. Ik vind het erg fijn om met de hond naar buiten te gaan. De hele dag binnen zitten is namelijk helemaal niet mijn ding! Maar omdat ik Nina niet helemaal onder controle kon krijgen, belandde ik regelmatig met mijn rolstoel in de bosjes, Nina liet míj uit in plaats van andersom. Ook was Nina erg nerveus, ik wilde graag een hond die mij troost kon geven als ik alleen thuis was of een aanval heb gehad.
 Toen besloot ik dat ik een eigen hond wilde, Snow dus, die ik vanaf het begin kon leren naast de rolstoel te lopen. We bedachten dat we Snow wat "trucjes" aan zouden kunnen leren zoals spullen oprapen als ik in de rolstoel zit, en zo kwam langzaam het idee om Snow tot een echte hulphond op te leiden. Op internet las ik een hoop over epilepsie-honden. Dit leek mij geweldig. Wat zou mijn wereld vergroot kunnen worden als een hond mij op tijd aan kan geven dat ik een aanval ga krijgen!

Na wat googlen vond ik de site van Bulters en Mekke en heb ik contact met ze opgenomen. Ik vond het allemaal heel spannend maar ze waren erg aardig bij B&M. Jammer genoeg keurde de verzekering mijn aanvraag af omdat ik een hulphond vooral nodig heb voor de aanvallen (en epilepsie honden worden niet meer vergoed). Voor de Ehlers Danlos was het niet duidelijk of ze uiteindelijk genoeg geld konden besparen met een hulphond. Alles draait om geld. De verzekering ging dus niks betalen, wat een domper. En het is veel te duur om zelf te kunnen financieren. Dus toen werd mijn aanvraag bij de stichting van B&M neergelegd. Gelukkig wilden ze graag met mij samen werken! Dit kreeg ik te horen toen Snow 7 maanden oud was.

Snow, 12 weken. Nina 10 jaar.

Hoe alles verder is verlopen kun je op de blog lezen!