Vandaag heb ik "netjes naast lopen" geoefend. Gewoon bij ons voor het huis op de straat. Niet al te veel prikkels en niet te veel afleiding om te gaan snuffelen (want dat is mijn probleem, ik ruik zo veel lekkere geurtjes!). Het ging best goed, zo zonder riem!
Poeh, ik ben een beetje moe. Ik heb vandaag veel gedaan, dus ik ga eens lekker de mand van Nina liggen met mijn laptop. Tsja, waar Nina dan moet liggen zoekt ze zelf maar uit. (in mijn mand natuurlijk)
Overbelast
Ik het gewend om, naast de handbike, lange stukken te lopen en af en toe even keihard te rennen, apporteren, of op hardloop-tempo te gaan. Wij gaan vaak naar het bos en naar veldjes. Baasje dacht dus dat ik prima even heen en weer naar het ziekenhuis kon (naast de handbike). Maar dat is een ander verhaal! Ik moest de hele tijd flink door lopen of rennen terwijl we normaal gesproken hier en daar even stoppen. Ik was dan ook kapot moe toen ik thuis kwam. En een uurtje later zakte ik steeds door mijn achterpoten! Daar schrok mijn baasje erg van en ik werd dan ook tot over mijn grote dopneus vertroeteld. Dat vond ik dan weer niet erg, dus ik heb maar even gebruik van de situatie gemaakt. Ssssst, niet aan baasje vertellen hoor. Maar ik heb gewoon wat langer zielig gedaan dan nodig was.
Ik mocht twee hele dagen lang niet rennen of apporteren. Flauw vind ik dat.. Ik kan er toch niks aan doen dat ze mij te lang heeft laten rennen? Of zou ze het dan toch goed bedoelen ... ;)
Gelukkig is alles nu weer oke.
Basistest
Fijne feestdagen!
Nou, vanochtend was het dan eindelijk zo ver! De basistest. Baasje voelde zich er wat onzeker over omdat ze de laatste tijd vaak ziek/overbelast was waardoor we te weinig hebben getraind. Ik daarentegen had er zin in!
Er zijn 17 onderdelen van de basistest waarvoor je voor ieder onderdeel maximaal 4 punten kunt scoren.
1 = onvoldoende, 2= matig, 3= voldoende, 4=goed. Wanneer je ergens een 1 voor haalt ben je automatisch gezakt. En volgens mij mag je drie 2'tjes hebben maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. De onderdelen werden binnen en buiten afgenomen. Gek genoeg vinden wij het moeilijker om de basis-onderdelen goed er in te krijgen dan de onderdelen zoals: deuren openen, jas uittrekken en zelfs aanvallen signaleren ;-).
Het ging hartstikke goed! We hebben een heleboel 4'tjes en de dingen waar we nog (steeds) hard aan willen / moeten werken zijn:
- Netjes naast lopen zonder te snuffelen en te trekken.
- Aandacht bij baasje houden. (dat geldt dus ook voor ' naast ' lopen)
- Langs honden lopen.
- Baasje moet consequenter zijn als ze wil bereiken wat ze voor ogen heeft.
De dingen die al prima gingen (kort gezegd):
- Dingen als hier komen, zitten, liggen, plaats.
- Blijven (ook als baasje uit het zicht is) ook bij begroetingen van mensen.
- Ergens vanzelf mijn rust pakken; gaan liggen
- Achter mijn baasje aan komen (ipv voorop lopen als we bijv. door een deur of smal pad moeten)
- Lekker voer of speeltje negeren (of niet aanpakken) als baasje "NEE" zegt.
- Onverwachte aanrakingen of geluiden.
- Loslaten van voorwerp en reageren op "ophouden". Dus stoppen met spelen oid.
Dus uiteindelijk goed nieuws. Baasje is trots op haarzelf en op mij. Bedankt Stichting B&M
Geslaagd voor de Basistest!
In dit filmpje: De "beruchte" knuffel die alle hondjes zo graag willen hebben. Baasje zegt "nee" dus laat ik hem liggen.
Duivenactie
Mijn baasje heeft een hele lieve opa die heel veel doet voor ons. Hij rijdt ons vaak, zoals jullie weten. En hij is bezig met een duiven-actie! Nee dit is geen actie voor duiven, maar een actie voor de stichting van Bulters en Mekke. Opa doet aan duiven sport en dat gebruiken om geld in te zamelen. Al het geld van deze actie gaat naar B&M, voor de opleiding van Snow. Lieve opa probeert aandacht te krijgen voor dit onderwerp, wat hard nodig is want na alle bezuinigingen worden de opleidingen voor epilepsie-honden niet vergoed. Zelf is het niet te betalen, zo'n 20.000,- per opleiding? (als het niet meer is) Dit verschilt natuurlijk per hond.
Actie's zoals deze zijn dus hard nodig. Opa gaat bonnen verkopen (waarmee je een jonge duif kunt kopen om wedstrijden mee te vliegen). Deze verkoop start januari 2014 op www.duiven.net
Als jullie vragen hebben over deze actie of een bon wilt kopen / geld doneren, neem dan contact op met mijn opa. Email: h.vermeulen69@kpnplanet.nl
Voor meer info over de stichting: http://www.stichtingbultersmekke.nl
Deze stichting maakt het leven voor mij een stuk leuker en zekerder, met een hond aan mijn zij die er voor zorgt dat ik niet onverwachts val (door een epileptische aanval). Hij helpt mij wanneer ik het moeilijk heb, door met me te knuffelen. Hij stelt me gerust als ik uit een aanval kom en ik zie hem.
Dankzij Snow kan ik weer lekker alleen op pad en naar buiten, lekker dingen ondernemen. Ook de ritjes naar het bos doen mij en mijn conditie zo goed, zonder Snow zou ik dat niet ontdekt hebben. Zo kan ik nog wel pagina's volschrijven. Onbegrijpelijk hoe een mensenleven zo kan veranderen door een hond.
Voor donaties rechtstreeks naar B&M:
Rekeningnummer 4759874 - Wognum ten name van Stichting Bulters + Mekke
Wat een stress, allemaal eten op tafel, allemaal
glazen op tafel. Blijf-stil-zitten.
Beweeg-staart- niet!
Regelmatig worden er meetings georganiseerd van het lotgenoten forum waar baasje op zit. Ze heeft er inmiddels al goede vrienden aan over gehouden en het is altijd erg gezellig. We gingen sinterkerst vieren.. Wat dat nu precies is .. ?
Het was weer geweldig gezellig! Baasje heeft enorm genoten en ik leer steeds beter met al die prikkels om te aan, al vind ik het wel nog heel erg moeilijk!
Om even mijn energie kwijt te kunnen ging ik een paar keer lekker rennen.
Jammer genoeg kreeg baasje op het eind, voor het eerst sind lange tijd, een zware aanval. Noodmedicatie werkte niet. Iedereen heeft geweldig mee geholpen alleen het ziekenhuis weigerde weer om de baas te helpen en we snappen niet waarom! We zijn hier erg verdrietig om, gelukkig konden we bij vrienden terecht en is de schouder, die uit de kom was, uiteindelijk terug gekomen.
