woensdag 17 december 2014

Waarom is een hulphond afleiden gevaarlijk?

Ik ben me helemaal kapot geschrokken van de week! Toen mijn baasje en ik lekker aan het fietsen / rennen waren, sprong er ineens een jochie, van een jaar of 12, achter een auto vandaan. "Whaaaaaa!" Riep hij, hard lachend. Hij vond het grappig om ons te laten schrikken. Ik ben niet zo snel bang (Correctie namens baasje: heel snel bang), maar hier schrok ik wel erg van. Mijn baasje bleef door fietsen en probeerde mijn aandacht te trekken, maar dat jochie bleef achter ons aan rennen. Hoog blaffend/piepend, keek ik steeds achterom, of hij misschien al weg was. Maar hij was er nog steeds, en tot overmaat van ramp begon hij ook te blaffen! Toen werd het me toch echt te veel. Jongens die achter me aan rennen, mensen die blaffen ?! Ik heb me op de een of andere manier uit de gentle leader weten te trekken en ben keihard weg gerend. Mijn baasje heeft keihard : "Flikker op, nu!" geschreeuwd naar die jongen. Daarna probeerde ze mij te vinden, maar ze zag me niet meer.. We reden op een fietspad met aan de ene kant een hele drukke weg en aan de andere kant het spoor. Toen sloeg de paniek bij mijn baasje toe. Ze dacht; nog even en dan zie ik mijn maatje op de weg of op het spoor liggen..

Deze jongen beseft waarschijnlijk (hopelijk) niet wat hij gedaan heeft. Maar dit is nu al de zoveelste slecht ervaring en we zijn het een beetje zat. Een beetje erg. Want de volgende keer bijt ik misschien wel van me af, en dan heb ik het natuurlijk gedaan.
Ik ben niet voor niets een hulphond, mijn baasje heeft mij niet voor de lol. Het is niet grappig om een hond te laten schrikken en "blaffend" achter hem aan te rennen. Dat is voor geen enkele hond leuk, maar bij hulphonden brengt het extra gevaren met zich mee. Doordat de focus op die jongen ligt, kon ik een eventuele aanval niet aan voelen komen. Dan zou ik te laat zijn met waarschuwen en heeft mijn baasje geen kans meer om maatregelen te nemen, met alle gevolgen van dien.
Daarnaast ben ik dus van schrik weg gerend, waardoor mijn baasje er ineens helemaal alleen voor stond. De reden dat ik in baasje haar leven ben gekomen, is omdat zij niet alleen naar buiten kan! Dat is te gevaarlijk. De angst voor een onverwachte aanval, die zij niet aan voelt komen, is enorm groot. De angst om op straat te liggen, totaal weerloos te zijn, tussen allemaal vreemde mensen, is nog groter! En de angst voor ambulances en ziekenhuizen is het grootst. Dit kan allemaal voorkomen worden, door mij! Maar als mensen mij voortdurend af blijven leiden, of grapjes met mij uithalen, kan ik mijn werk niet doen, en dan kan ik deze beangstigende scenario's niet voorkomen. Ook wordt mijn ervaring met mensen steeds slechter. Ik ben het gewoon zat om aangeraakt en afgeleid te worden door wild vreemde mensen. Ik krijg nu ook steeds de neiging om mensen weg te blaffen, zodat ik dit soort dingen kan voorkomen. Maar dat mag natuurlijk niet, want dan ben ik de enge, valse, agressieve hond.
Ontlading: "Baasje ik ben zo geschrokken!"

Alles is gelukkig goed gekomen. Even later vond mijn baasje mij namelijk weer terug, ik lag met een prethoofd heerlijk te badderen in de sloot. Hopsa, achter de eendjes aan.
 Toen moest ze toch wel even lachen, door haar tranen heen. Want de schrik zat er goed in.
Ze zag de gedachtegang van mij even voor zich:
"Ahhh, ik ben bang! RENNEN, aaahh .. oh wacht, een sloot. PLONS"
Toen ik mijn baasje zag wist ik niet hoe snel ik naar haar toe moest komen. En ze heeft een heerlijke, kleddernatte, knuffel van me gehad.


Mijn baasje is heel blij dat ik niet de weg op ben gerend, of het spoor over ben gerend. Dan was ik hier misschien niet meer geweest. Dan was het leven van mijn baasje weer angstig en onzeker geworden. En dat allemaal doordat mensen het belang van een hulphond, blijkbaar, niet in zien. Mensen, je weet nooit wat de hond allemaal voor zijn/haar baasje kan doen. Het is niet zomaar een handigheidje, zo' n hulphond. Het is voor deze mensen een hulpmiddel om te overleven. Het is ook niet zielig dat je ons niet mag aaien. Jij wil toch ook niet constant aangeraakt en afgeleid worden als je aan het werk bent? Dat vind ik toch ook niet zielig? Je doet mij er gen plezier mee om me te aaien, te laten schrikken, of tegen me te praten. Ik word dan afgeleid en dat vind ik knap vervelend.

dinsdag 9 december 2014

Een gentleman en een watje

Mijn baasje en ik, altijd samen!

