Drukke straat

Wij zijn echt blij met de nieuwe handbike. Hij is veel beter voor de schouders en hij kan een stuk harder (hihi), dus ik kan af en toe lekker voluit rennen! Vandaag gingen we weer een stuk fietsen, maar dit keer niet naar het bos. Baasje wilde even naar de Gamma. Dat is ruim een half uur/ drie kwartier fietsen. Ik zag niet zo veel bomen en gras, het waren vooral harde straten en heuuul veel auto's en andere dingen met motors. Ik vond het best een beetje eng. Als er een voertuig voorbij kwam die veel lawaai maakte schrok ik wel even.. Ik duik dan het liefst in elkaar, maarja dat kan niet want baasje fietst gewoon door! Dit was wel even wennen voor mij. Ik kon hier ook niet los, dat is te gevaarlijk volgens baasje. 

Wij wonen in een dorp en er zijn niet zo veel van die grote drukke straten hier. Maar volgens baasje ga ik dit vaker mee maken, want ik moet het oefenen omdat ik veel te afgeleid en angstig was.. Ik vind het prima! Lekker rennen naast mijn baasje, heerlijk. En vooral als we lekker hard gaan.

Toen we in de Gamma waren, kwamen er nieuwsgierige mensen kijken naar een mooie verschijning, namelijk ik! Iedereen vind mij mooi en interessant. Sja, dat ben ik ook.

Op mijn tuigje staat: niet afleiden. Deze meneer las het aan mij voor: "Niet afleiden, ik mag dit dus eigenlijk niet doen." En bij bleef mij aaien. Ik vond het niet erg hoor, ik hou wel van aandacht. Maar baasje was een beetje geïrriteerd. "Als je toch ziet dat er niet afleiden staat, dan moet je dat wel serieus nemen. Het staat er niet voor de grap!" Daar schrok deze meneer wel een beetje van. Het gebeurt ook zo vaak.. Dus mensen: Hulphonden zijn geen grapje!

Een mevrouw zei: "Wat gek, je ziet dat eigenlijk meer bij blindegeleiden honden. Dan snap ik ook wel dat je ze niet mag afleiden, anders lopen ze misschien verkeerd weetjewel. Maar bij jou.. "

Dit is hem, de nieuwe handbike.
Deze kun je op de buizen van de rolstoel klemmen.
Zo kun je in de rolstoel blijven zitten en toch fietsen met je handen.

Baasje probeerde uit te leggen dat hulphonden op de baas moeten letten. En vooral als ze in opleiding zijn, zoals ik, moeten ze leren dat omstanders niet belangrijk zijn. Wanneer de hond steeds aandacht krijgt van omstanders, krijgt de hond natuurlijk de neiging om niet meer op de baas gericht te zijn, maar op de aandacht van omstanders.
Ik moet eerlijk zeggen dat baasje daar wel gelijk in heeft. Ik geniet enorm van de aandacht en omdat het zo vaak gebeurt zoek ik die aandacht vaak ook zelf op, waardoor het nog moeilijk wordt mij niet te aaien. Hoe kun je mij nou weerstaan?

De mevrouw had nog meer vragen: "Maar je verwacht helemaal geen hulphond bij jou, dat is toch apart." Baasje was een beetje verbaasd, ze had immers de rolstoel mee dus dan is het juist minder gek om een hulphond te hebben dan als je loopt. " Ja, ik zie dat het nog allemaal goed werkt" zei de mevrouw, met haar armen en romp zwaaiend.

Toen heeft baasje uitgelegd wat ik allemaal kan, ik ging nog net niet naast mijn tenen lopen. Wat ben ik toch eigenlijk ook goed.

Vanuit de rolstoel gezien ziet de handbike er zo uit.
De schermpjes geven aan hoe vol de accu is, hoe hard je gaat, klok, enz.
Op deze foto is niet te zien dat baasje een handig tasje voor de telefoon heeft.
Dat tasje is waterdicht, en je kunt het touchscreen blijven gebruiken.
Zo kan ze tijdens het fietsen de navigatie app gebruiken of de telefoon opnemen.