Ik ben 1 jaar!

Jarig

Afgelopen zondag ben ik 1 jaar geworden, van baasje mag ik nu wel wat rustiger worden. En ook wat minder eigenwijs graag. Maar eigenwijs zal ik altijd blijven, dat ben ik nou eenmaal gewoon, en ik ben er trots op!

Dierenarts

Gisteren ben ik naar de dieren arts geweest omdat mijn vacht steeds doffer wordt, en baasje had het gevoel dat ik gewoon niet lekker in mijn vel zit steeds. Ik heb namelijk allerlei kleine dingen: jeuk, uitslag/eczeem achtige plekjes, rare randjes op mijn neus (alsof het steeds een beetje gaat ontsteken) en het ergste: Heel vaak diarree, bijna altijd. En baasje denkt dat ik ook buikpijn heb, maar zeker weten doet ze dat niet. Ik praat immers geen mensen taal.
 Ik probeer niet te laten merken dat ik niet goed in mijn vel zit want jullie weten dat ik erg stoer ben .. De vorige keer dat ik naar de dierenarts moest hebben ze mijn Snowballen weg gehaald, dus ja, ik kom daar niet graag. Maar baasje heeft toch een afspraak gemaakt. "beter een keer te veel komen, dan een keer te weinig."
Toen deed ik het erg goed in de wachtkamer, ik ging netjes naast baasje liggen tot we aan de beurt waren.
Toen de dierenarts mij ging onderzoeken ging ik wel even gillen, ja je leest het goed, gillen ja. Niet gewoon een beetje tegen stribbelen, of babbelen. Maar GILLEN. Net zo hard als in de taxi.
Met drie man lukte het om mijn oren te onderzoeken, ik heb oor ontsteking. Daar heb ik nu een zalfje voor. Ze moesten me weer met drie man vast houden om het zalfje in mijn grote oren te krijgen, maar thuis is dit geen probleem. Bij baasje vind ik het veel minder eng.
Ik heb ook een injectie gehad tegen de jeuk en eventuele bacteriën. En ik ben getest op een darm parasiet vanwege de darm klachten. Maar gelukkig is de uitslag negatief, wat dus betekend dat ik geen darm parasiet heb. We hebben niet zo lang geleden ander voer gekregen. Nina heeft ouwe-lullen-voer, en ik heb gevoelige-hondjes/darmpjes-voer. Als het op dit voer niet beter gaat gaan we Royal Canine voer proberen, maar dat is erg prijzig. En als het dan nog steeds niet beter gaat moeten we maar gaan bloed prikken. Hetzelfde geld voor de rode jeuk-plekjes. Als dat aan blijft houden is het misschien een allergie, en dan moet ik daarvoor ook bloed prikken.

Lekker zonder riem!

Gedrag

Mijn gedrag naar andere honden gaat ook steeds beter. Ik mag sinds het blogje "vertrouwen" steeds een heel stuk los lopen als we uit gaan. Dat is meestal in- en rond het bos, en op veldjes. Op de weg moet ik natuurlijk wel aan de riem. Sinds ik zo vaak los mag lopen en met andere honden mag spelen, heb ik gemerkt dat het eigenlijk helemaal niet zo interessant is, die honden. Het is niet de moeite om er naar te blaffen. Dus als ik mijn energie maar genoeg kwijt kan en genoeg rond loop tussen de honden, gaat het ook steeds beter met het (niet) blaffen.

Langzaam maar zeker ga ik met alles vooruit.Het hoeft niet snel te gaan, zo lang ik maar niet achteruit ga is baasje trots op mij.

"Duwen"

We hebben van de week weer een training gehad. Nina en ik deden lekker irritant wat de training enorm in de weg stond, ik vond dat wel grappig. Maar baasje kon er niet zo om lachen volgens mij.
Dit keer zijn we bezig geweest met het commando "duwen". De deur open trekken gaat al best goed, al durf ik de buitendeur weer niet goed. Want ik heb er opnieuw met mijn poot tussen gezeten. Je snapt natuurlijk wel dat dat niet aan mij ligt, maar aan de deur.. Ik kan nu dus twee van de drie basis commando's voor een hulphond. De basiscommando's zijn namelijk apporteren, duwen en trekken. Apporteren heb ik al goed onder de knie, zowel speeltjes als dingen die baasje laat vallen. Trekken gaat dus ook al redelijk goed met uitzondering van de voordeur. Als ik duwen onder de knie heb voel ik mezelf al een echte hulphond!

Momenteel ben ik bij mijn vriendinnetje Swiffer op bezoek. We gaan hier een nachtje logeren, joepie!! Maar omdat ik nog steeds een hulphond in opleiding ben hebben baasje en ik net even getraind. En het duwen gaat nu, na een paar dagen al best wel goed! Eerst hoefde ik alleen maar mijn neus tegen een geel memo-blaadje aan te duwen. daarna werd het memo-blaadje op de deur geplakt en moest ik mijn neus te deur drukken. En nu krijg ik pas een beloning wanneer de deur ook daadwerkelijk in beweging komt. De volgende stap is om de deur in het slot te duwen en dan heb ik het onder de knie! Baasje was best trots omdat ik nog nooit de deur open heb getrokken in dit huis.

