Net als papa

Ik weet nog goed dat ik mijn baasje voor de eerste keer zag. Ik was toen ongeveer drie weken oud, ik kon al best goed met mijn broertjes en zusjes spelen en ik had een paarse vlek op mijn rug. Dit was zodat ze ons goed uit elkaar konden houden.

Onze eerste ontmoeting

Het was natuurlijk best wel spannend, want een aantal broertjes en zusjes hadden al een nieuw baasje, maar ik nog niet.  We moesten nog een paar weekjes wachten, maar dan zouden we allemaal naar ons nieuwe huis gaan, reuze spannend natuurlijk. Ik hoorde ze wat praten over een verzoek bij de verzekering voor de vergoeding van een hulphonden-opleiding. Toen dacht ik: wacht eens even, hulphond?! Dat lijkt mij heel erg gaaf! Mijn oom is namelijk ook een hulphond! Ik liep toen zo in mijn baasje haar armen, en terwijl ze met mij op de foto ging, viel ik zowat in slaap. Dat zat dus wel goed, ik voelde me wel op mijn gemak bij haar.

Dit zijn mijn ouders.

Er werd ook naar mijn ouders gekeken en gevraagd wat voor karakter mijn ouders hadden. Mijn vader kwam in ieder geval over als een kalme, knuffelige, lieve hond. Erg zorgzaam ook. Hij at zelfs al onze poep op zodat wij mooi schoon bleven. Dat vond ik zo gaaf, daarom eet ik nu ook altijd poep. Lekker hoor.. Mijn moeder was wat drukker want die moest ons natuurlijk allemaal in de gaten houden.

Vanaf de dag dat ik thuis kwam, was ik hartstikke druk! Nou, zeiden mijn baasjes, hij lijkt helemaal niet op zijn vader! Ik loop altijd alles om ver en ik kan heerlijk in de weg lopen. Ook ben ik, zoals jullie weten, heel erg spraakzaam en ik kan niet lang stil liggen of zitten..

Dit lag natuurlijk ook een beetje aan mijn leeftijd, ik was nog maar een pup. Nu wordt ik al een echte grote hond, ik heb geen puppy-face meer. Baasje zegt dat ik steeds meer op papa begin te lijken. Ik word steeds rustiger en ik kom steeds vaker uit mezelf even naar de baasjes toe om te knuffelen. Ik lijk dus wel degelijk op papa!

Een grote-honden-kop

Een dagje mee

Baasje krijgt vaak te horen dat mensen geen video's kunnen kijken op mijn website. Dat vind ik natuurlijk heel er jammer.. De enige manier waarop jullie altijd mijn video's kunnen zien is door ze via YouTube te uploaden. Dat heb ik nu dus ook gedaan.

Een dagje met Snow en Melanie op pad:





Als de video niet werkt, Klik dan HIER

Toelichting bij de video: Het is natuurlijk niet elke dag zo' n feest dat we heel lang naar het bos gaan. We proberen wel elke dag te gaan, al is het maar eventjes. Soms gaat het nou eenmaal niet omdat baasje andere dingen moet doen of omdat ze bijvoorbeeld te veel aanvallen heeft (gehad).
Ik heb nogal moeite met deze jas, ik ben de andere jas gewend! De andere jas heeft een gladde stof, deze niet, jemig wat voelt dat raar aan mijn tong ..

Een andere manier om de video's te kunnen bekijken, is door ze op de laptop / pc te openen. (Op iphone/ipad en bepaalde andere telefoons of tablets doen ze het vaak nog niet, hopelijk komt er binnenkort een update waardoor dit opgelost wordt.)

Snow in actie

Mijn baasje is gek op foto's en filmpjes, ik ben het ondertussen wel gewend.. Ik snap het wel. Iedereen zegt dat ik mooi ben, ik kan zelf ook niet anders zeggen.. Ik heb best een mooie witte vacht, en een dikke pluimstaart. Ben het inmiddels ook wel gewend om fans te hebben, want dat zijn jullie toch? Ga me nu niet vertellen dat ik voor niets een typcursus heb gevolgd, om jullie (mijn fans) op de hoogte te houden van mijn avonturen.

Actiefoto's

Zoals jullie weten komen wij vaak in het bos, ik hou wel van een beetje actie. Lekker rennen, vogeltjes opjagen, mijn speeltjes door het bos slepen, apporteren. Ja, we doen het allemaal. Wat een geluk dat wij in zo een natuurrijke omgeving wonen.

Ik wil jullie wat actie-foto's van mij laten zien:

Als ik los mag, ga ik zowat sneller dan het licht..
Dat is natuurlijk moeilijk vast te leggen op de foto.

Trots op mijn frisbee.

Lekker rennen op één van de veldjes tussen de bossen

ZIEN JULLIE DIT?! Had ik toch bijna een rijger te pakken!

Klaar om te apporteren.

Mooi he, met die zon zo.

Aanval

Baasje filmt mij wel eens als ik een aanval aangeef, dat weten jullie vast wel. Want deze filmpjes staan regelmatig op de blog. Zodat jullie kunnen zien hoe dat er aan toe gaat. Ik ben het er daar vaak niet mee eens. Ik vind dat ze gewoon naar mij moet luisteren ipv dat ze de camera pakt en mij gaat zitten filmen.. Vinden jullie dat nou ook niet stom?!

Eén voordeel, nu kunnen jullie zien hoe het er aan toe gaat als de grote baas in de keuken is en baasje op de bank. Ik gaf een aanval aan, eigenwijze baas begint me te filmen, ik waarschuw de grote baas, die pakt de medicijnen, stomme eigenwijze baas laat de camera vallen omdat ze een klein aanvalletje krijgt.

