zondag 30 december 2012

"Brengen"


Hier waren mijn baasjes en ik bezig om "brengen" te leren. Ik ging briefjes heen en weer brengen vanuit de keuken naar de woonkamer en andersom. Inmiddels kan ik vanuit de keuken bijvoorbeeld de medicijnen brengen. Op dit filmpje had ik het er nog erg moeilijk mee om het briefje los te laten, het is natuurlijk ook veel leuker om het kapot te scheuren ..

December 2012

Ik heb erg genoten van de maand december 2012. Deze maand is heel speciaal want er zijn een hoop belangrijke dingen gebeurt.

* Ik ben uit mij zelf de aanvallen van mijn baasje aan gaan geven.
* Ik heb uitgevonden hoe de achterdeur open gaat dus nu kan ik stiekem naar buiten gaan en lekker vies worden.
* Wij kregen te horen dat ik officieel opgeleid ga worden tot hulphond. Met dank aan stichting B&M!
* Ik heb voor het eerst in mijn honden leventje sneeuw gezien!
* Ik heb een hoop beesten vriendjes gemaakt.

Mijn honden vriendjes, Swiffer, Nina, DJ, Simba en de wollige gekke blèrende honden rechts boven.

Mijn baasje heeft mij de volgende dingen geleerd:
- "brengen" als mijn baasje iets laat vallen. Of als ik iets tussen twee personen heen en weer moet brengen.
- "naast" omdat ik jammer genoeg naast de rolstoel moet lopen ipv er voor
- "achter" omdat mijn baasje perse eerst door de deur wilt
- de kunstjes "over" en "door" (onder poortje door en over iets heen springen)
- "op" zodat ik met mijn voorpoten op baasjes schoot kan staan om iets aan te geven. Bijv wanner ze iets had laten vallen.



Joepie, koud onder mijn pootjes!

zaterdag 29 december 2012

Dus.. Iedereen heeft aanvallen?

Ik ben met baasje mee geweest naar een vriendinnetje van het baasje. Zij kennen elkaar uit het epilepsie centrum, vraag me niet wat dat is. Toen ik binnen kwam heb ik eerst de boel even grondig besnuffeld, ik schrok me een hoedje van een poezebeest. De poezen zijn toen naar buiten gevlucht en die heb ik de rest van de dag niet meer terug gezien. Zie je wel dat ik stoer ben. Ik heb heel erg mijn best gedaan om mij goed te gedragen en dat is aardig gelukt, al zeg ik het zelf.

En nu weet ik het zeker, iedereen kan aanvallen krijgen! Moet ik die allemaal aangeven? Want eerst ging Melanie en daarna haar vriendin. Ik heb natuurlijk allebei de aanvallen van te voren aangegeven. Want ik hou er niet van als ze hard vallen. Dus zijn ze allebei van te voren op de grond gaan liggen. Het was toch wel een grappig gezicht, twee meiden op de grond met een hulphond er tussen. Foto momentje. Jammer genoeg waren er ook weer wat gewrichten uit de kom, en ja zo goed ben ik nog niet dus daar kan ik niet bij helpen. Toen moesten ze uiteindelijk toch naar het ziekenhuis en ik mocht niet mee, dat was wel even moeilijk. Ik was eerst van plan om het op een brullen te zetten, maar heb me uiteindelijk toch nog netjes gedragen.
Nou nou, dat was ook wat.

Allebei naar het ziekenhuis, met twee ambulances. En samen op de eerste hulp, op dezelfde kamer. Als je dan toch naar de eerste hulp moet kan het maar beter zo, gezellig met je vriendin ;-)




donderdag 27 december 2012

Kerst, en overal mee naar toe!


Ik heb de afgelopen dagen een heeeleboel mensen gezien. Het was kerst en ik mocht overal mee naar toe, dat vond ik natuurlijk helemaal geweldig. En al zeg ik het zelf, ik heb het best goed gedaan. Baasje is trots op me omdat ik alle aanvallen tijdens de kerst aangegeven heb, het vrouwtje is dus nooit hard gevallen. Toch vind iedereen het wel moeilijk om mij niet te aaien als ik aan het werk ben, ik ben ook zo lief, zacht en aaibaar. En ik vind het ook erg moeilijk om rustig te zijn. Ik laat met al mijn mooie praatjes graag weten dat ik aanwezig ben..

