dinsdag 4 juli 2017

Naast epilepsie en ADL- hond, nu ook nog PTSS hulphond?



Een berichtje van het baasje: Nog steeds nemen wij regelmatig de keuze om Snow niet mee te nemen. Bijvoorbeeld naar verjaardagen, ziekenhuizen, of andere drukke plekken. Snow heeft nooit heel goed om kunnen gaan met alle prikkels die hij dan binnen krijgt, en ik heb hem nooit de juiste begeleiding kunnen geven. Daar voor moet er te veel getraind worden, dan kan het misschien onder controle komen. Maar ik triande al zo veel als ik kon. Snow doet zijn werk perfect als we thuis zijn en in rustige omgevingen waarin wij het wel vertrouwen om hem mee te nemen.
"Maar een hulphond hoor je toch altijd bij je te hebben?" Nee hoor, dat hoeft dus helemaal niet. Sommige situaties zijn gewoon beter, voor baas én hond, om niet samen te zijn. In ons geval zouden we elkaars stress verergeren.
Bovenstaande foto is gemaakt door @eva.dutchphotography (zie instagram). Wij waren hier wel op een verjaardag, maar deze verjaardag vertrouwen we. Want we waren gezellig bij Daan en zijn baas; John. Regelmatig pakken we even ons eigen momentje om te knuffelen. 


Snow gaat steeds beter om met mijn negatieve emoties. Voorheen vond hij het erg spannend als ik moest huilen. Dan liep hij het liefst even weg. Wij hebben dat eigenlijk altijd gerespecteerd. Als hij ruimte nodig heeft dan krijgt hij dat. Wel kom ik altijd nog even naar hem toe om hem een knuffel te geven, zodat hij weet dat het niet het einde van de wereld is. Ik stel hem altijd gerust en als hij nerveus wordt van een bepaald geluid trainen we er op zodat dat minder wordt. Vooral met veel gerust stelling en respect naar de hond toe. Sinds een paar maanden begint hij uit zichzelf te troosten op momenten waar hij voorheen uit spanning weg gelopen zou zijn. Troosten kon hij al wel. Vaak ging ik lekker bij hem liggen. Maar nu komt hij zonder dat ik ook maar iets hoef te zeggen naar me toe gelopen, legt zijn poten op me neer en geeft me kroelies en kusjes.
Ik heb veel last van trauma's van uit het ziekenhuis, er zijn daar veel verkeerde dingen gebeurt. En snow lijkt op dit moment een enorme ontwikkeling door te gaan op emotioneel gebied.
Ik ben hier ENORM blij mee. Heeft het gerust stellen toch nog effect gehad. Snow is nu 5 jaar oud, maar nooit te oud om te leren. 


1 opmerking:

  1. Geweldig hoe jullie dan samen groeien! En Snow is een kanjer. Wat ook mee kan spelen, hij heeft nu de leeftijd dat een hond volledig volwassen is, en ook een roedelleider kan worden. Dus is hij ook beter in balans in zijn "eigen wereld", waardoor hij in onze wereld ook beter functioneert.

    BeantwoordenVerwijderen

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.