Seizure-honden zijn erg belangrijk voor mensen met epilepsie of ander soort aanvallen, dat blijkt wel weer in dit filmpje, zo jammer dat onze opleiding niet vergoed wordt. Gelukkig bestaan er stichtingen zoals B&M!

Verjaardag

Gisteren was de grote baas jarig, dat werd gevierd. Beetje gek hoor.. Als ik jarig ben zit het hele huis toch ook niet vol met mijn honden-vriendjes?! Baasje was nog wel wat ziek.. Ik week dan ook niet van haar zijde. Ik raakte dan ook lichtelijk in paniek als ze ineens weg was. Ja, hoe kan ze dat nou doen.. Mij een beetje alleen laten in een kamer vol vreemde en bekende mensen.

Nina was erg zenuwachtig en ging alle handjes langs om geaaid te worden.. Dat vond ik wel erg stoer, ik probeerde het dan ook na te doen, maar toen kwam ik er achter dat de baas dan weer alleen zat. Dus snel onder haar benen liggen!

Ook tijdens de verjaardag heb ik mijn werk goed gedaan, ze kon op tijd de kamer uit lopen en wat druppels onder de tong doen zodat de aanval niet door zou zetten naar een grote aanval.

Ik ben een goede hulphond, vinden jullie ook niet?

Herfst met mijn Buurhondje

Simba is mijn Buurhondje. Zijn baasje is de moeder van mijn baasje. We zien elkaar dus vaak. Ik mag Simba wel. Alleen hij mag mij niet zo. Ondanks dat blijf ik hem lief vinden en ik vraag nog vaak of hij buiten komt spelen maar hij wil nooit. Vandaag kwamen we elkaar tegen met de wandeling. Dat was erg gezellig! Eindelijk hebben we samen gesnuffeld en gewandeld. Spelen was nog iets te veel van het goede. Maar, ik heb vertrouwen, dat komt nog wel!

Wieieh, Agility is wel wat voor mij.

Baasje krabbelt weer langzaam op, weerstand is nog erg laag en de conditie heel erg slecht. Maar dat word allemaal vanzelf wel weer beter, we gaan er weer lekker op uit samen! Wat is het mooi in het bos met al die paddenstoelen en mooie bladeren. En wat zijn we blij dat we weer lekker in het bos komen.

Ik mocht de laatste tijd mijn geliefde frisbee vast houden tijdens het uitlaten. Stoer he! Ik moest er natuurlijk wel voor zorgen dat ik hem niet liet vallen.. Want ja, baasje rijdt gewoon door met de handbike! Dat ging best wel goed hoor, wel jammer dat ik nu niet meer kon blaffen naar andere honden..

Wacht eens even, dat was gewoon de bedoeling! Baasje dacht natuurlijk, lekker handig, nu blaft ie mooi niet meer. Maar daar heb ik natuurlijk verandering in gebracht. Tegenwoordig laat ik mijn speeltje gewoon vallen, of ik nu een bal heb of een frisbee. Jaja, kan ze roepen wat ze wil hoor " WEL VAST HOUDEN HOOR".. Nee, ik liet het gewoon vallen. Het heeft me een paar ballen gekost (ehh, speel-ballen. Die andere ballen was ik al kwijt). Maar nu kan ik wel weer lekker blaffen.

Baasje is een beetje teleurgesteld, maar ik vind het wel prima zo.

Toch heeft ze me gezegd dat dit iets is wat hulphonden niet mogen doen.. Beetje jammer! Dat wordt weer hard trainen. Dat vind ik niet erg, lekker bezig zijn. De laatste tijd hebben we natuurlijk niet echt getraind, gezondheid ging voor. Nu is baasje haar krachten weer langzaam aan het opbouwen, dat gaat met vallen en opstaan. Letterlijk en figuurlijk. Als ze te veel doet wordt ze ziek. Ook waarschuw ik haar regelmatig dat ze dan maar beter op de bank kan blijven liggen (ik voel dan een aanval aankomen). Dat is best tegenstrijdig, ik wil namelijk zo graag actief zijn.

Als ik niet kan rennen ga ik kletsen, simpel zat! Ook gezellig toch.

Gelukkig begint ze de balans al aardig te vinden, wij beginnen de balans samen te vinden. Dus kan ik weer regelmatig naar het wel bekende veld hier in de buurt. Heerlijk als de zon dan ook nog schijnt:

We hebben ook weer een training achter de rug met Erika. Geweldig was dat! Deze keer geen onderdelen van de basis test oefenen, maar we gingen wat behendigheid / agility doen. Baasje wilde eigenlijk al eerder aan behendigheid doen, maar er zijn geen verenigingen in de buurt. En om nou zelf zo' n heel parkoer te kopen is iets te prijzig. Het is wel erg jammer, want dit is een mooie manier om dichter bij elkaar te komen, om te leren dat ik alert moet zijn op mijn baasje en op niemand anders, en om mijn energie kwijt te kunnen. We vonden het superrrrr leuk. Het ging nog niet om de snelheid, ik vond het al knap van mezelf dat ik alle hindernissen nam.. Want die tunnel is best eng hoor. Ik heb er letterlijk en figuurlijk mee in de knoop gelegen.

Er is ook een filmpje gemaakt alleen lukt het niet om deze op te slaan vanaf facebook. Alleen de mensen die Bulters & Mekke als "vriend" op facebook hebben kunnen deze video zien denk ik:

FILMPJE 1e keer behendigheid

Baasje geniet, buiten, voor het eerst sinds de afkick