Ik ben natuurlijk wel afhankelijk van mijn baasjes hoe veel eten ik krijg (dan tel ik de extra's die ik zelf in het bos vind, zoals paardendrollen en paddenstoelen, niet mee). Dus om meer te kunnen eten had ik een slimme aanpak nodig. Ik ben normaal gesproken best wel goed in braaf zijn. Ik weet bijvoorbeeld dat ik niet mag bedelen en ik weet ook dat ik geen mensen-eten mag stelen. Maar om mijn punt duidelijk te maken, deed ik het even helemaal anders. Elke keer als de baasjes hun eten op hadden ging ik extra hard zeuren omdat ik wist dat het bijna tijd zou zijn voor mijn eten. Ik deed net of ik een maand geen eten had gehad en uitgehongerd was. En de dramatische geluiden die ik daar bij maak niet te vergeten.
Als mijn baasjes niet thuis waren haalde ik een aantal keer zelfs de prullenbak overhoop, want ja, misschien zat er wel wat lekkers in. En als mijn baasjes te weinig geven moet ik het ergens anders zoeken, toch?
Ik heb zelfs een aantal keer wat van het bord van baasje gepikt, dat is eigenlijk niets voor mij, maar ik wilde toch echt duidelijk maken dat ik meer wilde eten. Ik lag haar dan achteraf breed grijzend aan te kijken vanuit mijn mand, met onschuldige oogjes zo groot als schoteltjes, mijn dopneus en wangen aflikkend.
Op een gegeven moment kwam de dag dat baasje zei, "waarom ben je toch zo ondeugend, heb je misschien echt honger?" Ik antwoorde hierop met een diepe zielige zucht zo van "je hebt me altijd al verwaarloosd". Ze tastte mijn lijf af, om te voelen of ik misschien af was gevallen. Wij hebben namelijk geen weegschaal. Ja, alleen een mensen-weegschaal maar dat vind ik zo'n griezelig ding. Daar heb je maar twee poten voor nodig. Ik sta liever met vier poten op de grond. Letterlijk en figuurlijk.
Baasje schrok een beetje toen ze inderdaad meende te voelen dat ik wat was af gevallen. Niet wetende dat ik elke nacht stiekem op de home-trainer sta. Dit hoorde natuurlijk allemaal bij mijn plan.
Het is weer de tijd van het verharen en het jeuken, dit kost ook extra energie en daardoor verbrand ik wat meer. Ook lukt het weer vaker om heerlijk samen naar het bos te gaan, en van al dat rennen naast de handbike val ik ook een beetje af. Het was dus niets voor niets dat ik dit plannetje gesmeed had, ik had gewoon echt behoefte aan meer eten.
Drie weken terug kwam de grote dag, baasje had na gerekend hoe veel eten ik mag hebben en besloot 150% van mijn vorige dagelijkse hoeveelheid te gaan geven. Zó he! Ik ben er dus flink op vooruit gegaan. Als ik weer mooi op gewicht ben wordt deze hoeveelheid weer wat aangepast, maar baasje zegt dat ik best een klein extraatje mag hebben, in gedachte houdend dat ik vaak last van mijn buikie heb dus regelmatig aan de diarree ben (en daar ook weer van af val).
En geen zorgen, baasje verwaarloosd me niet, baasje zorgt goed voor me. Ik heb vaker perioden dat ik af val of aan kom.
Genieten jullie ook zo van de kleuren in de natuur?