Sinterklaas
Poeh wat een drukke dagen! De oude-knar is langgewenst met een zak cadeautjes. Alle grote en kleine baasjes zaten sinterklaas liedjes te zingen. De grote baas speelde gitaar, de kleine- en minibaas gingen zingen. Opeens werd er op de ramen gebonkt, ik heb toen wel even laten zien wiens terrein dit is! Met dat harde gebonk ging ik waaks blaffen, tsja wist ik veel! Bleek dat de oude knar dus een zak cadeautjes voor de deur had gezet. Er was dus geen kwaad. De mini baas werd enorm verwend met een heleboel cadeautjes en ik heb me, al zeg ik het zelf, fantastisch gedragen. Op een gegeven moment had ik wel zin om met proppen cadeau-papier te spelen, dat heb ik dan ook gedaan.
Kusje voor de kerstman bij moeders thuis.
Direct na het oude-knar-feest stonden er al weer kerst spullen klaar. Ik weet wel wat kerst is: Bij allerlei mensen op visite gaan en heel veel eten/schooien. Ook versiert iedereen hun huis met lampjes en ballen die erg leuk zijn maar heel snel kapot gaan.
Weekendje weg
Afgelopen weekend gingen we een weekendje weg met de familie. Ons gezin (grote en kleine baasjes), de zus van baasje + vriend, en de moeder en stiefpa van baasje. Ook dat was een boel drukte. We liepen over allerlei straatjes met heel veel mensen en geluiden. Overigens ook héél veel mensen die mij af gingen leiden. Dat vind ik niet zo erg, maar baasje wel. Ik ben dan natuurlijk afgeleid.. En dan let ik niet meer op haar. Eigenlijk vind ik dat zelf ook niet zo fijn. Maar als iemand je begint te aaien, of tegen je begint te praten, dan is het toch wel erg moeilijk om gefocust te blijven. Dat snappen jullie misschien wel?
Slapen tijdens het etentje.
Niet afleiden
DUS: hulphonden /seizure honden / geleidehonden mag je NIET afleiden. Dit houdt in dat je ze in principe negeert. Een boel mensen zeggen met goede bedoelingen: "Ja, ik mag jou niet aaien, maar wat ben je een mooie hond. Ja hoor ja, mooi beest!" Je raakt me dan niet aan, alleen je leidt me wel af!
We hadden een lange dag gehad, dorpje gelopen, terrasje gezeten, toen gingen we uit eten. Ik heb de hele dag goed mijn best gedaan en baasje heeft gezegd dat ze ook trots op me is. Tijdens het eten lag ik lekker te slapen, pff lange dag en veel prikkels, daar wordt ik moe van!
Waar blijft mijn baasje?
Toen baasje naar het toilet ging bleef ik goed kijken waar ze bleef. De grote baas moest me een beetje helpen om te blijven zitten en niet achter haar aan te gaan. Gelukkig kwam ze ongedeerd weer terug!
Na het eten was er ooook nog een soort optocht. Allemaal wagens met kerstmannen en vrouwen en een heleboel lampjes, liedjes en dansjes. Nou, niks voor mij hoor. Eerst wilde ik er niks van weten, later werd ik nieuwsgierig en wilde ik graag aan de wagens ruiken. Dat mocht jammer genoeg niet van baasje, ze verpest het ook altijd!
Toen we terug in onze kamer waren, was iedereen erg moe! Vooral mijn baasje, ze heeft niet veel energie en was erg over haar grenzen gegaan, maar heeft er geen spijt van. De prijs is wel een paar dagen ziek van overbelasting. Op het moment is ze nog aan het uitzieken maar dit gaat zeker goed komen. Dit is eigenlijk altijd na een drukke dag. Maar ze heeft geluk met een super lieve vriend die haar niet kwalijk neemt als ze dan wat chagrijnig is, lieve familie, allemaal lieve mantelzorgsters. Als ze erg ziek is gaan we altijd lekker bij moeders op de bank. Liever hadden we het anders gezien, maar als het dan toch zo is kun je beter het geluk hebben dat je veel lieve mensen om je heen hebt.
Gelukkig ging het dit weekend heel goed, wij zijn trots op onszelf! En erg blij!!
Baasje, kom je wel terug?
Ook ben ik blij om te zien dat baasje weer wat goede vrienden heeft gemaakt en niet meer zo eenzaam is. Je weet het wel als ik het over jou heb ! ;-)
Basistest.
De basistest is uitgesteld, we hebben niet veel kunnen trainen en na die drukke dagen kúnnen we ook niet veel trainen omdat er gerust wordt. Eigenlijk zouden we het afgelopen maandag doen maar gelukkig konden we het verplaatsen. Blij dat de Bulters&Mekke daar ook begrip voor heeft.
Gaan jullie voor mij duimen dat ik de komende tijd nog een beetje vooruit ga met het lang honden lopen!?!?
Dikke pootjes van Snow (ja ik heb dikke, grote, klauw-poten)
Niet blaffen
Sinds de laatste training met Erika (www.bultersmekke.nl) zijn we weer hard aan het trainen om netjes langs honden te lopen zonder te blaffen. Dit keer met een andere aanpak. En ik moet zeggen, het begint steeds makkelijker te worden om niet te blaffen. Misschien is het ook omdat ik ouder word, maar mijn baasje (en haar beloningen) beginnen veel belangrijker te worden. Haar lekkere worst is een betere beloning dan mijn stoere blaf.
Ik heb onze speeltjes verdeeld tussen huisgenootje
Nina en mij. Eerlijk toch.
Vandaag gingen we naar het veldje, dat is leuk. Ik mag dan apporteren, ik hou er van om keihard achter de bal aan te rennen. Nadat ik lekker uitgerend was gingen we even naar de markt. Ook daar zijn we honden tegen gekomen en het ging best goed! Hier en daar een foutje, maar blaffen zit ook zo in mijn gewoonte. Baasje zegt dat ze tevreden is met mijn gedrag. Het gaat vooruit!
Ik ben mee geweest naar een bruiloft! Stoer joh, iedereen ging in nette kleren, ik vond het jammer dat ik geen strik of stropdas om mijn halsband kreeg. Dan zou ik nóg stoerder zijn! Het was wel heul erg lawaaierig, net als bij het feest van de oude knar (Zie Vorige blog). Dat vind ik wel lastig want dan kan ik mijn baasje niet goed horen. Ook was het precies tijdens het eten dus dat is nog lastiger, of zoals baasje zou zeggen: "een goede training."
Ook baasje kan niet goed tegen zo veel lawaai. Ze kan het geluid niet goed filteren waardoor alles even hard binnen komt. Ook zijn het heel veel prikkel. Prikkels zoals geluid, licht, sensaties en pijn zijn allemaal triggers voor een aanval.
