De badkamer is eng

Hallootjes, daar ben ik weer. Zoals het er naar uit ziet blijven wij nog wel een tijdje bij Raissa wonen. Dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg want dan kan ik mijn crush elke dag bewonderen (Ninja de kat). Het liefst duw ik mijn dopneus tegen haar aan. Ik doe dan net of ik wil snuffelen maar stiekem wil ik haar gewoon aanraken.
Ik heb tegenwoordig ook ontdekt waar Ninja "naar de wc" gaat. Dat is namelijk dat rare witte ding waar ze steeds in gaat zitten, de kattenbak of zo iets. Al die plasjes en drolletjes ruiken best lekker. Dus af en toe neem ik een hapje. Gek genoeg heb ik de laatste tijd wel weer veel last van mijn gevoelige buik, dan krijg ik diarree of moet ik overgeven. Goh, hoe zou dat nou komen

Met mijn baasje en Raissa gaat het goed, alleen zijn ze beiden heel moe want mijn baasje heeft wel erg veel aanvallen. Door persoonlijke omstandigheden is dit gewoon een best stress volle periode. Maar we gaan proberen dit weer stabiel te krijgen door middel van medicatie verandering en mentale stabiliteit.
Baasje heeft weer een aantal grote aanvallen gehad, een paar daar van vonden plaats in de badkamer. Op de een of andere manier gebeurt het vaak wanneer baasje van het toilet af komt. Laatst was ze met haar hoofd tegen de muur gevallen, waardoor ze een gat in haar hoofd had. Toen zag ik mijn lieve baasje daar liggen in een plas bloed, dat vond ik niet leuk.
Je snapt natuurlijk wel dat ik na een aantal nare ervaringen in de badkamer een hekel heb aan die ruimte. Elke keer als mijn baasje even snel naar het toilet gaat zonder mij mee te nemen, ga ik naar Raissa toe om haar te waarschuwen; ze is in de badkamer, misschien gaat er wel weer wat gebeuren!
Als mijn baasje gaat douchen, blijf ik altijd bij haar. Maar tegenwoordig moet ze me eerst vijf keer roepen. Ik loop dan enthousiast naar mijn baasje toe, maar wanneer ik me realiseer dat ik bijna de badkamer in loop, draai ik snel een kwartslag, en loop ik door naar de slaapkamer. Maar goed, naar baasjes moet je luisteren. Dus uiteindelijk kom ik met mijn oortjes plat, staart tussen de poten en grote bange ogen de badkamer in. Dan krijg ik eerst een uitgebreide knuffelsessie, daar knap ik dan wel van op. Dan kan ik rustig gaan liggen en wacht ik tot mijn baasje klaar is. Maar zodra de douche uit staat ga ik alvast met mijn neus tegen de deur staan. Dan kunnen we zo snel mogelijk weg uit die enge badkamer.
Baasje zegt dat ik gewoon erg gevoelig ben, en dus ook erg gevoelig voor trauma's (zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben bij eerdere incidenten die op mijn blog beschreven staan). Maar wij zijn er voor elkaar. Ik ben er niet alleen voor mijn baasje, zij is er ook voor mij. En samen slepen wij elkaar overal doorheen! Wij redden het wel.

Op de Veluwe

We hopen dat baasje snel weer stabiel wordt. We zijn gezegend met enorm lieve vrienden en familie, die we ook enorm dankbaar zijn voor al hun hulp. Ergens is het jammer dat we niet op zeer korte termijn een eigen huisje hebben, maar misschien is het ook maar beter. Momenteel gaat het gewoon niet goed met de aanvallen, en dan is alleen zijn soms best gevaarlijk en eng. Ik ben ook maar een hond, ik kan geen vrienden/familie om hulp sms'en. Daarom zijn we bezig met een alarm systeem. Als wij op ons zelf wonen kan ik om hulp vragen door middel van een alarm-knop. De huisarts staat hier in ieder geval al achter. De oefen-button is al besteld, dus binnenkort kunnen we beginnen met trainen.

Wij willen Raissa en Ninja de poes enorm bedanken voor het dak boven ons hoofd en alles wat ze voor ons doen! Dikke kus.