Hier een filmpje waar we aan het oefenen zijn, natuurlijk ben ik ondertussen een boel aan het babbelen.

Over een paar dagen ben ik jarig, ik word dan 1!!! 

Doei allemaal, pootjes van Snow

Ogen zo groot als schoteltjes

 

Hier het beloofde filmpje.
Ik probeer baasje duidelijk te maken dat ze een aanval krijgt, hier kijk ik baasje, met mijn grote bezorgde ogen, doordringend aan. Zodra er iemand bij haar is of als ik denk dat het haar duidelijk is ga ik gewoon weer onbezorgd wat anders doen.

 

 

Mijn aanval-blik

Zo kijk ik tegenwoordig naar baasje als ik een aanval aangeef. Met mega grote bezorgde ogen.
Als het eenmaal duidelijk is dat ik een aanval aan geef ga ik trouwens gewoon weer wat anders doen.
Binnenkort een filmpje waarin ik een aanval signaleer.

Vertrouwen

We krijgen weer steeds meer vertrouwen in elkaar, dat is fijn. Want het leek alsof dat een poosje weg was geweest.
Ik mocht bijvoorbeeld nooit meer los lopen omdat baasje mij niet kon vertrouwen, mijn gedrag was heel erg wisselend maarja, dat komt natuurlijk deels door de pubertijd.

In het bos, bij de plas. VIES WORDEN!

Sinds wij aan het trainen zijn om niet te blaffen naar honden, is het vertrouwen weer terug gekomen. Ik moet namelijk tijdens het uitlaten steeds naar baasje kijken, als ik dat doe word ik beloond. Dat hebben we overal toegepast. Dus niet alleen bij het lopen, maar ook als we in een winkel zijn, of ergens op bezoek. Doordat ik nu veel meer oog voor baasje heb zijn we hechter geworden. Afgelopen week durfde baasje het eindelijk weer aan. Yes, ik mocht lekker los lopen en vies worden. En weet je wat ze zei? : we gaan dit regelmatig doen! Joepie, baasje blij en ik blij. Want het gaat natuurlijk veel beter met mij als ik af en toe mijn ei kwijt kan. Naast het harde werk als hulphond ben ik ook nog heel jong, en heb ik behoefte om te spelen en te rennen.
Ik ging samen met baasje en een vriendin een lekker stuk door het bos. Dat doen we wel vaker, maar dit keer mocht ik bij de plas lekker los. Ik heb met een heleboel hondjes gespeeld, want het was lekker weer dus er waren veeel meer baasjes met honden. Baasje en ik hebben allebei genoten.

En er is nog meer goed nieuws:
Baasje is begonnen aan een HBO module, en kan zo thuis studeren. Het gaat nog te slecht om een volledige opleiding te volgen, maar deze module is toch een opstapje naar een echt studie.
Ze heeft zelf veel nare ervaringen en onbegrip met artsen mee gemaakt. Haar interesse lag altijd al wel aan de medische kant. Maar door haar eigen ervaringen is ze gemotiveerd om zelf onderzoek naar de hersenen te mogen doen later.
Baasje zal niet zo maar opgeven als er niks gevonden kan worden.

Spelen in de tuin

De chauffeur zingt ook

We zijn nog steeds langzaam uit ons dipje aan het klimmen. Ik geef weer veel aanvallen aan, dus baasje voelt zich best wel weer veilig bij mij. Dat is goed van mij toch!
Iets waarmee ik vooruit ben gegaan is het roepen van een persoon (bijv Arjen) als baasje in een aanval gaat/zit. Meestal is baasje dan al in een laag bewustzijn, dus ze is niet helder meer. Ik blaf dan om Arjen te roepen (of iemand anders die thuis is), die kan baasje dan in veiligheid brengen en zorgen dat ze niet valt. Soms krijg ik ook contact met baasje waardoor ze op de grond gaat zitten ipv verdwaasd rechtop blijven staan.

Ik ben ook al een paar keer vlak langs hondjes gelopen zonder te blaffen. Dus dat gaat ook al iets beter.

Deze week mocht ik met Melanie mee naar een vriendin waar we een nachtje bleven slapen.
Dat was erg gezellig, en weet je wat, ik kan best goed met katten omgaan. Het was even wennen maar he, het was pas mijn eerste keer.
Ik ben er achter gekomen dat je er helemaal niet achter aan hoeft te rennen. En baasje is er achter gekomen dat ik alleen ren als de kat rent, dus als de kat stil staat vind ik er niks aan. Dat is fijn want baasje dacht dat ik agressief naar katten was maar het is meer speels/nieuwsgierigheid.
Natuurlijk ben ik niet agressief, ik ben juist heel erg lief (en stoer).

Het nadeel van dit uitje was de reis. Ik moest in een busje (taxi) en dat vond ik maar niks. Ik heb dan ook goed laten horen wat ik allemaal met mijn hondenstem kan. Zingen, babbelen, brommen, mopperen en zelfs gillen. Ja hoor dat gaat erg goed.
Gek genoeg ging de chauffeur dan mee doen en dat vond ik natuurlijk alleen maar heel erg gaaf! Achteraf hoorde ik dat hij zowat smeekte of ik alsjeblieft mijn bek niet kon houden.
Stoer he?