Het gaat over het algemeen dus erg goed! We hebben tussendoor regelmatig leuke dingen, gelukkig maar want baasje houdt totaal niet van thuis zitten. Maar activiteiten betekend ook rust nemen. Hoe meer activiteit, hoe meer rust baasje nodig heeft. Hebben wij even geluk dat de ouders van baasje naast ons wonen. Regelmatig crashen we daar op de bank. Dan kan ik Simba, mijn buurhondje, lekker vervelen. Simba is kort geleden geopereerd aan zijn gebitje, sindsdien zit hij veel beter in zijn vel. Echt gaaf, want soms speelt hij zelfs een beetje met me. Ook kan hij weer kluiven
Signaleren
Met het aangeven van de aanvallen gaat het ook wel goed, alleen baasje vindt dat ik lui ben. Ik kies er namelijk voor om niet te signaleren als de grote baas in de buurt is. Of bijvoorbeeld haar moeder. Ja, dan is er toch al iemand bij haar, dus waarvoor zou ik dan gaan signaleren? Vind je ook niet dat dat niet nodig is als er toch al iemand is die kan helpen..
Vaatwasser
Ik kan iets nieuws! Echt wel gaaf, baasje doet vaak de vaat in de vaatwasser. Ik zit dan altijd een beetje te kijken of er misschien iets valt, dan kan ik het terug brengen. Vandaag gaf baasje mij ineens wat te doen! De vaatwasser dicht duwen. Als hij dicht valt gaat hij vanzelf aan.
Hallo allemaal, het gaat erg goed met ons! Van de week hebben we weer een training gehad met Erika. Baasje heeft goede handvatten gekregen om mij te leren langs normaal langs honden te lopen.. Tenminste dat zegt ze, als het aan mij ligt blijf ik gewoon blaffen. Al heb ik de afgelopen twee dagen wel minder geblaft dan normaal.. Zal het dan toch?!
Ik heb best veel geleerd. We zijn de basistest-onderdelen weer aan het oefenen. Want we willen binnenkort best graag de basistest doen (en halen!). Dus de grote baas, ik en baasje hebben vandaag ook getraind. Bepaalde dingen moesten anders van baasje, allemaal kleine dingetjes, dus hard getraind en veel geleerd.
Er was een "Sinterklaas" intocht, daar gingen we heen.. Wat het precies in hield wist ik niet maar daar kwam ik snel achter. Er waren een heeeeleboel kinderen en muziek. Er liepen mensen rond die eten rond gooiden waar ik niet van mocht eten. Zonde natuurlijk! Ik zou alles tot in de kruimeltjes op eten.. En er was een oude knar met een baard en een snor die erg populair bleek te zijn. Na de intocht gingen we ergens naar binnen waar alle kinderen om de oude knar gingen zitten en bar veel lawaai maakten..
Tja, het was een 'goede oefening' zoals baasje dat zei. Ik vind zo veel lawaai en zo ontzettend veel mensen best wel moeilijk. Ik moest de hele tijd stil liggen in het zaaltje, want we konden onze kont niet keren van de mensen. Nu neemt een rolstoel en een hulphond natuurlijk ook wel wat ruimte in.
Hier een filmpje in het zaaltje bij Sinterklaas:
Baasje was laatst ook jarig! 22 werd ze. En haar zus was ook jarig, dat heb je met tweelingen hihi. Ook die verjaardag was een goede oefening, alleen was baasje niet zo druk met mij bezig. Dus ik had gelukkig nog wel de kans om wat tafels en stoelen om ver te lopen en af en toe ergens te schooien..
Kaarsjes uitblazen.
Ook was mijn bekende vriendinnetje er, waar we regelmatig zijn wezen logeren. Zij kreeg een aanval op de verjaardag, die ik jammer genoeg niet aan heb voelen komen (misschien is dat een goed ding, dat ik meer op mijn eigen baasje gericht ben ipv op iedereen? Voorheen gaf ik ook altijd haar aanvallen netjes van te voren aan). Om het goed te maken heb ik nog even flink geknuffeld toen ze bij kwam.
Baasje heeft op de verjaardag zelf helemaal geen aanvalletjes gehad, ondanks alle prikkels en drukte. Super goed! Dat is voor ons een hele overwinning en we zijn er dan ook ontzettend blij mee.
Die avond nam ik effe wat tijd voor mezelf en mijn geliefde (voet)bal. Ik was eerst even van streek, kon hem nergens vinden. Na wat piepen en doen mocht ik in de tuin, ze dachten natuurlijk dat ik even moest plassen. Maar ik pakte snel mijn bal en ging weer naar binnen.
Ik hou er ook van om samen met Nina te spelen, jammer genoeg is Nina al redelijk op leeftijd en heeft ze niet altijd zin.. Maar toch is ze voor haar leeftijd nog goed in vorm en speels. (nee ik ben heus niet verliefd op Nina ..) Ze is al 12, maar kijk eens hoe leuk wij samen kunnen spelen:
Wij zijn echt blij met de nieuwe handbike. Hij is veel beter voor de schouders en hij kan een stuk harder (hihi), dus ik kan af en toe lekker voluit rennen! Vandaag gingen we weer een stuk fietsen, maar dit keer niet naar het bos. Baasje wilde even naar de Gamma. Dat is ruim een half uur/ drie kwartier fietsen. Ik zag niet zo veel bomen en gras, het waren vooral harde straten en heuuul veel auto's en andere dingen met motors. Ik vond het best een beetje eng. Als er een voertuig voorbij kwam die veel lawaai maakte schrok ik wel even.. Ik duik dan het liefst in elkaar, maarja dat kan niet want baasje fietst gewoon door! Dit was wel even wennen voor mij. Ik kon hier ook niet los, dat is te gevaarlijk volgens baasje.
Wij wonen in een dorp en er zijn niet zo veel van die grote drukke straten hier. Maar volgens baasje ga ik dit vaker mee maken, want ik moet het oefenen omdat ik veel te afgeleid en angstig was.. Ik vind het prima! Lekker rennen naast mijn baasje, heerlijk. En vooral als we lekker hard gaan.
Toen we in de Gamma waren, kwamen er nieuwsgierige mensen kijken naar een mooie verschijning, namelijk ik! Iedereen vind mij mooi en interessant. Sja, dat ben ik ook.
Op mijn tuigje staat: niet afleiden. Deze meneer las het aan mij voor: "Niet afleiden, ik mag dit dus eigenlijk niet doen." En bij bleef mij aaien. Ik vond het niet erg hoor, ik hou wel van aandacht. Maar baasje was een beetje geïrriteerd. "Als je toch ziet dat er niet afleiden staat, dan moet je dat wel serieus nemen. Het staat er niet voor de grap!" Daar schrok deze meneer wel een beetje van. Het gebeurt ook zo vaak.. Dus mensen: Hulphonden zijn geen grapje!
