maandag 11 februari 2013

Grote baby

Dit weekend was super gaaf. Ik mocht met baasje mee naar Rotterdam, daar had ze afgesproken met een paar lotgenoten die ook EDS hebben. Dat was super gezellig en ik gedroeg me heel goed. Zeker voor mijn doen. Ik ging gewoon rustig liggen en me focussen op de brokjes die ik kreeg. Niemand was belangrijk, behalve degene met het bakje brokjes. Want brokjes kun je ETEN!

Op een gegeven moment bleef ik baasje aanstaren en ging ik geeuwen. Ik gaf aan dat er een aanval aan kwam. Maar ik deed het zo subtiel dat baasje een poosje heeft getwijfeld voordat ze op de grond ging liggen. Want ja, midden in een café op de grond gaan liggen is niet bepaald charmant. Maar gek genoeg keek niemand er raar van op. De meiden wisten natuurlijk van de aanvallen af. En de rest in het café bleef gewoon bezig met waar ze mee bezig waren. Dat was wel fijn want ik weet dat baasje zich altijd ongemakkelijk voelt.

Uiteindelijk werd dit weer een ritje ziekenhuis. Maar ik bleef in de auto. Ging niet mee het ziekenhuis in. Het mocht wel, maar baasje vond dat ik al genoeg indrukken had gehad en ik had het goed gedaan. Erika zegt: "je kan beter korte oefeningen doen die goed gaan, dan lange oefeningen die slecht eindigen."
Zo gezegd zo gedaan. We zijn goed geëindigd.

Baasje moest best lang op de eerste hulp blijven dus ik mocht vast naar de vriendin, waar we zouden blijven slapen. Daar heb ik me prima vermaakt. Om tien uur kwamen ze pas uit het ziekenhuis en toen moesten ze nog eten.
Toen wilden we naar boven gaan om te slapen. Baasje en ik mochten op een lekker logeerbedje slapen. Maar het was toch wel een uitdaging om boven te komen. Die trap was veel te stijl voor mijn lompe coördinatie. Dus daar ging ik ECHT niet op! Uiteindelijk ben ik naar boven getild. Met moeite. Ik ben nou eenmaal een grote baby.
Eenmaal op de kamer kwam ik lekker tot rust met mijn kluif en bij baasje op bed. Normaal mag ik nooit op bed maar dit keer mocht het wel. Het was trouwens een matras op de grond. Dat is wel fijn want ik krijg het zelfs voor elkaar om van een tweepersoons bed af te vallen.
Dit was mijn eerste logeer partijtje en ik deed het super goed. Melanie en haar vriendin hebben lekker veel gelachen.

Nu is het weekend weer voorbij, maar ik hou gewoon de goede sfeer vast. Ik ben met baasje naar de supermarkt en de dieren winkel geweest en ik heb me opnieuw super goed gedragen! Poeh wat vinden de mensen mij allemaal interessant en mooi. Ik kan ook niet anders zeggen, ik begin er erg mooi uit te zien nu ik wat ouder wordt.

Misschien zijn de hormoontjes al aan het afnemen. Ik heb niet zo veel last meer van de castratie.

Zo, en nu ben ik moe. Ik slaap tegenwoordig graag met m'n nieuwe knuffel. Die ene die ik van het baasje van Simba had gekregen.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.