Goede berichten

mijn berg

Mijn berg

Onze tuin wordt onder handen genomen, hij is ontzettend verwaarloosd. Dus alle bomen, struiken en wortels gaan er uit, zodat de tuin beter te onderhouden is voor mijn baasjes. De vijver is inmiddels dicht gegooid. Er ligt nu een grote berg aarde op, van mij mogen ze de tuin wel zo houden. Want ik vind het geweldig om keer op keer mijn frisbee in die berg te begraven en weer op te graven.
Ik heb deze hoop aarde inmiddels geclaimd, mijn berg! Nina mag er niet op komen.

Het gaat inmiddels goed met mijn baasje. We hebben dit weekend een boel leuke dingen gedaan, voor mij dus weer oefenen met nieuwe indrukken en prikkels. Dat vind ik nog wel lastig, ben erg snel afgeleid.

Niet mee zingen

Ik mocht vrijdag avond mee naar een verjaardag, waar een klein kindje ontzettend bang voor me was.  Ik moest ondanks het gehuil rustig blijven liggen en niet mee zingen. Het liefst was ik opgesprongen om het kind een wasbeurt te geven.

Eenden opjagen

Zaterdag begon al leuk, want baasje pakte mijn deukje + beloningszakje tevoorschijn. En dat is een teken dat we er op uit gaan. Ik heb de hele ochtend dan ook een beetje onrustig liggen gapen. Gillen mocht weer eens niet. Ik was blij toen Roos en Niels voor de deur stonden, ik h
eb toen even lekker gezongen tot we weg gingen.
Tot mijn vreugde bleken we naar een park te gaan om te picknicken met een groep vrienden, ik kon dus lekker spelen op het gras.
Ik ben ook een paar keer achter een eend aan gedoken, zo hup de sloot in. Ik was echt heerlijk bezig om die eend in te halen (wat gaan die beesten snel zeg) en iedereen stond me keihard aan te moedigen! Of stonden ze juist te roepen omdat ik het water uit moest komen ... ?
Op een gegeven moment heb ik naar een klein kind geblaft, waarop ze moest huilen. Om het goed te maken moest ik van mijn baasje af liggen en het kind laten aaien. Aaien?! Maar dat mocht toch niet? Dit keer was een uitzondering, omdat het meisje anders bang zou worden voor honden. Ook wilde baasje aan mij laten zien dat kleine kindjes heus niet zo eng zijn. Mijn baasje heeft toen uit gelegd dat ze niet over me heen moeten buigen omdat ik me dan in het nauw gedreven voel. Dat snapten ze wel, gelukkig. Daarna heeft baasje ook uitgelegd waarom je hulphonden (in opleiding) eigenlijk niet mag aaien, roepen of afleiden. Hebben ze weer wat geleerd.

De groep bij elkaar, ik sta uiteraard in het middelpunt. De plek die ik altijd probeer te veroveren.

Alleen thuis

Zondag hebben we het alleen thuis blijven geoefend. Maar dit keer was het geen oefening. Baasje bleef wel een hele middag weg! Mijn pootjes kriebelde om lekker op de bank te gaan liggen en tegen het raam op te gaan staan.. Maar dat kon niet, want er lagen spullen op de bank. Dat hadden ze zeker express gedaan.
Ik heb samen met Nina de hele middag braaf op het huis gepast, dit was een goede ervaring! Hoewel baasje het lastig vond om mij alleen te laten, vind ze het natuurlijk ook wel fijn dat dit geen groot probleem meer is.

Trainingen

Al met al goede berichten, ik ben blij te kunnen vermelden dat het goed gaat met mijn baasje. Elke dag stapjes vooruit. Met de aanvallen gaat het ook goed. En we hebben weer trainingen gepland met Erika in juni, dat gaan we binnenkort dus ook weer oppakken.

Langzaam opbouwen

Scheurende kussentjes

Ziek

De afgelopen tijd zat ik niet zo heel lekker in mijn vel.
Ik had steeds last van mijn poten, de kussentjes werden ontzettend droog waardoor ze steeds scheurden en pijn deden. Ook had ik een doffe vacht en een droge, jeukende huid.
Mijn baasje knapte juist net weer wat op, dus had ik wel zin om er uit te gaan met haar!
Tijdens het lopen bedacht ik me dat ik eigenlijk best wel last van mijn buik had en wilde ik niet meer verder lopen. Toen kwam baasje er achter dat ik waterige diarree had, ik had mijn ontlasting tijdens het lopen laten lopen. Ik werd toen met een auto opgehaald en naar huis gebracht. Onderweg begon ik ook met braken. Ik realiseerde me ineens dat ik ongelofelijk zielig was, en zo heb ik me dan ook gedragen. Tot ik nog een tikje zieker werd, toen hoorde je me niet meer.