Een mevrouw zei: "Wat gek, je ziet dat eigenlijk meer bij blindegeleiden honden. Dan snap ik ook wel dat je ze niet mag afleiden, anders lopen ze misschien verkeerd weetjewel. Maar bij jou.. "
Dit is hem, de nieuwe handbike.
Deze kun je op de buizen van de rolstoel klemmen.
Zo kun je in de rolstoel blijven zitten en toch fietsen met je handen.
Baasje probeerde uit te leggen dat hulphonden op de baas moeten letten. En vooral als ze in opleiding zijn, zoals ik, moeten ze leren dat omstanders niet belangrijk zijn. Wanneer de hond steeds aandacht krijgt van omstanders, krijgt de hond natuurlijk de neiging om niet meer op de baas gericht te zijn, maar op de aandacht van omstanders.
Ik moet eerlijk zeggen dat baasje daar wel gelijk in heeft. Ik geniet enorm van de aandacht en omdat het zo vaak gebeurt zoek ik die aandacht vaak ook zelf op, waardoor het nog moeilijk wordt mij niet te aaien. Hoe kun je mij nou weerstaan?
De mevrouw had nog meer vragen: "Maar je verwacht helemaal geen hulphond bij jou, dat is toch apart." Baasje was een beetje verbaasd, ze had immers de rolstoel mee dus dan is het juist minder gek om een hulphond te hebben dan als je loopt. " Ja, ik zie dat het nog allemaal goed werkt" zei de mevrouw, met haar armen en romp zwaaiend.
Toen heeft baasje uitgelegd wat ik allemaal kan, ik ging nog net niet naast mijn tenen lopen. Wat ben ik toch eigenlijk ook goed.
Vanuit de rolstoel gezien ziet de handbike er zo uit.
De schermpjes geven aan hoe vol de accu is, hoe hard je gaat, klok, enz.
Op deze foto is niet te zien dat baasje een handig tasje voor de telefoon heeft.
Dat tasje is waterdicht, en je kunt het touchscreen blijven gebruiken.
Zo kan ze tijdens het fietsen de navigatie app gebruiken of de telefoon opnemen.
Als we om bepaalde redenen het bos niet in gaan,
gaan we vaak wat leuks doen op de straat voor ons huis.
Balletjes apporteren, frisbee vangen, mensen laten schrikken!
Er is in deze paar dagen alweer een hoop gebeurt. Allemaal leuke uitjes. Elke dag was er wel weer wat.. Soms werden Nina en ik er een beetje gek van. Dat gebeurt niet zo vaak, dat er steeds vreemde mensen in ons huis komen. Ik word steeds een beetje meer volwassen, maar ik word ook steeds meer waaks. Met mijn blaf kan ik mensen bang maken, dat vind ik wel gaaf. Die reactie die ik dan krijg, daar doe ik het voor! Ik voel me dan heel groot, als een koning. En ik hoef alleen maar te blaffen.. Mensen worden dan bang en gaan hun kinderen beschermen, of hun hond. Ze vinden dat ik er gevaarlijk uit zie, een beetje als een wolf. Baasje zegt, dat ze het wel begrijpt dat mensen bang van mij worden. Nou en als baasje het zegt, dan is het zo. Dus ik ben eng!
Van baasje mag ik niet eng meer zijn en moet ik netjes stil zijn.
Altijd als baasje ergens heen moet, staat opa voor ons klaar. We zijn regelmatig met zijn drieën op pad. Als opa er toch niet was..
We gaan dan met zijn oude busje, die nog prima werkt. De rolstoel kan daar makkelijk in, en dan is er nog ruimte zat voor mij. Ik vind het wel fijn, dan kan ik lekker heen en weer ijsberen. Ook de ramen vind ik fijn, zo kan ik alles goed in de gaten houden en zo nodig even blaffen. KLIK HIER voor een foto van opa en baasje..
Opa fluit graag, zo kun je hem al van verre aan horen komen. Als ik zijn fluitje hoor weet ik dat hij er aan komt, dat we waarschijnlijk een uitje hebben. Als opa perongeluk in de auto aan het fluiten is ga ik altijd dramatisch mee kletsen. Vaak stopt opa dan met fluiten, jammer.. Ik hou wel van een beetje lawaai.
Neusje neusje met de ratjes.
Veel uitjes dus, ik heb weer veel vriendinnen van mijn baasje gezien. Ja, het worden ook een beetje mijn vriendinnetjes, want ik ben er altijd bij en ze zijn erg lief voor me.
Bij veel vriendinnetjes wonen er katten in huis, dat is best wel spannend hoor. Op zich gaat het wel goed, we vliegen elkaar nooit in de haren, maar ik zou zo graag even van dichtbij willen suffelen. Mijn dopneus overal op duwen om te onderzoeken wat een kat nou precies is.. Maar nee, dat gaat niet. Want voor een kat zie ik er ook uit als een bedreiging. Zie je wel, ik ben echt eng! Leuk joh.. Vaak gaan ze dan van die rare geluiden maken, blazen en brommen, en soms krijg ik een bitch slap.. Ach je moet er wat voor over hebben. Met de ratjes is het wel gelukt. Ik ben voorzichtig naast de kooi gaan staan en de ratjes kwamen zo naar me toe. Ik heb ze goed kunnen ruiken, dat vond ik wel erg stoer en spannend!
Hier nog een leuk filmpje van mij. Zoals jullie weten ben ik gek op water. Als we door het bos rijden, en het heeft net geregend, dan ren ik altijd expres door de plassen. Ik hou ook van modder en drap, eigenlijk vind ik alles wat vies is wel leuk.
Vroeger durfde ik nooit te apporteren. Als ik hem dan wilde pakken raakte ik in paniek. En ik durfde mijn kop niet onder water te doen. Nu durf ik dat wel, kijk maar!:
Dit is lieve Nina, mijn maatje!
Nina is mijn voorbeeld.
Ze is al een oude dame,
maar ik kijk nog steeds tegen haar op!
Altijd als wij weg gaan, bijv. naar de winkel,
past Nina op het huis, dat kan ze als de beste!
Ik weet nog goed dat ik mijn baasje voor de eerste keer zag. Ik was toen ongeveer drie weken oud, ik kon al best goed met mijn broertjes en zusjes spelen en ik had een paarse vlek op mijn rug. Dit was zodat ze ons goed uit elkaar konden houden.
Onze eerste ontmoeting
Het was natuurlijk best wel spannend, want een aantal broertjes en zusjes hadden al een nieuw baasje, maar ik nog niet. We moesten nog een paar weekjes wachten, maar dan zouden we allemaal naar ons nieuwe huis gaan, reuze spannend natuurlijk. Ik hoorde ze wat praten over een verzoek bij de verzekering voor de vergoeding van een hulphonden-opleiding. Toen dacht ik: wacht eens even, hulphond?! Dat lijkt mij heel erg gaaf! Mijn oom is namelijk ook een hulphond! Ik liep toen zo in mijn baasje haar armen, en terwijl ze met mij op de foto ging, viel ik zowat in slaap. Dat zat dus wel goed, ik voelde me wel op mijn gemak bij haar.
