vrijdag 8 februari 2013

Snoertjes doorknabbelen, leuk joh!

KIJK, mijn nieuw sloop-projectje!
Gisteren was ik weer bij mijn vriendje Simba. Hij heeft altijd zo'n leuke knuffel waar die mee speelt, en die mag ik nooit afpakken. Maar deze keer kreeg ik een eigen knuffel! Die mocht ik houden, daar ben ik zo blij mee. Maar ik moet hem wel kapot maken dat snappen jullie wel, dus de neus is er vast af. Goed he.
Ik voel me vandaag al stukken beter en ik heb niet meer zo veel pijn. De witte brokjes helpen daarin wel mee.

Baasje kan nog niet zeggen dat ik rustiger ben geworden na de castratie. Met het uitlaten gaat het namelijk juist slechter! Ja sorry, ik kan er niks aan doen maar ik ben zo snel afgeleid. En ik wil toch echt mijn mooie zware blaf laten horen aan alle andere hondjes. Dus zodra we andere honden tegen komen ga ik heerlijk tekeer, dit keer dan niet als een sopraan maar meer als een bas. BLAAAFFFFF.
Mijn favo plekje, op de voetenplank
Ook heb ik nog steeds / weer moeite met "naast" lopen en baasje wordt daar een beetje chagrijnig van. Want ik trek de rolstoel vaak scheef. Sorry sorry, misschien heb ik de gentle leader weer nodig als reminder. Dus dat heb ik het baasje even goed uitgelegd, en morgen gaan we de gentle leader weer gebruiken.

Ik heb trouwens een nieuw plekje gevonden, dat is met mijn kop op de voetenplank van de rolstoel. Dan kan ik onder de rolstoel door kijken en alles goed in de gaten houden. Ook vanaf daar kan ik goed aanvallen signaleren. Ach ja, ik kan ALTIJD goed aanvallen signaleren.

Ik hoef trouwens mijn "kraag" niet meer om. Baasje let er goed op dat ik niet aan mijn wond ga likken, en nu heb ik wel door dat het niet mag. Dus doe ik het ook niet meer. Weten jullie trouwens wat ik 's nachts heb uitgehaald, ohhh dat was spannend joh. Ik heb een snoertje door geknabbeld. En nu kan het elektrisch bed niet meer omhoog/omlaag (het hoofd einde kon omhoog en bij de knieƫn kon een knik gemaakt worden). Baasje vertelde me dat ik wel een schok had kunnen krijgen, dat het geen slimme actie is. Hihi, dat wist ik niet. Maar nu voel ik me wel erg stoer.

Over slimme acties gesproken, ik stop mijn grote dopneus altijd graag tussen de zaken van baasje, tot grote ergernis van baasje. Want als ze ergens mee bezig is zit mijn neus er weer tussen. Zo ging ze vanochtend lekkere broodjes bakken. Die roken zo lekker!! Dus toen ze de oven open deed stopte ik mijn neus er weer tussen, en toen.. PIEP!
Baasje dacht dat mijn neus verbrand was dus moest ik ijs op mijn neus hebben. Bah dat vond ik niet leuk, maar gelukkig zie je er helemaal niks van en was het meer de schrik die mij deed piepen. Ik heb ook geen pijn aan mijn neus.

Vinden jullie het ook geen lekker weertje? Er ligt dan wel geen Snow .. eh sneeuw meer. Maar het zonnetje schijnt wel. Baasje en ik gaan vaak met het baasje van Simba lopen (oftewel, de moeder van baasje, snappen jullie het nog?). Lekker in het zonnetje, daar kan ik ook van genieten.

Lekker in het zonnetje wandelen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.