Ik mocht de laatste tijd mijn geliefde frisbee vast houden tijdens het uitlaten. Stoer he! Ik moest er natuurlijk wel voor zorgen dat ik hem niet liet vallen.. Want ja, baasje rijdt gewoon door met de handbike! Dat ging best wel goed hoor, wel jammer dat ik nu niet meer kon blaffen naar andere honden..
Wacht eens even, dat was gewoon de bedoeling! Baasje dacht natuurlijk, lekker handig, nu blaft ie mooi niet meer. Maar daar heb ik natuurlijk verandering in gebracht. Tegenwoordig laat ik mijn speeltje gewoon vallen, of ik nu een bal heb of een frisbee. Jaja, kan ze roepen wat ze wil hoor " WEL VAST HOUDEN HOOR".. Nee, ik liet het gewoon vallen. Het heeft me een paar ballen gekost (ehh, speel-ballen. Die andere ballen was ik al kwijt). Maar nu kan ik wel weer lekker blaffen.
Baasje is een beetje teleurgesteld, maar ik vind het wel prima zo.
Toch heeft ze me gezegd dat dit iets is wat hulphonden niet mogen doen.. Beetje jammer! Dat wordt weer hard trainen. Dat vind ik niet erg, lekker bezig zijn. De laatste tijd hebben we natuurlijk niet echt getraind, gezondheid ging voor. Nu is baasje haar krachten weer langzaam aan het opbouwen, dat gaat met vallen en opstaan. Letterlijk en figuurlijk. Als ze te veel doet wordt ze ziek. Ook waarschuw ik haar regelmatig dat ze dan maar beter op de bank kan blijven liggen (ik voel dan een aanval aankomen). Dat is best tegenstrijdig, ik wil namelijk zo graag actief zijn.
Als ik niet kan rennen ga ik kletsen, simpel zat! Ook gezellig toch.
Gelukkig begint ze de balans al aardig te vinden, wij beginnen de balans samen te vinden. Dus kan ik weer regelmatig naar het wel bekende veld hier in de buurt. Heerlijk als de zon dan ook nog schijnt:
We hebben ook weer een training achter de rug met Erika. Geweldig was dat! Deze keer geen onderdelen van de basis test oefenen, maar we gingen wat behendigheid / agility doen. Baasje wilde eigenlijk al eerder aan behendigheid doen, maar er zijn geen verenigingen in de buurt. En om nou zelf zo' n heel parkoer te kopen is iets te prijzig. Het is wel erg jammer, want dit is een mooie manier om dichter bij elkaar te komen, om te leren dat ik alert moet zijn op mijn baasje en op niemand anders, en om mijn energie kwijt te kunnen. We vonden het superrrrr leuk. Het ging nog niet om de snelheid, ik vond het al knap van mezelf dat ik alle hindernissen nam.. Want die tunnel is best eng hoor. Ik heb er letterlijk en figuurlijk mee in de knoop gelegen.
Er is ook een filmpje gemaakt alleen lukt het niet om deze op te slaan vanaf facebook. Alleen de mensen die Bulters & Mekke als "vriend" op facebook hebben kunnen deze video zien denk ik:
 |
| Baasje geniet, buiten, voor het eerst sinds de afkick |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten