maandag 26 mei 2014

Goede berichten

mijn berg

Mijn berg

Onze tuin wordt onder handen genomen, hij is ontzettend verwaarloosd. Dus alle bomen, struiken en wortels gaan er uit, zodat de tuin beter te onderhouden is voor mijn baasjes. De vijver is inmiddels dicht gegooid. Er ligt nu een grote berg aarde op, van mij mogen ze de tuin wel zo houden. Want ik vind het geweldig om keer op keer mijn frisbee in die berg te begraven en weer op te graven.
Ik heb deze hoop aarde inmiddels geclaimd, mijn berg! Nina mag er niet op komen.

Het gaat inmiddels goed met mijn baasje. We hebben dit weekend een boel leuke dingen gedaan, voor mij dus weer oefenen met nieuwe indrukken en prikkels. Dat vind ik nog wel lastig, ben erg snel afgeleid.

Niet mee zingen

Ik mocht vrijdag avond mee naar een verjaardag, waar een klein kindje ontzettend bang voor me was.  Ik moest ondanks het gehuil rustig blijven liggen en niet mee zingen. Het liefst was ik opgesprongen om het kind een wasbeurt te geven.

Eenden opjagen

Zaterdag begon al leuk, want baasje pakte mijn deukje + beloningszakje tevoorschijn. En dat is een teken dat we er op uit gaan. Ik heb de hele ochtend dan ook een beetje onrustig liggen gapen. Gillen mocht weer eens niet. Ik was blij toen Roos en Niels voor de deur stonden, ik h
eb toen even lekker gezongen tot we weg gingen.
Tot mijn vreugde bleken we naar een park te gaan om te picknicken met een groep vrienden, ik kon dus lekker spelen op het gras.
Ik ben ook een paar keer achter een eend aan gedoken, zo hup de sloot in. Ik was echt heerlijk bezig om die eend in te halen (wat gaan die beesten snel zeg) en iedereen stond me keihard aan te moedigen! Of stonden ze juist te roepen omdat ik het water uit moest komen ... ?
Op een gegeven moment heb ik naar een klein kind geblaft, waarop ze moest huilen. Om het goed te maken moest ik van mijn baasje af liggen en het kind laten aaien. Aaien?! Maar dat mocht toch niet? Dit keer was een uitzondering, omdat het meisje anders bang zou worden voor honden. Ook wilde baasje aan mij laten zien dat kleine kindjes heus niet zo eng zijn. Mijn baasje heeft toen uit gelegd dat ze niet over me heen moeten buigen omdat ik me dan in het nauw gedreven voel. Dat snapten ze wel, gelukkig. Daarna heeft baasje ook uitgelegd waarom je hulphonden (in opleiding) eigenlijk niet mag aaien, roepen of afleiden. Hebben ze weer wat geleerd.

De groep bij elkaar, ik sta uiteraard in het middelpunt. De plek die ik altijd probeer te veroveren.

Alleen thuis

Zondag hebben we het alleen thuis blijven geoefend. Maar dit keer was het geen oefening. Baasje bleef wel een hele middag weg! Mijn pootjes kriebelde om lekker op de bank te gaan liggen en tegen het raam op te gaan staan.. Maar dat kon niet, want er lagen spullen op de bank. Dat hadden ze zeker express gedaan.
Ik heb samen met Nina de hele middag braaf op het huis gepast, dit was een goede ervaring! Hoewel baasje het lastig vond om mij alleen te laten, vind ze het natuurlijk ook wel fijn dat dit geen groot probleem meer is.

Trainingen

Al met al goede berichten, ik ben blij te kunnen vermelden dat het goed gaat met mijn baasje. Elke dag stapjes vooruit. Met de aanvallen gaat het ook goed. En we hebben weer trainingen gepland met Erika in juni, dat gaan we binnenkort dus ook weer oppakken.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.