Angst overwonnen

We hebben elke dag even geoefend met aan het touwtje trekken. Ik ben nu niet zo bang meer voor de deur, ik doe alleen nog steeds wat voorzichtiger. Maar dat is niet erg. Anders gaat de deur toch alleen maar sneller kapot.
Ik ben wel trots op mezelf, dat ik over mijn angst ben heen gekomen voor de deur.
Over angsten gesproken. Vroeger was ik bang voor de stofzuiger, VROEGER. Maar nu niet meer. Baasje heeft laten zien dat de stofzuiger helemaal niet eng is en nu vind ik het eigenlijk best wel een geinig ding.

Baasje en ik na een aanval

Met baasje gaat het niet zo heel erg goed, dat weet ik omdat ik vaak meerdere keren per dag een aanval aan mag geven. En dat is geen goed teken. Maar sinds de castratie ben ik het een beetje minder interesant gaan vinden, dus ik geef het niet altijd meer aan. Tenminste, baasje denkt dat het sinds de castratie is. Ik heb ook niet altijd zin om er naast te blijven liggen wanneer ze een aanval heeft. Het dekentje is niet zo bijzonder meer. Tja ik heb nou eenmaal een druk hulphonden leven en niet altijd zin of tijd om te signaleren. Soms ben ik natuurlijk hartstikke druk met een kluif of een touw, of met Nina pesten. Ook wil ik alles buiten goed in de gaten houden. Ik ben er achter gekomen dat ik een spleetje heb om door te spieken als ik op de bank klim. Dat mag eigenlijk niet maar ik ben niet zo snel onder de indruk, dus ik doe het natuurlijk lekker wel. Als het even kan doe ik Nina na wanneer de postboden komt. Dat is gaaf joh, lekker hard blaffen.

Naar buiten spieken

Ik kan de deur dicht doen! (video)

Gisteren had ik weer een training gehad met Erika van BultersMekke. Ze kwam wat eerder dan verwacht en wij wilden net een rondje gaan lopen. Dus liep Erika gezellig mee. En wat ik nou zo leuk vind: Erika zegt dat we vooruit zijn gegaan met het "naast lopen". Nu voel ik me nog stoerder dan dat ik al ben natuurlijk.
Nu nog oefenen om langs hondjes te lopen zonder dat ik uit mijn dak ga. De basis is het aller belangrijkst.

We gingen dit keer oefenen met trekken, ik moest aan een touwtje trekken en dat touwtje zat dan weer aan de deurklink.
Zo kan ik dan deuren open en dicht trekken. Ik wist al een beetje wat trekken was omdat ik natuurlijk al de jas en de handschoenen (ietwat wild) uit kan trekken. Dus dat had ik snel onder de knie.
En dan doe ik het natuurlijk niet voorzichtig, maar lekker hard! Zodat die deur bijna uit zijn scharnieren knelt. Lachen joh.


Toen zij Erika: "Je zal zien dat zijn pootje er een keer tussen komt" Omdat ik zo onvoorzichtig deed. Maar ik dacht, dat zal mij natuurlijk niet gebeuren. En toen AUW!
Nou, toen dacht ik: ik ga mooi die deur niet meer dicht trekken want dan doet mijn poot pijn. Dat heb ik snel geleerd hoor.
Dus nu moeten we het weer in kleine stapjes gaan opbouwen zegt baasje, zodat ik zie dat de deur mijn geen pijn doet als ik maar voorzichtig ben.
Soms loop ik even naar het touwtje aan de deurklink om er voorzichtig aan te snuffelen. En gek genoeg doet mijn poot dan geen pijn.

Goed gedrag in de sporthal.

Van het weekend ben ik met baasje en twee vriendinnen naar een sporthal geweest, en ik ben heel braaf geweest. Want er was een bal, je leest het goed, een BAL! Leuk man! Maar die heb ik niet gepakt en ik ben er zelfs niet achter aan gerend.
Ook heb ik daar weer een aanval gesignaleerd, maar niet die van het baasje, maar van de vriendin. Toch wel handig dat ik alle aanvallen voel aankomen he.





Mijn gedrag is al wel veranderd na de castratie. Ik ben nog steeds heel erg wild, dat wel. Maar ik heb geen zin meer om op Nina te springen en puppies te maken.
Ik plas nog steeds niet met mijn pootje omhoog, Erika zegt dat ik dat nu ook niet meer ga doen doordat ik gecastreerd ben. Achja, dan plas ik toch lekker als een meisje.
Ook zijn we weer een paar keer met de handbike er uit geweest, dat vind ik heerlijk. Dan kan ik lekker rennen. Baasje vind het wel eng dat ik zo groot en sterk ben geworden ( en vergeet vooral niet dat ik stoer ben). Nu kan ik namelijk ook zowat de handbike omver trekken.