 Het orkest van Nederland

 Hebben jullie "Het orkest van Nederland" gekeken? Nou ik wel hoor, mijn kleine collega Happy kwam namelijk op TV. Haar vrouwtje, Jantine de Waard, deed auditie. Wij zijn natuurlijk apetrots op ons vriendinnetje/collegaatje.
Klik hier om haar auditie te bekijken

Nog steeds stomme aanvallen

Het is al weer eventjes geleden dat ik een blogje heb geschreven. Mijn baasje heeft nog steeds best wel veel aanvallen. Ook die rare aanvallen, waar ik me geen raad mee weet omdat ze die normaal gesproken nooit meer had, zijn er nog steeds. Ik begin er wel steeds beter op te reageren. Ik waarschuw meestal iemand die in de buurt is. Als het 's nachts gebeurt maak ik zelfs mensen wakker! Als ik alleen met mijn baasje ben wanneer ze zo' n aanval krijgt, probeer ik op haar benen te gaan liggen zodat ze niet rond gaat lopen. Maarja, ze is dan best een beetje eigenwijs, dus dat lukt niet altijd.
Normaal gesproken werden die stomme aanvallen onderdrukt door de medicijnen, maar sinds de fout in de medicatie zijn ze niet meer weg gegaan. Dat komt waarschijnlijk omdat mijn baasje gewoon niet zo lekker in haar vel zit. Niets ernstigs hoor, kan gebeuren. Hopelijk is ze snel weer de oude en gaan die aanvallen ook weer weg.
Ondanks die aanvallen gaan we wel nog steeds elke dag lekker op pad met de handbike. Gelukkig is er een moment op de dag dat ze vrijwel nooit aanvallen heeft, en daar maken we dankbaar gebruik van.

Letterlijk en figuurlijk een watje

Wij logeren best wel vaak bij Roos en Niels. Voorheen kwamen zijn heel vaak naar ons toe in de weekenden, voor de gezelligheid. Nu is het eigenlijk andersom, hihi. Mijn baasje vindt het fijn om even uit de thuis situatie te zijn en tot rust te komen.

Oh my god, ik zit in een krab paal.
Maar er is daar iets heel spannends aan de hand.. Ze hebben daar twee katten! Die zitten in hun eigen kamertje, want ik ben eng en groot en stoer. Als ze geluid maken ga ik heel erg ontdaan staan luisteren, met mijn koppie schuin. En ik blijf dan naar die deur staren. Als ik er lang genoeg naar blijf staren kan ik er misschien wel doorheen kijken, wat denken jullie?

 Af en toe gaan we even kennis maken met elkaar, met de deur op een kiertje. Dan kom ik tot de conclusie dat ik eigenlijk niet zo stoer ben. Want die kleine poezen zijn best wel eng!! Ik moet dan een beetje bibberen, en uiteraard wat hysterische geluiden maken. Niels noemt mij een watje. Niet alleen omdat ik er zo uit zie, maar omdat ik me dus ook zo gedraag.
lepeltje,lepeltje,lepeltje, tussen twee vrouwen in!
Onze baasjes hopen dat wij op een gegeven moment goed samen kunnen zijn, dus tot die tijd mogen we regelmatig kennis maken met de deur op een kiertje. Joepie de poepie! Die katten zijn reuze interessant.

Ze hebben ook zo' n mooi groot speelgoed ding in de kamer staan. Een krabpaal noemen ze dat. Ik wilde ook wel eens in zo' n krabpaal zitten, als een echte poes. Nou die droom is uitgekomen, want niels heeft me er zo in getild! En ook dat was eigenlijk wel heel spannend..
Ik vermaak me daar wel hoor! Ik heb alle kattenspeeltjes in gepikt, en een groot deel al gesloopt. Mijn doel is dus om de rest ook kapot te spelen. Misschien krijg ik dan wel nieuwe kattenspeeltjes. Kattenspeeltjes zijn veel leuker dan hondenspeeltjes. Veel interessanter.
Ook mag ik lekker tussen twee vrouwen in liggen. Lepeltje, lepeltje, lepeltje. Welke man wil dat nou niet?!

Ik bescherm je wel!

Doordat ik merk dat mijn baasje veel aanvallen heeft, en niet helemaal goed in haar vel zit, ben ik weer enorm beschermend. Dat vind mijn baasje niet altijd handig, maarja ik laat haar niets overkomen hoor! Als mensen met een muts naar ons toe komen of mij aan staren moet ik ze weg blaffen. Die muts is eng.
Als er een vreemde hond naar mijn baasje toe komt om te snuffelen maak ik mezelf heel groot en ga ik blaffen. Als ze dan terug blaffen schrik ik eigenlijk wel en ren ik keihard weg. Doei baasje, zoek je het nu lekker zelf uit dan?

Knop

Ik heb mijn nieuwste taak al vele malen in de praktijk kunnen uit oefenen. In sommige gebouwen hebben ze namelijk een knop waarmee je de deur open kan doen. Dus het onderdeel "knop" komt goed van pas. Ik ben een echte gentleman, door de deur open te doen voor mijn baasje. Zie hier het filmpje waarin ik de knop in druk


Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.