Rituelen

Hallo! Het gaat goed met ons. Wij redden ons wel hoor, met zijn drietjes.

Toen wij, vroegahhh toen ik nog een puber was, aan het trainen waren, zei onze trainster (Erika Bulters) wel eens:
"je moet Snow eigenlijk behandelen als iemand die erg last heeft van autisme". Een hond houdt van regelmaat, consequent zijn.
Ik hou van ritueeltjes, zodat ik precies weet wat er gaat gebeuren en ik rustig kan worden.
 En ja, we zijn er achter gekomen dat dit inderdaad heel goe werkt. Als de baasjes bijvoorbeeld weg gaan zonder mij, vertellen ze eerst wat ze gaan doen en hoe laat ze terug komen, dat gedeelte laat ik altijd maar een beetje aan me voorbij gaan. Het belangrijkste wat ze zeggen is:
"Jij moet even op het huisje passen, we komen altijd weer terug."
Zodra ik die zin hoor lig ik al in mijn mand met mijn poten omhoog te luiwammesen en vind ik het allemaal prima. Maar als ze weg gaan zonder iets uit te leggen sta ik te janken bij de deur.
.
De baasjes praten altijd heel veel met mij. Dat vind ik fijn, daardoor ben ik hele zinnen gaan begrijpen.
Zoals: "Baasje wat lekkers pakken?"
Dan trek ik de deuren al vastopen en ren ik naar de voorraadkast, waar mijn lekkernijen opgeslagen liggen.
Omdat ik het woord "eten" zo goed ken, probeerden ze wel eens code-zinnen te bedenken zodat ik niet door zou hebben dat het over het eten gaat. Inmiddels ken ik ze allemaal, want dat hoeft maar een paar keer te gebeuren voordat ik dat door heb.
"even naar in de koelkast kijken" (daar ligt mijn eten, want ik eet rauw )
"Snow zijn bakje vullen"
"Even kijken of we nog wat voor jou hebben liggen"

Een van onze fijne rituelen is hoe de grote baas een powernap doet wanneer hij moe uit zijn werk komt. Dat doen we altijd gezellig lepeltje lepeltje. Als ik niet in de armen van hem lig, ligt hij wel in de poten van mij.

Een ander leuk ritueeltje is dat we altijd een moment nemen om met zijn drieën te knuffelen als we weer met zijn allen thuis zijn. Dat kan zijn wanneer baasje naar het ziekenhuis is geweest of de grote baas thuis komt van zijn werk.
De afgelopen dagen heeft het hier flink geonweerd. Ik ben er niet bang voor. Ik ben nu immers een stoere volwassen hond.. Maar af en toe raak ik er wel een beetje van uit mijn doen. Alsof ik het aan voel komen. Gelukkig heeft grote baas alles tot in de details uitgelegd, waardoor mijn kennis over het weer wat uitgebreider is geworden. Ach, wij honden gaan niet zo op ons verstand af, maar op ons instinct.

Uit het raam kijken naar de regen en de onweersbuien. En de baas maar vertellen ...