woensdag 23 april 2014

Dé oplossing voor het blaf-probleem?

Waarom ik maar niet goed gefocust bleef

Baasje gaat mij helemaal opnieuw leren om op haar te focussen.  Zoals jullie weten is dit best een beetje een probleem bij ons.
Voorheen gebruikte zij regelmatig het commando "Kijk eens. Dit zei ze wanneer ik afgeleid was, bijvoorbeeld als ik aan het snuffelen was, of als er andere honden aan kwamen. De bedoeling van "kijk eens" is dat ik op mijn baasje let / naar haar kijk, waarop ik een brokje krijg. Zo ben ik niet bezig met alles op me heen. Maar op een gegeven moment deed mijn baasje dit op de automatische piloot, ze lette niet zo goed meer op, als ze zag dat ik mijn kop naar haar draaide was het eigenlijk al goed.
Dus wat ik hier van leerde: Als mijn baasje "kijk eens" zegt, is het enige wat ik doe,mijn hoofd draaien naar haar schoot (waar het zakje met brokjes op staat) en vervolgens de beloning in ontvangst nemen. Ik heb dus geleerd dat "kijk eens" hetzelfde is als "hier heb je een brokje".

Ik ben dus al een hele tijd niet gefocust op mijn baasje meer, ik deed eigenlijk een beetje waar ik zin in had: snuffelen, rond kijken, blaffen naar honden.
Wanneer mijn baasje dan: "Kijk eens" zei draaide ik mijn kop eventjes om zodat ik het brokje kon ontvangen, om vervolgens weer verder te gaan met waar ik mee bezig was.

Eureka

Mijn baasje kwam hier dit weekend zelf ineens achter, ze denkt dat dit de bron kan zijn van veel andere problemen. Ze is toen een beetje gaan googlen en in de theorie-map van Bulters & Mekke gaan lezen. Dit kwam baasje toevallig tegen op Facebook deze week. Het is wel een toepasselijk- en informatief filmpje: http://youtu.be/lynjn3Q_tEc


Opnieuw aanleren

Nu zijn we sinds deze week begonnen om dit vanaf stap 1 te gaan herhalen, en dan wél op de goede manier. Ik kwam er al snel achter dat wanneer ik oogcontact maak, ik een brokje krijg. Ik moet dus écht naar haar kijken, niet alleen even mijn kop omdraaien. We zijn hier maandag mee begonnen.

Maandag:
Ik had nog geen eten gehad, toch was het al tijd voor een grote uitlaat. Baasje en ik gingen tijdens de wandelingen af en toe stil staan. We stonden maar te wachten en te wachten.. Ik snapte niet waarom. Dus vragend keek ik naar baasje mijn baasje. "Goedzo!" zei mijn baasje en ik kreeg een brokje.
Ik snapte er niets van, snuffelde een beetje en keek toen weer naar mijn baasje, wat gaan we nu doen? " Goedzo" Zei ze weer en gaf mij een brokje. Ik snapte er niks van. Maar op een gegeven moment had ik het door. Wanneer ik oogcontact maakte en me ging focussen op mijn baasje, kreeg ik een brokje. Ik had honger, dus wilde veel brokjes verdienen.
Tijdens de wandeling zei ze ook regelmatig een onwillekeurig commando (zoals zit, af, poot of terug). Hierdoor moest ik goed opletten want ik wist nooit wanneer ze een commando  ging zeggen. En daar kon ik brokjes mee verdienen..
Dinsdag:
Vandaag hebben we ook regelmatig stil gestaan. Enthousiast keek ik haar aan en ontving ik de brokjes. Steeds als ik keek zei ze er het commando bij: "kijk eens". Ik heb snel mijn buikje vol gegeten met deze oefeningen. En ik vind het nog leuk ook.
Woensdag:
Ik heb weer mijn buikje vol kunnen eten! We hebben weer getraind met vreemde honden, we bleven op veilige afstand zodat ik niet zo gestrest werd. Ik mocht wel naar de honden kijken, maar zodra ik me helemaal wilde gaan focussen, zei mijn baasje: "Snow kijk eens". En nu snapte ik het! Met moeite draaide ik mijn kop van de honden af en keek ik afwachtend naar wat mijn baasje te zeggen had.  Ook wanneer ik mezelf groot ging maken of wilde gaan blaffen, zei mijn baasje "kijk eens".
 Normaal gesproken zou ik gaan blaffen, maar nu had baasje dit kunnen voorkomen door mij af te leiden. Ze is super trots op me. Dit lukt trouwens alleen op veilige afstand. Maar we kunnen dit gaan opbouwen, door steeds dichterbij te oefenen.
Ik leer nu ook om tijdens het lopen te focussen, de afgelopen dagen hoefde het alleen als we stil stonden.


De oplossing?

Mijn baasje hoopt dat dit wel eens de verklaring kan zijn waarom ik wél gefocust op de grote baas ben wanneer hij mij uitlaat, want bij hem heb ik wel goed geleerd dat ik op hem moet letten.
Ook hoopt ze dat dit de verklaring is waarom het blaffen naar honden maar niet lukt om af te leren. Als de basis niet goed is word het veel lastiger om verder te komen in het trainen.
De afgelopen dagen voelen we ons nog hechter dan voorheen. Alsof we elkaar beter begrijpen. We kunnen zelfs zonder moeite langs eendjes lopen, terwijl baasje mij vorige week nog kwijt was. (ik was de sloot in gesprongen omdat ik een eend zag)
Ook lijkt het alsof het beter gaat om zonder te blaffen in de buurt van een hond te komen. We kunnen steeds ietsje dichterbij komen. Ik blaf alleen aan de riem, nooit als ik los loop.
Ik probeer mijn baasje ook een beetje te beschermen.
Nu is het niet zo dat ik altijd meteen uit mijn dak ga. Het gaat ook wel eens goed. En dit betekend ook niet dat ik vals ben, of een gemene hond. Want op de veldjes en in het bos kan ik heel leuk samen spelen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.