Doei allemaal! Lieve Pootjes en een snuffel van mijn grote dopneus.

netjes naast lopen bij baasje

Nieuw kuurtje

Vandaag moest ik weer naar de dierenarts, want baasje maakte zich zorgen.  Mijn balzak werd namelijk zwart aan de onderkant! En het was een beetje gaan smetten.

De dierenarts zei dat de verkleuring niet veel kwaad kon. En ik heb nu weer een kuurtje en ontstekingsremmers gekregen.

Grote baby

Dit weekend was super gaaf. Ik mocht met baasje mee naar Rotterdam, daar had ze afgesproken met een paar lotgenoten die ook EDS hebben. Dat was super gezellig en ik gedroeg me heel goed. Zeker voor mijn doen. Ik ging gewoon rustig liggen en me focussen op de brokjes die ik kreeg. Niemand was belangrijk, behalve degene met het bakje brokjes. Want brokjes kun je ETEN!

Op een gegeven moment bleef ik baasje aanstaren en ging ik geeuwen. Ik gaf aan dat er een aanval aan kwam. Maar ik deed het zo subtiel dat baasje een poosje heeft getwijfeld voordat ze op de grond ging liggen. Want ja, midden in een café op de grond gaan liggen is niet bepaald charmant. Maar gek genoeg keek niemand er raar van op. De meiden wisten natuurlijk van de aanvallen af. En de rest in het café bleef gewoon bezig met waar ze mee bezig waren. Dat was wel fijn want ik weet dat baasje zich altijd ongemakkelijk voelt.

Uiteindelijk werd dit weer een ritje ziekenhuis. Maar ik bleef in de auto. Ging niet mee het ziekenhuis in. Het mocht wel, maar baasje vond dat ik al genoeg indrukken had gehad en ik had het goed gedaan. Erika zegt: "je kan beter korte oefeningen doen die goed gaan, dan lange oefeningen die slecht eindigen."
Zo gezegd zo gedaan. We zijn goed geëindigd.

Baasje moest best lang op de eerste hulp blijven dus ik mocht vast naar de vriendin, waar we zouden blijven slapen. Daar heb ik me prima vermaakt. Om tien uur kwamen ze pas uit het ziekenhuis en toen moesten ze nog eten.
Toen wilden we naar boven gaan om te slapen. Baasje en ik mochten op een lekker logeerbedje slapen. Maar het was toch wel een uitdaging om boven te komen. Die trap was veel te stijl voor mijn lompe coördinatie. Dus daar ging ik ECHT niet op! Uiteindelijk ben ik naar boven getild. Met moeite. Ik ben nou eenmaal een grote baby.
Eenmaal op de kamer kwam ik lekker tot rust met mijn kluif en bij baasje op bed. Normaal mag ik nooit op bed maar dit keer mocht het wel. Het was trouwens een matras op de grond. Dat is wel fijn want ik krijg het zelfs voor elkaar om van een tweepersoons bed af te vallen.
Dit was mijn eerste logeer partijtje en ik deed het super goed. Melanie en haar vriendin hebben lekker veel gelachen.

Nu is het weekend weer voorbij, maar ik hou gewoon de goede sfeer vast. Ik ben met baasje naar de supermarkt en de dieren winkel geweest en ik heb me opnieuw super goed gedragen! Poeh wat vinden de mensen mij allemaal interessant en mooi. Ik kan ook niet anders zeggen, ik begin er erg mooi uit te zien nu ik wat ouder wordt.

Misschien zijn de hormoontjes al aan het afnemen. Ik heb niet zo veel last meer van de castratie.

Zo, en nu ben ik moe. Ik slaap tegenwoordig graag met m'n nieuwe knuffel. Die ene die ik van het baasje van Simba had gekregen.

Snoertjes doorknabbelen, leuk joh!

KIJK, mijn nieuw sloop-projectje!

Gisteren was ik weer bij mijn vriendje Simba. Hij heeft altijd zo'n leuke knuffel waar die mee speelt, en die mag ik nooit afpakken. Maar deze keer kreeg ik een eigen knuffel! Die mocht ik houden, daar ben ik zo blij mee. Maar ik moet hem wel kapot maken dat snappen jullie wel, dus de neus is er vast af. Goed he.
Ik voel me vandaag al stukken beter en ik heb niet meer zo veel pijn. De witte brokjes helpen daarin wel mee.

