Geen mensen-handen maar honden-tanden

Hallo allemaal even een hele snelle update, zoals ik al wist ben ik goedgekeurd door de medische keuring!
 Ik hoef me dus geen zorgen te maken over eventuele genetische afwijkingen of ziekten, of andere dingen waardoor ik mijn taak als hulphond niet zou kunnen uitvoeren.
Wij zijn blij ! :-)

Het gaat verder goed met ons, we gaan er vaak lekker op uit samen. Dat doet ons goed, onze band wordt dan sterker, baasje vertrouwt mij steeds beter en ik luister steeds iets beter.
Ik ga denk ik wel langzaam vooruit. Kleine Snowtjes worden groot! Gelukkig vind baasje mij leuk zoals ik ben en kan ze vaak lachen om mijn ondeugende ogen en streken. Maar als hulphond zijnde kan ik natuurlijk niet keten... Jammer he. Dat doe ik thuis wel heel vaak hoor! En als baasje dan naar me toe komt omdat ze " boos" is, merk ik het heus wel als ze het eigenlijk heel grappig vind en dus doet alsof ze boos is.. Ik ben een gevoelige hond hoor, mij hou je niet voor de gek.
Dus dan zak ik speels door mijn voorpoten en ren ik weg! Jammer genoeg gaat baasje er nooit in mee en uiteindelijk krijgt ze wel haar zin. Maar het is toch gaaf om even irritant te zijn.

Langs honden lopen gaat nog steeds echt niet hoe het hoort als hulphond zijnde, maar wel heeeeel langzaam vooruit. Soms trek ik alleen maar, maar blaf ik niet> Dat is ook al een vooruitgang toch?

Het " naast" lopen had ik natuurlijk al best goed onder de knie. Maar ook dat gaat steeds beter! Ik kijk, als ik in de winkel loop, heel vaak naar baasje of ze misschien wil dat ik wat van de grond raap. Baasje vind het fijn als ik heel alert ben.

op het terras, vlakbij een ander hond! Maar ik blijf netjes liggen.

Als ik wat van de grond moet rapen, neem ik daar wel mijn tijd voor. Vaak, niet altijd, doe ik dat erg voorzichtig (dat heb ik geleerd tijdens de trainingen van baasje, ze wil dat ik het zachtjes op pak, niet mee spelen, en zachtjes aan de baas geven). Ik heb soms gewoon even mijn tijd nodig, vooral bij platte dingen, die krijg ik niet van de grond omdat mijn grote dopneus dan in de weg zit. Gladde, rondje, of glibberige dingen zijn natuurlijk ook heel gek in mijn bek! Tsja, ik heb nou eenmaal geen mensen-handen, met tien vingers, en talloze pezen en spieren. Ik heb gewoon een honden-bek.
Soms zijn er omstanders die er vol bewondering naar kijken, waarna meestal het wel bekende hulphonden-gesprek begonnen wordt.
Soms zijn er mensen die ongeduldig worden en dan vragen of zei het even op moeten pakken. We hebben zelfs een paar keer mee gemaakt dat iemand het voorwerp zonder te vragen voor mijn neus weg pakken en aan mijn baas geven. Dat is goed bedoeld, maar dat vind ik natuurlijk helemaal niet leuk.
En eerste loop ik mijn koekje mis, omdat ik de kans niet meer krijg om mijn koekje te verdienen, ten tweede wil ik laten zien hoe goed ik wel niet ben. En ten derde vindt baasje het niet fijn omdat onze "training" dan gestoord wordt. Ze zegt dat ik het toch moet leren, in allerlei verschillende omstandigheden. En dat ik dan niet moet denken dat iemand anders het wel op pakt als ik zit te treuzelen..
Jammer dat baasje al mijn boeven-streken snel door heeft!