Handgebaar

Volgens mij zijn we al wel langzaam uit het dipje aan het klimmen. Maar ik ga ECHT NIET goed luisteren hoor, dat je het weet. Ik wil niet dat jullie een verkeerd beeld van mij krijgen. Luisteren, daar hou ik niet van. Ik ben de ondeugende en vooral stoere Snow. Ik laat aan iedereen mijn zware blaf horen die ik een paar maanden geleden nog niet had.

 Ik probeer steeds meer aanvalletjes weer aan te geven. En we hebben door geoefend met het trekken aan de deur.
Binnen lukt het al best wel goed, maar bij de buitendeur heb ik mijn pootje er voor de tweede keer tussen gehad, dus durf ik dat niet meer, dat snap je wel natuurlijk. Ik ga het ook mooi nooit meer doen. Ook al blijft baasje zo aandringen..
Ik heb ook iets nieuws geleerd. Ik kende het commando " Praatje maken" al. Als baasje dat zegt moet ik blaffen, leuk he. Nu deed het baasje er steeds een handgebaar bij. Ik snapte eerst niet wat ze nou steeds met die hand deed. Maar nu snap ik het! Ik moet ook "praatje maken" als ze alleen dat handgebaar doet, zonder dat ze het commando ook daadwerkelijk uitspreekt. Dat is namelijk handig, want als ze een aanval heeft gehad kan ze vaak niet (goed) praten. Als Arjen dan boven is en hij hoort de blaf van Snow komt hij even kijken. Ook als baasje een aanval voelt beginnen maakt ze het handgebaar, zodat Arjen snel uit de keuken of van boven kan komen om baasje bij te staan.
Dat is toch wel goed van mij he. En daarom denk ik dat we langzaam uit het dipje aan het klimmen zijn.

Deze week hebben we weer een training, misschien ga ik wel wat nieuws leren, maar misschien ook niet. Aangezien ik niet HEEL veel voor uit ben gegaan.

Pootjes van Snow

Ondanks mijn ondeigendheid ga ik wel mee boodschappen doen,
en kies soms zelf ook wat lekkers uit :-)