dinsdag 5 februari 2013

" Geholpen"

Vandaag was het zo ver, om 09.00 werd ik bij de dierenarts verwacht. De dierenarts zette zo'n hoog stemmetje op, dat vond ik wel leuk dus liep ik triomfantelijk het kamertje in. Toen heb ik (volgens de dierenarts) nog even gezellig met de collega's zitten kwispelen. Wat er daarna gebeurde is een beetje wazig, eigenlijk weet ik het niet zo goed meer....

Toen werd ik ineens wakker in een hokje! Ik was suf en in de war, maar steeds als de dierenarts assistente in de buurt kwam werd ik wel weer rustig. Ik mocht even uitrusten en daarna kwam het baasje mij alweer ophalen! Ik kreeg toen een rompertje aan (net als kleine mensjes), maar dat deed zo'n pijn. Toen kwam ik er achter dat ik dus "geholpen" ben zoals de mensen dat noemen. Ik weet niet wat ik er mee geholpen ben want ik heb er juist veel pijn aan, daar help je mij niet mee! Ik kon het rompertje niet verdragen, dus kreeg ik een kraag. Dat lijkt wel een lampenkap en ik kan maar niet rustig worden met dat ding op mijn hoofd. Baasje heeft hem dus weer af gedaan want ik mag niet wild doen (5 dagen lang!!!!). Nu let baasje de hele tijd op mij dat ik niet aan mijn wond ga likken. Beetje jammer.

Ik krijg nu elke dag een pijnstiller en twee keer een antibiotica pil. Dat is niet erg want die worden in lekkere worstjes verstopt. De komende dagen gaan we dus lekker lui doen en niet te veel trainen.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.