Baasje kan nog niet zeggen dat ik rustiger ben geworden na de castratie. Met het uitlaten gaat het namelijk juist slechter! Ja sorry, ik kan er niks aan doen maar ik ben zo snel afgeleid. En ik wil toch echt mijn mooie zware blaf laten horen aan alle andere hondjes. Dus zodra we andere honden tegen komen ga ik heerlijk tekeer, dit keer dan niet als een sopraan maar meer als een bas. BLAAAFFFFF.

Mijn favo plekje, op de voetenplank

Ook heb ik nog steeds / weer moeite met "naast" lopen en baasje wordt daar een beetje chagrijnig van. Want ik trek de rolstoel vaak scheef. Sorry sorry, misschien heb ik de gentle leader weer nodig als reminder. Dus dat heb ik het baasje even goed uitgelegd, en morgen gaan we de gentle leader weer gebruiken.

Ik heb trouwens een nieuw plekje gevonden, dat is met mijn kop op de voetenplank van de rolstoel. Dan kan ik onder de rolstoel door kijken en alles goed in de gaten houden. Ook vanaf daar kan ik goed aanvallen signaleren. Ach ja, ik kan ALTIJD goed aanvallen signaleren.

Ik hoef trouwens mijn "kraag" niet meer om. Baasje let er goed op dat ik niet aan mijn wond ga likken, en nu heb ik wel door dat het niet mag. Dus doe ik het ook niet meer. Weten jullie trouwens wat ik 's nachts heb uitgehaald, ohhh dat was spannend joh. Ik heb een snoertje door geknabbeld. En nu kan het elektrisch bed niet meer omhoog/omlaag (het hoofd einde kon omhoog en bij de knieën kon een knik gemaakt worden). Baasje vertelde me dat ik wel een schok had kunnen krijgen, dat het geen slimme actie is. Hihi, dat wist ik niet. Maar nu voel ik me wel erg stoer.

Over slimme acties gesproken, ik stop mijn grote dopneus altijd graag tussen de zaken van baasje, tot grote ergernis van baasje. Want als ze ergens mee bezig is zit mijn neus er weer tussen. Zo ging ze vanochtend lekkere broodjes bakken. Die roken zo lekker!! Dus toen ze de oven open deed stopte ik mijn neus er weer tussen, en toen.. PIEP!
Baasje dacht dat mijn neus verbrand was dus moest ik ijs op mijn neus hebben. Bah dat vond ik niet leuk, maar gelukkig zie je er helemaal niks van en was het meer de schrik die mij deed piepen. Ik heb ook geen pijn aan mijn neus.

Vinden jullie het ook geen lekker weertje? Er ligt dan wel geen Snow .. eh sneeuw meer. Maar het zonnetje schijnt wel. Baasje en ik gaan vaak met het baasje van Simba lopen (oftewel, de moeder van baasje, snappen jullie het nog?). Lekker in het zonnetje, daar kan ik ook van genieten.

Lekker in het zonnetje wandelen

Witte brokjes

Gossie, sjongejongejonge, jeeeeetje, ik heb toch best wel pijn. Dat laat ik dan ook goed merken, want ja, nu heb ik een reden om de hele dag te zingen. Leuk joh.
Vanochtend zat er tussen de brokjes een wit brokje en een crème brokje. Nina vertelde mij dat ze die altijd heel eigenwijs laat liggen en alleen de brokjes er om heen op eet. Maar ja, denk je dat ik daar naar ga luisteren? Tuurlijk niet, zo kennen jullie mij inmiddels. Als het maar lekker weg kauwt vind ik het prima. Dus ik eet ze gewoon lekker op. Nina stond met grote ogen te kijken, en baasje moest lachen. De baasjes zijn gewend dat ze bij Nina altijd veel moeite moeten doen om zo iets naar binnen te krijgen.
Later vertelde baasje mij dat dat "pilletjes" heten. En verrek, nu heb ik wat minder pijn en loop ik ook niet de hele tijd te zingen. Als ik nu wel wil zingen mag dat niet meer. Beetje jammer.