Dit zijn mijn ouders.
Er werd ook naar mijn ouders gekeken en gevraagd wat voor karakter mijn ouders hadden. Mijn vader kwam in ieder geval over als een kalme, knuffelige, lieve hond. Erg zorgzaam ook. Hij at zelfs al onze poep op zodat wij mooi schoon bleven. Dat vond ik zo gaaf, daarom eet ik nu ook altijd poep. Lekker hoor.. Mijn moeder was wat drukker want die moest ons natuurlijk allemaal in de gaten houden.
Vanaf de dag dat ik thuis kwam, was ik hartstikke druk! Nou, zeiden mijn baasjes, hij lijkt helemaal niet op zijn vader! Ik loop altijd alles om ver en ik kan heerlijk in de weg lopen. Ook ben ik, zoals jullie weten, heel erg spraakzaam en ik kan niet lang stil liggen of zitten..
Dit lag natuurlijk ook een beetje aan mijn leeftijd, ik was nog maar een pup. Nu wordt ik al een echte grote hond, ik heb geen puppy-face meer. Baasje zegt dat ik steeds meer op papa begin te lijken. Ik word steeds rustiger en ik kom steeds vaker uit mezelf even naar de baasjes toe om te knuffelen. Ik lijk dus wel degelijk op papa!
Baasje krijgt vaak te horen dat mensen geen video's kunnen kijken op mijn website. Dat vind ik natuurlijk heel er jammer.. De enige manier waarop jullie altijd mijn video's kunnen zien is door ze via YouTube te uploaden. Dat heb ik nu dus ook gedaan.
Toelichting bij de video: Het is natuurlijk niet elke dag zo' n feest dat we heel lang naar het bos gaan. We proberen wel elke dag te gaan, al is het maar eventjes. Soms gaat het nou eenmaal niet omdat baasje andere dingen moet doen of omdat ze bijvoorbeeld te veel aanvallen heeft (gehad).
Ik heb nogal moeite met deze jas, ik ben de andere jas gewend! De andere jas heeft een gladde stof, deze niet, jemig wat voelt dat raar aan mijn tong ..
Een andere manier om de video's te kunnen bekijken, is door ze op de laptop / pc te openen. (Op iphone/ipad en bepaalde andere telefoons of tablets doen ze het vaak nog niet, hopelijk komt er binnenkort een update waardoor dit opgelost wordt.)
Mijn baasje is gek op foto's en filmpjes, ik ben het ondertussen wel gewend.. Ik snap het wel. Iedereen zegt dat ik mooi ben, ik kan zelf ook niet anders zeggen.. Ik heb best een mooie witte vacht, en een dikke pluimstaart. Ben het inmiddels ook wel gewend om fans te hebben, want dat zijn jullie toch? Ga me nu niet vertellen dat ik voor niets een typcursus heb gevolgd, om jullie (mijn fans) op de hoogte te houden van mijn avonturen.
Actiefoto's
Zoals jullie weten komen wij vaak in het bos, ik hou wel van een beetje actie. Lekker rennen, vogeltjes opjagen, mijn speeltjes door het bos slepen, apporteren. Ja, we doen het allemaal. Wat een geluk dat wij in zo een natuurrijke omgeving wonen.
Ik wil jullie wat actie-foto's van mij laten zien:
Als ik los mag, ga ik zowat sneller dan het licht..
Dat is natuurlijk moeilijk vast te leggen op de foto.
Trots op mijn frisbee.
Lekker rennen op één van de veldjes tussen de bossen
ZIEN JULLIE DIT?! Had ik toch bijna een rijger te pakken!
Klaar om te apporteren.
Mooi he, met die zon zo.
Aanval
Baasje filmt mij wel eens als ik een aanval aangeef, dat weten jullie vast wel. Want deze filmpjes staan regelmatig op de blog. Zodat jullie kunnen zien hoe dat er aan toe gaat. Ik ben het er daar vaak niet mee eens. Ik vind dat ze gewoon naar mij moet luisteren ipv dat ze de camera pakt en mij gaat zitten filmen.. Vinden jullie dat nou ook niet stom?!
Eén voordeel, nu kunnen jullie zien hoe het er aan toe gaat als de grote baas in de keuken is en baasje op de bank. Ik gaf een aanval aan, eigenwijze baas begint me te filmen, ik waarschuw de grote baas, die pakt de medicijnen, stomme eigenwijze baas laat de camera vallen omdat ze een klein aanvalletje krijgt.
Seizure-honden zijn erg belangrijk voor mensen met epilepsie of ander soort aanvallen, dat blijkt wel weer in dit filmpje, zo jammer dat onze opleiding niet vergoed wordt. Gelukkig bestaan er stichtingen zoals B&M!
Verjaardag
Gisteren was de grote baas jarig, dat werd gevierd. Beetje gek hoor.. Als ik jarig ben zit het hele huis toch ook niet vol met mijn honden-vriendjes?! Baasje was nog wel wat ziek.. Ik week dan ook niet van haar zijde. Ik raakte dan ook lichtelijk in paniek als ze ineens weg was. Ja, hoe kan ze dat nou doen.. Mij een beetje alleen laten in een kamer vol vreemde en bekende mensen.
Nina was erg zenuwachtig en ging alle handjes langs om geaaid te worden.. Dat vond ik wel erg stoer, ik probeerde het dan ook na te doen, maar toen kwam ik er achter dat de baas dan weer alleen zat. Dus snel onder haar benen liggen!
Ook tijdens de verjaardag heb ik mijn werk goed gedaan, ze kon op tijd de kamer uit lopen en wat druppels onder de tong doen zodat de aanval niet door zou zetten naar een grote aanval.
Ik ben een goede hulphond, vinden jullie ook niet?
Simba is mijn Buurhondje. Zijn baasje is de moeder van mijn baasje. We zien elkaar dus vaak. Ik mag Simba wel. Alleen hij mag mij niet zo. Ondanks dat blijf ik hem lief vinden en ik vraag nog vaak of hij buiten komt spelen maar hij wil nooit. Vandaag kwamen we elkaar tegen met de wandeling. Dat was erg gezellig! Eindelijk hebben we samen gesnuffeld en gewandeld. Spelen was nog iets te veel van het goede. Maar, ik heb vertrouwen, dat komt nog wel!
Baasje krabbelt weer langzaam op, weerstand is nog erg laag en de conditie heel erg slecht. Maar dat word allemaal vanzelf wel weer beter, we gaan er weer lekker op uit samen! Wat is het mooi in het bos met al die paddenstoelen en mooie bladeren. En wat zijn we blij dat we weer lekker in het bos komen.
Ik mocht de laatste tijd mijn geliefde frisbee vast houden tijdens het uitlaten. Stoer he! Ik moest er natuurlijk wel voor zorgen dat ik hem niet liet vallen.. Want ja, baasje rijdt gewoon door met de handbike! Dat ging best wel goed hoor, wel jammer dat ik nu niet meer kon blaffen naar andere honden..