Ik heb bij al die mensen ook een hoop verschillende hondjes gezien, zo ook DJ (een malteser). Op een gegeven moment voelde ik dat er een aanval aan kwam dus ging ik gapen en piepen, wat ik altijd doe voordat er een aanval komt. Maar dit keer was niet mijn baasje die de aanval kreeg, maar DJ. Daarna was ik wel even in de war zeg, poehpoeh. Ik heb toen even gekeken en een likje aan DJ gegeven en toen was ik weer wat minder onrustig. Ik dacht dat alleen baasjes aanvallen konden krijgen.

Het lopen gaat al wat beter, ik loop regelmatig zonder te trekken naast de rolstoel.Want dan krijg ik zo'n heerlijk koekje.
Maar soms vind ik het leuk om nog even irritant te zijn, want zoals jullie weten hou ik daar van. Ik ga dan trekken omdat ik een ander hondje zie (vooral reutjes, daar ga ik ook hard naar blaffen want ik ben echt wel stoer met mijn 8 maanden), of hele wollige dikke rare honden-beesten die heel raar blaffen (zie foto).

Vandaag mocht ik mee naar het revalidatie centrum. Even kijken hoe dat ging. Ik was heel erg onrustig maar gelukkig vonden de mensen die daar werken dat niet erg. Want die vonden mij veel te schattig en mooi om boos te worden. Het leuke was dat wij nog een witte-herder-hulphond tegen kwamen van Stichting hulphond. Dat was ook een reutje maar daar durfde ik niet tegen te blaffen hoor. Ja, hallo, hij was al elf! Dus respect hoor, ik ging snel op mijn rug liggen. Alle baasjes moesten toen lachen om mijn acties maar volgens mij heb ik het goed gedaan. Deze hulphond deed niet zo veel meer omdat hij al zo oud was, hij was er meer voor de gezelligheid. Maar ik kan nog wel wat van hem leren.

Baasje is nu heel erg moe van alle drukte de afgelopen dagen, dus ik hoef lekker niet zo veel te doen. Stiekem ben ik ook best moe dus ik kan maar beter heel hard uitrusten voordat ik weer lekker ga oefenen met het baasje. Doei allemaal! Pootjes van een luie Snow.

vrijdag 21 december 2012

Ik ben Snow

Hallo allemaal,

Ik ben Snow, een witte herder. Ik woon al bij mijn baasje, Melanie, sinds ik 8 weekjes oud ben. Ik wist toen nog niet dat ik een hulphond ging worden. Mijn baasje wist dat zelf ook nog niet. Maar ze waren er wel steeds mee bezig, en spannend dat mijn baasje het vond. Wat het was niet zeker of ik wel een hulphond mocht worden.
 Af en toe gaat mijn baasje op de grond liggen, een aanval noemen ze dat. Ik moest er dan altijd naast gaan liggen, nou dat vind ik helemaal niet erg hoor. Want vaak kregen we een dekentje en konden we lekker luieren. Soms ga ik ook hard over het kleedje (en mijn baasje) heen rennen maar gek genoeg vind mijn baasje dat minder leuk. Ik zie het probleem niet zo.. 

Op een dag, toen ik al een paar maanden bij mijn baasje woonde, ging ik van te voren een aanval aangeven, ik dacht: laat dat dekentje maar komen! Nou toen waren mijn baasjes super trots op me. Dus sindsdien probeer ik het altijd aan te geven. Maar dat lukt me nog niet altijd, want ik ben nog niet eens één jaar oud dus erg snel afgeleid.



Niet lang daarna kregen we het grote nieuws. Stichting Bulters & Mekke gaat ons helpen om van mij een officiële hulphond te maken!Poehpoeh wat was mijn baasje blij toen ze dat hoorde.
www.stichtingbultersmekke.nl/
Ik heb ook nog een honden-huisgenoot, dat is een teefje (Nina). Ik vind het leuk om haar te pesten. Eigenlijk vind ik het sowieso heel erg leuk om irritant te doen of erg vies te worden. Mijn baasje zegt dan steeds "gedraag je als een hulphond".

Een week geleden hebben we onze eerste training gehad met Erika Bulters (bultersmekke.nl). Nou ik moest wel even wennen en daarna was ik zo van slag dat ik heel veel heb geslapen en even niet meer wist wanneer er een aanval kwam. Ik moet nu "de basis" leren, en ik houd er helemaal niet van om bijvoorbeeld netjes naast de rolstoel te lopen. Maar ja, als ik dat doe krijg ik wel heerlijke hondenkoekjes / kaasjes / worstjes. Dus dat doen we dan maar. Op deze site zullen mijn baasje en ik al mijn avonturen en vorderingen bijhouden.

Pootje van Snow







Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.