Thuis werd ik onder de douche gezet omdat ik vies was van de diarree. Dit vond ik helemaal niet prettig. Ik begon dan ook met een klaagzang, maar bedacht me al snel dat ik het mezelf alleen maar moeilijk maakte. Eigenlijk voelde ik me ook best wel moe en slap. Ik heb toen maar mijn ogen dicht gedaan en gewacht tot baasje klaar was met afspoelen. Daarna mocht ik mee naar beneden, en heb toen eigenlijk alleen maar geslapen of met mijn ogen dicht gezeten.

Domme baasjes

Slapen, slapen, slapen.

Omdat mijn baasjes wel door hadden dat ik de laatste tijd een beetje achteruit ging, hebben ze hun hersens gekraakt om te bedenken waar dit nou door veroorzaakt werd. En ja hoor, toen kwamen ze er achter. Ik kreeg al een tijdje het voer van Nina (senioren voer met stoffen waar ik een beetje allergisch voor ben) en Nina kreeg het voer van mij (Large breed Sensitive). Ik kreeg dus te weinig voedingsstoffen binnen. Ook was er ineens een verklaring voor mijn doffe vacht en jeukende huid. Soms zijn mijn baasjes niet zo slim...
Wel is het fijn dat we nu een oorzaak weten zodat er wat aan gedaan kan worden! Ik knap alweer een heel stuk op. Mijn kussentjes zijn aan het helen, en mijn vacht begint ook weer wat mooier te worden. Ik maak me er niet zo druk om.. Ik weet toch wel dat ik knap ben.

Uit eten

Omdat mijn baasje een zware tijd achter de rug heeft en het nu eindelijk stabiel lijkt te worden, gingen ze uit eten om dit te vieren. Ik mocht mee om mijn hulphonden skills te oefenen.
Eerlijk waar, al zeg ik het zelf, ik heb me fantastisch gedragen. Af en toe heb ik wat gebabbeld, maar dat hoort nou eenmaal bij mij.
En wat ben ik toch eigenlijk een prachtige hond.. (Tja, als iedereen dat zegt zal dat wel zo zijn).

Ik heb de hele tijd keurig naast mijn baasje of onder de tafel gezeten of gelegen. En zelfs toen ze het eten kwamen brengen stond ik er niet met mijn grote dopneus tussen. Ik kreeg ook een grote bak met water waar ik natuurlijk met mijn poten in heb gespetterd. Toen mijn baasje zei dat ik daar mee moest stoppen keek ik haar beduusd, met grote puppy ogen, aan.. Vijf minuten lang. Dit hielp jammer genoeg niet, ik moest er echt mee stoppen. Wel heb ik met mijn dopneus een vlieg plat gedrukt, wat een leuk effect geeft dat. Ik heb er toen een poosje naar zitten staren, want voordat ik hem plat drukte bewoog hij nog, maar nu niet meer! Snap jij het? Daarna heb ik de vlieg opgesmikkeld, dan had ik tenminste ook wat lekkers te eten..

spelen voor het huis

Met baasje gaat het goed

Baasje is nog steeds aan het opknappen. Alles is nu stabiel, over zes weken gaan ze kijken of ze de medicatie voor haar hart wat kunnen afbouwen, want ze voelt zich er niet prettig bij (maar het is nou eenmaal nodig).
Ook willen we het trainen natuurlijk zo snel mogelijk weer op pakken. Maar dan moet haar belastbaarheid wel wat groter zijn. Voor nu zijn het vooral ontspannende dingen die ze doet, zoals afspreken met vrienden. De grootste lol hebben. Van elke dag het beste proberen te maken.
We gaan ook alweer elke dag even naar buiten, maar dit zijn nog geen lange wandelingen zoals ik gewend was. Meestal spelen we wat voor het huis en op goede dagen wil baasje de handbike nog wel eens tevoorschijn toveren.
Echt trainen lukt nog niet, maar ik ga bijvoorbeeld wel weer mee naar de apotheek.
Dit zijn allemaal ervaringen en kleine oefeningetjes. We gaan het allemaal gewoon langzaam opbouwen, dan komen we er wel. Baasje hoopt dan ook weer snel met Erika te kunnen trainen. Gelukkig wordt het weer mooi weer, dat zal mijn baasje ook wel mee helpen.

Ik vind het zelf ook geweldig als haar vrienden langs komen. Zodra de bel gaat sta ik alvast klaar met een speeltje. Ze zijn allemaal welkom in mijn roedel. Waarom ben ik dan zo blij, vraag je je af? Nou, ik wil niet lullig doen, maar ik ben een ster in aandacht opvragen en knuffelen. Iedereen wil wel lekker met mij kroelen of met me spelen. Als de een geen zin heeft, ga ik toch gewoon naar de volgende.
Gelukkig kan ik, als het van me gevraagd wordt, ook rustig blijven liggen.

Leuk hoor, al die vrienden die met mij en Nina willen spelen! Ik kan er wel aan wennen.