Wacht eens even, dat was gewoon de bedoeling! Baasje dacht natuurlijk, lekker handig, nu blaft ie mooi niet meer. Maar daar heb ik natuurlijk verandering in gebracht. Tegenwoordig laat ik mijn speeltje gewoon vallen, of ik nu een bal heb of een frisbee. Jaja, kan ze roepen wat ze wil hoor " WEL VAST HOUDEN HOOR".. Nee, ik liet het gewoon vallen. Het heeft me een paar ballen gekost (ehh, speel-ballen. Die andere ballen was ik al kwijt). Maar nu kan ik wel weer lekker blaffen.
Baasje is een beetje teleurgesteld, maar ik vind het wel prima zo.
Toch heeft ze me gezegd dat dit iets is wat hulphonden niet mogen doen.. Beetje jammer! Dat wordt weer hard trainen. Dat vind ik niet erg, lekker bezig zijn. De laatste tijd hebben we natuurlijk niet echt getraind, gezondheid ging voor. Nu is baasje haar krachten weer langzaam aan het opbouwen, dat gaat met vallen en opstaan. Letterlijk en figuurlijk. Als ze te veel doet wordt ze ziek. Ook waarschuw ik haar regelmatig dat ze dan maar beter op de bank kan blijven liggen (ik voel dan een aanval aankomen). Dat is best tegenstrijdig, ik wil namelijk zo graag actief zijn.
Als ik niet kan rennen ga ik kletsen, simpel zat! Ook gezellig toch.
Gelukkig begint ze de balans al aardig te vinden, wij beginnen de balans samen te vinden. Dus kan ik weer regelmatig naar het wel bekende veld hier in de buurt. Heerlijk als de zon dan ook nog schijnt:
We hebben ook weer een training achter de rug met Erika. Geweldig was dat! Deze keer geen onderdelen van de basis test oefenen, maar we gingen wat behendigheid / agility doen. Baasje wilde eigenlijk al eerder aan behendigheid doen, maar er zijn geen verenigingen in de buurt. En om nou zelf zo' n heel parkoer te kopen is iets te prijzig. Het is wel erg jammer, want dit is een mooie manier om dichter bij elkaar te komen, om te leren dat ik alert moet zijn op mijn baasje en op niemand anders, en om mijn energie kwijt te kunnen. We vonden het superrrrr leuk. Het ging nog niet om de snelheid, ik vond het al knap van mezelf dat ik alle hindernissen nam.. Want die tunnel is best eng hoor. Ik heb er letterlijk en figuurlijk mee in de knoop gelegen.
Er is ook een filmpje gemaakt alleen lukt het niet om deze op te slaan vanaf facebook. Alleen de mensen die Bulters & Mekke als "vriend" op facebook hebben kunnen deze video zien denk ik:
Baasje is druk met afkicken van haar zeer verslavende medicijnen. Ze was aan het afbouwen, maar nu is ze met een medicijn in één keer gestopt.Het gekke is dat ze er heel erg ziek van werd. Ik snapte het allemaal niet zo goed. Maar heb wel het een en ander mee gekregen. Ontwenningsverschijnselen ofzo iets. Dat vereist een hoop energie, eigenlijk al haar energie. Dat vind ik niet altijd leuk want we gaan niet meer lekker lang naar het bos. Dus af en toe laat ik mijn meest irritante kant zien, zo kennen jullie mij immers. Tsja, ik ben en blijf Snow. Ik ben niet gemaakt om thuis te zitten. Ik wil aan de slag!
Omdat we het huis zowat niet uit huis kwamen, ging ik al mijn energie maar in baasje steken. Als ze zich slecht voelde was ik er om haar te knuffelen. Als ze een aanval kreeg waarschuwde ik zo ruim op tijd, dat baasje de aanvallen kon "weg drukken" met een medicijn.
Regelmatig stak ik mijn snoet even onder de dekens door om haar te verblijden met een lekkere natte dopneus.
Nou, dat deed ik toch allemaal heul erg goed?! Waarom was baasje dan toch nog verdrietig?
Nou, nu weet ik het. Ze voelt zich schuldig omdat ze mij niet goed kon verzorgen.
Maar let maar op, we gaan al die gemiste boswandelingen wel inhalen. De nieuwe handbike is namelijk goedgekeurd en wordt ergens in november geleverd!
Dit weekend hadden we een afspraak met lieve vriendinnen. Na lang twijfelen zijn we toch gegaan. Dat heeft ons beide wel goed gedaan! We gingen picknicken op een veldje. Ik mocht daar lekker met de bal spelen! Er waren zelfs een paar vriendinnen die de bal wilde weg schoppen of gooien, had ik even geluk. Mijn lieve trouwe hondenogen kunnen ze natuurlijk niet weerstaan, wanneer ik voor ze ga liggen met de bal. Afwachtend tot ik er achter aan kan rennen. Ik ben ook erg goed in manipuleren..
Jammer genoeg kreeg ik het niet voor elkaar een worstenbroodje te pikken..
Na de picknick bleven we slapen. Ik heb het heel leuk gehad maar voor baasje was het iets te veel van het goede. Die is nu weer ziek door de lage weerstand.
Niet getreurd, straks zijn we weer fit en kunnen we weer conditie op gaan bouwen!
Ik wil jullie wat leuke filmpjes laten zien uit het leven van mijn baasje en ik.
De grote baas (Arjen) kwam onverwachts eerder thuis van werk. Toen hij naar huis reed, zag hij baasje en ik met de handbike rijden. Hij heeft ons gefilmd, het is wel leuk om terug te zien. Vinden jullie ook niet dat ik super netjes en hulphonden-achtig naast mijn baasje loop!?
Baasje deed een beetje raar, doe effe normaal zeg. Dat gegiegel en verliefde gedoe.. Ik kan er niet tegen.
Ze was gewoon blij verrast om haar vriend te zien.
Had ik jullie al verteld dat ik de laatste tijd nieuwe vriendjes heb gemaakt, waaronder Bram. Hij is ook een witte herder, wat een prachtige beesten zijn wij toch...
Bram is net mijn kleine broertje! We lijken erg op elkaar.
Onze baasjes hadden samen afgesproken, zij trainen allebei bij Bulters en Mekke. Dus wij gingen uiteraard met onze baasjes mee. Het leuke was dat we naar het bos gingen met zijn vieren, konden Snow en ik heerlijk spelen.
Toen we naar huis gingen waren we niet meer wit... Maar zwart.
Toen wij bij een andere vriendin aan het logeren waren, gingen we naar een honden parkje. Dat was leuk! Ik heb met allemaal hondjes gespeeld en baasje en ik hebben samen gespeeld.
Ik mocht mijn bal mee nemen van baasje, leuk joh. Alleen het was wel errrug gevaarlijk. Er waren allemaal speelse honden die mijn bal wilden hebben.. Beschermen die handel!