Ondanks dat ik niet helemaal  mezelf ben heb ik toch een aanval gesignaleerd. Baasje was wel trots op me. Maar ik kan baasje natuurlijk niet laten stikken, wij zijn beste maatjes.
Ondanks dat ik gecastreerd ben heb ik nog wel last van de hormoontjes. Dat kan nog wel een paar weken duren, vertelde Erika. Dus ik spring nog regelmatig boven op Nina. Maarja wat wil je dan, als Nina voor me gaat staan met haar staart omhoog. Dan vraagt ze er om vind je ook niet, en toch mag het niet. Lastig hoor, om het tegenovergestelde te doen dan wat mijn lichaam mij verteld.

Dit weekend staan er allemaal leuke dingen geplant, dus ik moet nog maar even goed rustig aan doen, dan kan ik er dit weekend vol tegen aan.

Oh, hebben jullie trouwens gezien dat er weer sneeuw ligt? De magische kleur van mijn vacht. Heerlijk afkoelen in de sneeuw, daar houd ik wel van.

" Geholpen"

Vandaag was het zo ver, om 09.00 werd ik bij de dierenarts verwacht. De dierenarts zette zo'n hoog stemmetje op, dat vond ik wel leuk dus liep ik triomfantelijk het kamertje in. Toen heb ik (volgens de dierenarts) nog even gezellig met de collega's zitten kwispelen. Wat er daarna gebeurde is een beetje wazig, eigenlijk weet ik het niet zo goed meer....

Toen werd ik ineens wakker in een hokje! Ik was suf en in de war, maar steeds als de dierenarts assistente in de buurt kwam werd ik wel weer rustig. Ik mocht even uitrusten en daarna kwam het baasje mij alweer ophalen! Ik kreeg toen een rompertje aan (net als kleine mensjes), maar dat deed zo'n pijn. Toen kwam ik er achter dat ik dus "geholpen" ben zoals de mensen dat noemen. Ik weet niet wat ik er mee geholpen ben want ik heb er juist veel pijn aan, daar help je mij niet mee! Ik kon het rompertje niet verdragen, dus kreeg ik een kraag. Dat lijkt wel een lampenkap en ik kan maar niet rustig worden met dat ding op mijn hoofd. Baasje heeft hem dus weer af gedaan want ik mag niet wild doen (5 dagen lang!!!!). Nu let baasje de hele tijd op mij dat ik niet aan mijn wond ga likken. Beetje jammer.

Ik krijg nu elke dag een pijnstiller en twee keer een antibiotica pil. Dat is niet erg want die worden in lekkere worstjes verstopt. De komende dagen gaan we dus lekker lui doen en niet te veel trainen.

Hormonen!!!

Baasjes hebben het maar druk met mij. Ik mag niet meer in de buurt bij Nina zijn, en we mogen niet meer alleen gelaten worden. Ik kan er niks aan doen, maar dat is nou eenmaal hoe de natuur werkt --> ik wil Nina dekken!

Baasjes willen dit NIET. (maar stiekem lijkt het Melanie wel heel schattig, kleine bruine Snow'tjes. En kleine witte pluizige Nina'tjes). Maar het gaat nou eenmaal niet.

De training en het alarmeren staat voor op. Puppies zouden natuurlijk een grote stoorzender zijn. Ik moet 100% gefocust kunnen zijn op het signaleren van aanvallen.
Nina is al tien jaartjes oud. Het is gewoon zielig om haar een nestje te laten baren.  Kan ze dat wel aan? En er is ook nog een kans dat ze de pups af stoot.
Het is veel te druk. Mijn baasje was al super druk met mij, toen ik met mijn 8 weken thuis kwam. Ik ben namelijk de makkelijkste niet. En zoals al eerder aangegeven heb ik nou eenmaal een gebruiksaanwijzing nodig. Als de puppies zoals ik worden, ligt baasje de hele dag plat vanwege de stress!

Dus, vandaag moets baasje maar even met de dierenarts bellen. Ik wil ook best bellen met mijn gebabbel maar ik ben bang dat de dierenarts dat niet verstaat.

Morgen word ik geholpen! Om 9 uur wordt ik verwacht bij de dierenarts. Ik mag dan vanavond vanaf zes uur niks meer eten. Alleen drinken. En morgen middag mag ik weer opgehaald worden. Eigenlijk weet ik helemaal niet wat mij te wachten staat, we zullen het zien.

Video, wachten met brengen

Hier een filmpje van vandaag. Bijna hetzelfde als het beloofde filmpje ;-)

We hebben maar een nieuwe gemaakt omdat die andere niet wilde uploaden.

video wilt niet uploaden

Het beloofde filmpje wilt maar niet uploaden, ik heb het al verschillende keren geprobeerd maar het lukt niet. Geen filmpje van de laatste training dus.. Sorry!