Herstellende

Ik kán wel rustig zijn. 

Gepland ziek worden

De laatste tijd ging het trainen natuurlijk niet zo lekker. Baasje was te vaak ziek om nog aandacht aan het trainen te kunnen geven. Eind april probeerden we het trainen weer op te pakken, dat ging redelijk goed. Maar omdat ze dacht dat een bepaald medicijn voor het vele ziek zijn zorgde, besloot ze om daar mee te stoppen. Maar van het afbouwen werd ze óók ziek, dat was van te voren bekend. Gepland een paar weken ziek zijn dus. Ik kan leukere dingen verzinnen..

Ik ben uiteindelijk toch maar bij mijn baasje in bed gekropen. Ik merkte dat ze flink ziek was, daar werd ik wel een beetje bezorgd (lees: hysterisch) van.
Heen en weer lopen, piepen, likken, knuffelen. Het hoort allemaal bij de taak van een bezorgde, hysterische, vocale, hulphond. Gelukkig (voor mijn baasje) wist ik wel mijn rust te pakken wanneer dat nodig was. Straks ga ik me nog gedragen als een twee-jarige..

Ik ben niet bezitterig

De dokter is een paar keer langs geweest. Daar was ik erg blij mee. Kwispelend en piepend liep ik van de dokter naar mijn baasje, en weer terug. "Kan jij mijn baasje misschien helpen?" Wilde ik vragen. Ik word niet bezitterig als er iemand voor mijn baasje moet zorgen, dat laat ik allemaal wel toe. Sterker nog, ik roep regelmatig om hulp. Als ik op een bepaalde manier blaf, weet de grote baas dat mijn baasje misschien een aanval heeft, of iets anders waar hulp bij nodig is. Dan wacht ik op hulp en loop ik zelf weg, zodat ik niet met mijn grote dopneus in de weg zit.

Herstellende

Momenteel is mijn baasje aan het herstellen van alles. Doordat ze zo ziek werd en haar hartslag veel te hoog en onregelmatig was, moest ze allerlei andere pillen nemen. (dat is toch stom, dan stop je met het ene medicijn, krijg je er een ander bij). Maar deze gaat ze ook langzaam af bouwen komende tijd. En dan hopen dat ze niet meer zo vaak ziek word!

Ik kruip er lekker bij, dan kan ik mijn dopneus in haar hals duwen om haar te "troosten" om vervolgens zo in slaap vallen.

Supportbeurs

Een gave handbike die baasje mocht uitproberen!

Afgelopen donderdag zijn we naar de Support Beurs geweest. Dit was eigenlijk de eerste dag dat baasje weer uit huis kwam, ze kon dan ook niet wachten!

Toen we bij de SupportBeurs aan kwamen was ik al best onrustig, er waren enorm veel prikkels. Ik probeerde me wel op mijn baasje te focussen, maar het lukte me niet. We zijn toen terug naar het busje gegaan, en daar kreeg ik een kluifje en een bakje water, ik heb die middag in de bus geslapen, terwijl baasje op de beurs was. 

Maakt mij dat een slechte hulphond? Nee .. Ik moet dat nog leren, als je iets niet geleerd hebt kun je het onmogelijk 'goed' doen. Want wat hoe weet ik wat goed is in de mensenwreld? Moet ik mijn baasje beschermen tegen alles en iedereen die dicht bij kom? Moet ik dan blaffen? Of is het oké en hoef ik me geen zorgen te maken?

Ik koos natuurlijk voor het eerste, als ik de kans krijgt om geluid te maken pak ik die kans met beide poten aan! Ik heb ze een opera concert gegeven en daarna werd ik terug naar de bus gebracht. Ach, ik heb me wel vermaakt hoor. Ik had mijn moment van fame al gehad!

Baasje heeft zich ook prima vermaakt, ze was er echt aan toe om even uit huis te zijn, met vrienden lol hebben. De muren kwamen op haar af.

Stichting B&M op de SupportBeurs

baasje met de poster

Stichting Bulters & Mekke stond ook op de Supportbeurs, dus daar is ze uiteraard langs gegaan. Mijn baasje en ik staan op een poster. Jullie weten het he, ik ben tegenwoordig beroemd.

Er waren B&M- petten, keycoards, knuffels en koekjes die ze verkochten, het geld gaat naar de teams in opleiding.

Ook Mara was er, om vragen van bezoekers te kunnen beantwoorden. (weten jullie nog, Mara is het baasje van Bram, zie deze foto van deze blog). 

Kortom, een geweldige dag met leuke vrienden, waarin ze zich niet ziek voelde.Dat heeft haar goed gedaan! Nu uitrusten van deze overbelasting, en dan gaan we langzaam alles weer opbouwen. De dagelijkse ritjes naar het bos, het trainen, er samen op uit gaan. Wij hebben er zin in. Maar eerst opknappen.

Mara, Jantine, Roos, Baasje