Volgens mij is het de tijd van de leuke dingen. Baasje en ik zijn ineens vaak op pad voor gezellige meetings, logeerpartijen en gezellige meiden. Ook gaan we lekker vaak naar het bos, als ik los loop luister ik ook steeds beter.
Er waren een paar vriendinnen die een pyjama-party met een cadeautje hadden georganiseerd. Super lief, omdat baasje door een moeilijke periode gaat. (afkick, acceptatie op verschillende gebieden) Ik heb toen een mushroom-knuffel en een bal gekregen. Met een bal maak je me altijd blij! Er was ook een kat, en twee ratjes. Nou zeg dat is wel spannend hoor. Je weet natuurlijk nooit wanneer ze weer gaan bewegen, dus blijf ik er constant naar kijken. Zodra ze rennen wil ik er achteraan. Ik ben ook heel erg stoer, maar baasje vind mij een held op sokken. Ik moet toegeven dat ik ook altijd bluf, maar dat blijft tussen ons oke?
Ik ben gewoon veel te lief, ik doe geen vlieg kwaad.
Over katten gesproken, lang katten lopen... Sja, dat gaat nog niet zo soepeltjes. Vaak zijn ze bang voor me, dat vind ik natuurlijk stoer.. En dan rennen ze weg, nou dat is helemaal geweldig. Dan ga ik er als een speer achteraan. Alleen zit ik natuurlijk vast aan de rolstoel. Ja, nu raden jullie het al. Baasje is al twee keer omver getrokken door mij. Eén keer met grote gevolgen, een schouder en een heup uit de kom. En van de schrik een aanval waar ze uit gespoten moest worden. De andere keer was de grote baas er om haar op te vangen..
Dit is Ninja
Ja, ik weet het, dit kan natuurlijk niet. Een hulphond mag zich nooit zo gedragen. Ik schaam me achteraf ook wel, maar het is gewoon instict. Ik MOET er achter aan!
Ik zal de komende tijd toch echt mijn best moeten doen om dit te leren.
De volgende keer als Erika komt trainen, gaan we met honden aan de gang. We zullen zien..
Ook al gaat het poezen/honden/vogel-gedrag eerder slechter dan beter, onze band wordt nog steeds met de dag sterker. We kennen elkaar heel goed, we hebben eigenlijk een soort taal ontwikkeld. Ik hoef maar op een bepaade manier te kijken of baasje weet wat ik bedoel.
Baasje is momenteel erg overbelast. Dat is haar eigen dikke vette schuld, ze wil veel te veel. En ik kan waarschuwen wat ik wil, maar als ze niet luistert... Wat moet ik toch met zo' n eigenwijze baas, nou, dat zal ik jullie vertellen: zelf ook eigenwijs doen!
Ik ben, als het ware, een spiegel van mijn baas. Alles wat haar niet aanstaat in mijn gedrag, is iets wat ze zelf veroorzaakt. Als ze overprikkeld in haar hoofd is/ druk in hoofd, dan laat ik dat merken door druk in gedrag te worden. Onrustig, zenuwachtig en luidruchtig. Zo weet ze dus dat ze moet stoppen, dat merkt ze aan mij.
Wij proberen momenteel een beetje bij te tanken.
Ik heb laatst iets geweldigs meegemaakt. Baasje kreeg bezoek van een ander meisje die ook bij B&M traint. Zij nam haar hond mee. Het leek net of ik mijn jonge broertje ontmoette. Alsof ik in de spiegel keek! Geweldig. Bram is zijn naam, hij is 6 maanden oud, een witte herder in opleiding. Wij worden samen een super hulphond, dat weet ik zeker.
Er is trouwens nog een leuk nieuwtje, baasje krijgt eindelijk een andere handbike. Dat betekend dat de scootmobiel en de oude handbike de deur uit gaan omdat die beide voor klachten zorgen. Het kan alleen nog wel twee maanden duren voordat de handbike er is.
Hallo allemaal even een hele snelle update, zoals ik al wist ben ik goedgekeurd door de medische keuring!
Ik hoef me dus geen zorgen te maken over eventuele genetische afwijkingen of ziekten, of andere dingen waardoor ik mijn taak als hulphond niet zou kunnen uitvoeren.
Wij zijn blij ! :-)
Het gaat verder goed met ons, we gaan er vaak lekker op uit samen. Dat doet ons goed, onze band wordt dan sterker, baasje vertrouwt mij steeds beter en ik luister steeds iets beter.
Ik ga denk ik wel langzaam vooruit. Kleine Snowtjes worden groot! Gelukkig vind baasje mij leuk zoals ik ben en kan ze vaak lachen om mijn ondeugende ogen en streken. Maar als hulphond zijnde kan ik natuurlijk niet keten... Jammer he. Dat doe ik thuis wel heel vaak hoor! En als baasje dan naar me toe komt omdat ze " boos" is, merk ik het heus wel als ze het eigenlijk heel grappig vind en dus doet alsof ze boos is.. Ik ben een gevoelige hond hoor, mij hou je niet voor de gek.
Dus dan zak ik speels door mijn voorpoten en ren ik weg! Jammer genoeg gaat baasje er nooit in mee en uiteindelijk krijgt ze wel haar zin. Maar het is toch gaaf om even irritant te zijn.
Langs honden lopen gaat nog steeds echt niet hoe het hoort als hulphond zijnde, maar wel heeeeel langzaam vooruit. Soms trek ik alleen maar, maar blaf ik niet> Dat is ook al een vooruitgang toch?
Het " naast" lopen had ik natuurlijk al best goed onder de knie. Maar ook dat gaat steeds beter! Ik kijk, als ik in de winkel loop, heel vaak naar baasje of ze misschien wil dat ik wat van de grond raap. Baasje vind het fijn als ik heel alert ben.
op het terras, vlakbij een ander hond! Maar ik blijf netjes liggen.
Als ik wat van de grond moet rapen, neem ik daar wel mijn tijd voor. Vaak, niet altijd, doe ik dat erg voorzichtig (dat heb ik geleerd tijdens de trainingen van baasje, ze wil dat ik het zachtjes op pak, niet mee spelen, en zachtjes aan de baas geven). Ik heb soms gewoon even mijn tijd nodig, vooral bij platte dingen, die krijg ik niet van de grond omdat mijn grote dopneus dan in de weg zit. Gladde, rondje, of glibberige dingen zijn natuurlijk ook heel gek in mijn bek! Tsja, ik heb nou eenmaal geen mensen-handen, met tien vingers, en talloze pezen en spieren. Ik heb gewoon een honden-bek.
Soms zijn er omstanders die er vol bewondering naar kijken, waarna meestal het wel bekende hulphonden-gesprek begonnen wordt.
Soms zijn er mensen die ongeduldig worden en dan vragen of zei het even op moeten pakken. We hebben zelfs een paar keer mee gemaakt dat iemand het voorwerp zonder te vragen voor mijn neus weg pakken en aan mijn baas geven. Dat is goed bedoeld, maar dat vind ik natuurlijk helemaal niet leuk.
En eerste loop ik mijn koekje mis, omdat ik de kans niet meer krijg om mijn koekje te verdienen, ten tweede wil ik laten zien hoe goed ik wel niet ben. En ten derde vindt baasje het niet fijn omdat onze "training" dan gestoord wordt. Ze zegt dat ik het toch moet leren, in allerlei verschillende omstandigheden. En dat ik dan niet moet denken dat iemand anders het wel op pakt als ik zit te treuzelen..
Jammer dat baasje al mijn boeven-streken snel door heeft!
Gisteren ging ik met baasje en opa mee. Dat was leuk zeg, weer samen op pad! Dus ik sprong vrolijk in de auto, maar daarna werd ik ineens zenuwachtig. Ik wist niet eens precies waarom..
Toen we eindelijk in Harderwijk waren mocht ik even snuffelen en plassen buiten. Daarna gingen we een ruimte binnen waar het heel erg naar stressende-dieren-en-stressende-baasjes rook!
Dus toen begon het tot met door te dringen, ik was bij de dierenarts. Oh jee, ik raak toch niet nog meer ballen kwijt?! (heb ik die dan?)
Toen we de behandelkamer in moesten werd ik meteen op de behandeltafel getrokken, ik had niet echt de tijd om ergens aan te snuffelen of te wennen. Dus toen zette ik het op een gillen. Normaal gesproken ben ik erg stoer maar nu even niet. De dierenarts kon niet eens mijn longen horen zo'n keel zette ik op. Toen werd ik naar een andere kamer gelokt en toen was baasje ineens weg!
Dit is opa. Gek op duiven/vogels/natuur
en homeopatische geneeskunde.
Op de een of andere manier werd ik heel erg moe en ging ik slapen. Ik snapte er niks van. Toen ik wakker was ging ik vrolijk de praktijk verkennen en mocht ik weer mee met mijn lieve baasje. Oh, wat was ik blij toen ik haar zag! Baasje en opa zijn ondertussen Harderwijk in geweest. Dat heeft baasje me verteld. Ze heeft me wel gemist zei ze, nou gelukkig maar. Want ik wil altijd overal mee naar toe. Wij kunnen niet zonder elkaar! Maar ja, soms moet het nou eenmaal even, en dan moet ik flink zijn. Van het flink zijn was deze dag alleen even niks gekomen. Ach, volgende keer beter toch?! Baasje zegt altijd: "Je bent gewoon een grote baby."
Toen ik weer mee naar huis mocht hadden ze het ineens over de uitslag van een medische keuring?! Nou, ik ben heus wel gezond en de beste hulphond die je je kan voorstellen, dus ik geloof nooit dat er wat mis is met me.
Baasje en opa hebben het weer gezellig gehad, wat een stel is dat samen. Zo liepen ze door de stad:
"Opa, ik ga even aan de andere kant rijden want het is hier zo stijl (rolstoel)" "Ja, dat is goed. Was je maar een gehaktbal, dan kon ik je zo de helling af rollen"
Opa en baasje Melanie op het strand in Harderwijk.
Baasje en ik zijn weer goed op gang met trainen. Het langs andere honden lopen lukt mij nog niet zo goed. Dus dat moeten we hard oefenen. De volgende keer neemt Erika haar honden mee, dan kunnen we met de honden trainen.
Over de brug in het bos! Spannend hoor.
Ik ben vandaag weer lekker lang in het bos geweest. Ik mag dan altijd los lopen en dat gaat erg goed! Ik luister als ik moet komen, ik luister als ik het water niet in mag, en ik blaf niet naar honden omdat ik er naar toe kan om aan ze te snuffelen. Ik vind het altijd makkelijker om niet naar honden te blaffen als ik de mogelijkheid heb om het te verkennen of weg te rennen. Aan de riem voel ik me al snel bedreigd.
Vandaag heb ik met een hondje gespeeld die een slag kleiner was. Zij wilde aan mijn poepert snuffen, dat mocht wel hoor. Dus ik ging er even voor staan. Haar hele koppie verdween in de vacht van mijn staart en "broek" hihihi!
het blaffen gaat beter als we uit het bos komen (oftewel, ik blaf dan minder, of helemaal niet). Ik ben dan lekker mijn energie kwijt en heb ook gezien dat honden niet altijd eng zijn. Ik kan vaak lekker met ze spelen!
Hier een filmpje van het bos, kijk eens hoe ik netjes naast loop. En ik ben niet eens aan de riem! Ja, als ik het wil kan ik het wel hoor. Ik doe het gewoon lekker niet.
We hebben samen ook nog op de markt geoefend. Ik moest wat onderdelen van de basis test doen. Dat is nog wel moeilijk hoor met zo veel geluiden. In de winkel gaat het trouwens wel al heel erg goed. Ik mag alleen mijn kop niet in andermans zakken/tassen steken. Snap jij dat nou?
Al met al waren het vandaag en gisteren twee drukke dagen. We kwamen vandaag ook nog vast te zitten met de scootmobiel, jeetje wat een avontuur. Baasje heeft het ding uiteindelijk zelf uit het zand getrokken omdat er niemand was die ons kon helpen. Dat was natuurlijk niet zonder gevolgen: heel wat subluxaties en geirriteerde gewrichten. En toen we thuis kwamen gaf ik het weer aan: Een aanval!!
Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.
Mijn baasje heeft een hele lieve opa die heel veel doet voor ons. Hij rijdt ons vaak, zoals jullie weten. En hij is bezig met een duiven-actie! Nee dit is geen actie voor duiven, maar een actie voor de stichting van Bulters en Mekke. Opa doet aan duiven sport en dat gebruiken om geld in te zamelen. Al het geld van deze actie gaat naar B&M, voor de opleiding van Snow. Lieve opa probeert aandacht te krijgen voor dit onderwerp, wat hard nodig is want na alle bezuinigingen worden de opleidingen voor epilepsie-honden niet vergoed. Zelf is het niet te betalen, zo'n 20.000,- per opleiding? (als het niet meer is) Dit verschilt natuurlijk per hond.
Wij wonen in een dorp en er zijn niet zo veel van die grote drukke straten hier. Maar volgens baasje ga ik dit vaker mee maken, want ik moet het oefenen omdat ik veel te afgeleid en angstig was.. Ik vind het prima! Lekker rennen naast mijn baasje, heerlijk. En vooral als we lekker hard gaan.
Super lief, omdat baasje door een moeilijke periode gaat. (afkick, acceptatie op verschillende gebieden) Ik heb toen een mushroom-knuffel en een bal gekregen. Met een bal maak je me altijd blij! Er was ook een kat, en twee ratjes. Nou zeg dat is wel spannend hoor. Je weet natuurlijk nooit wanneer ze weer gaan bewegen, dus blijf ik er constant naar kijken. Zodra ze rennen wil ik er achteraan. Ik ben ook heel erg stoer, maar baasje vind mij een held op sokken. Ik moet toegeven dat ik ook altijd bluf, maar dat blijft tussen ons oke?
