Weekendje weg

Er is alweer veel gebeurd. Met de training zijn we nu echt hard bezig om langs honden te lopen zonder te blaffen. Want als hulphond kan dat natuurlijk echt niet, en het gaat al steeds iets beter. Maar dit is toch wel iets wat ik erg moeilijk vind hoor! Als baasje maar een lekkere beloning heeft ben ik wel gemotiveerd. En de afgelopen twee dagen is het me ook goed gelukt (in vergelijking met eerst). Want ik heb niet geblaft! Ik wilde er nog wel naar toe, dus ik trok nog wel aan de riem.

Het naast lopen gaat super goed. Daar heeft Erika een filmpje van gemaakt, en die wil ik natuurlijk met trots laten zien.

Baasje is langzaam aan het herstellen van de val, ik ben toch wel geschrokken. En ik heb toen besloten weer wat vaker aanvallen aan te gaan geven. Want ja, ik kan baasje natuurlijk niet weer zo hard laten vallen.
De hersenschudding was wat zwaarder dan we hadden gedacht, want het herstel gaat heel langzaam en ze heeft er veel last van. En ze heeft ook erg veel last van haar nek.
Ik geef nog steeds niet altijd de aanvallen aan en ik ben nog steeds een lastige puber volgens baasje. Maar hopelijk blijven we vooruitgang, ook al zijn het maar kleine stapjes zoals nu. Dan komt het uiteindelijk wel goed.

Ik ben ook een weekendje weg geweest met baasje en vier vriendinnen die allemaal Ehlers Danlos hebben. Dat vond ik erg gezellig, we hebben lekker uitgerust dat weekend. Dat was ook wel nodig. Baasje en ik vonden het heel erg gezellig en voor herhaling vatbaar!

Ik kreeg lekker veel aandacht van de meiden!

Lekker luieren, weekendje weg.

Het nut van een epilepsie / hulphond

Nou het is wel weer duidelijk geworden waarom baasje mij nodig heeft. En waarom andere mensen met epilepsie, of een andere vorm van aanvallen, veel baat kunnen hebben bij een hulphond!
Doordat ik haar aanvallen aan kan geven kan zij veiligheid zoeken, ze kan dan op de bank gaan liggen voordat de aanval begint en daardoor valt ze niet.
Maar zoals jullie weten heb ik er tegenwoordig niet zo' n zin in. Het gaat al wel iets beter, want ik geef het steeds vaker weer wel aan.
Maar wat kan er gebeuren als ik dat niet doe:

Juist ja, dikke vette bult! Baasje heeft een lichte hersenschudding, maar uit ervaring weet ze dat ze snel geneest (in tegenstelling tot vele andere mensen met Ehlers Danlos).

Wij vinden dat epilepsie honden gewoon weer verzekerd moeten worden door de verzekering! BOEHOE!

Handgebaar

Volgens mij zijn we al wel langzaam uit het dipje aan het klimmen. Maar ik ga ECHT NIET goed luisteren hoor, dat je het weet. Ik wil niet dat jullie een verkeerd beeld van mij krijgen. Luisteren, daar hou ik niet van. Ik ben de ondeugende en vooral stoere Snow. Ik laat aan iedereen mijn zware blaf horen die ik een paar maanden geleden nog niet had.

 Ik probeer steeds meer aanvalletjes weer aan te geven. En we hebben door geoefend met het trekken aan de deur.
Binnen lukt het al best wel goed, maar bij de buitendeur heb ik mijn pootje er voor de tweede keer tussen gehad, dus durf ik dat niet meer, dat snap je wel natuurlijk. Ik ga het ook mooi nooit meer doen. Ook al blijft baasje zo aandringen..
Ik heb ook iets nieuws geleerd. Ik kende het commando " Praatje maken" al. Als baasje dat zegt moet ik blaffen, leuk he. Nu deed het baasje er steeds een handgebaar bij. Ik snapte eerst niet wat ze nou steeds met die hand deed. Maar nu snap ik het! Ik moet ook "praatje maken" als ze alleen dat handgebaar doet, zonder dat ze het commando ook daadwerkelijk uitspreekt. Dat is namelijk handig, want als ze een aanval heeft gehad kan ze vaak niet (goed) praten. Als Arjen dan boven is en hij hoort de blaf van Snow komt hij even kijken. Ook als baasje een aanval voelt beginnen maakt ze het handgebaar, zodat Arjen snel uit de keuken of van boven kan komen om baasje bij te staan.
Dat is toch wel goed van mij he. En daarom denk ik dat we langzaam uit het dipje aan het klimmen zijn.

Deze week hebben we weer een training, misschien ga ik wel wat nieuws leren, maar misschien ook niet. Aangezien ik niet HEEL veel voor uit ben gegaan.

Pootjes van Snow

Ondanks mijn ondeigendheid ga ik wel mee boodschappen doen,
en kies soms zelf ook wat lekkers uit :-)

Een Dip

Ik heb even een dipje, ik wil het allemaal momenteel eventjes niet.
Ik heb geen zin om braaf te zijn, getsie, nee hoor moet er even niet aan denken. Dus we zouden werken aan de basis, netjes langs een hond lopen zonder uit mijn dak te gaan.
Maar ik blaf nu juist harder dan ik ooit gedaan heb. Poeh dat lucht wel op natuurlijk. Nee, ik heb even geen zin om een hulphond te zijn.
Het hulphonden-jasje wil ik wel aan, dat staat stoer en dan kijken alle honden tegen me op. Zelfs die grote witte herder hier uit de buurt. Dat vind ik wel gaaf. Maar om me als een hulphond te gedragen, nee daar heb ik even geen zin in. Maar he, dat snappen jullie toch wel? Ik ben nu een puber, en pubers doen nu eenmaal waar ze zelf zin in hebben.
Baasje heeft nu ook een dipje gekregen, omdat het niet wil lukken met mij. Nou, dat is natuurlijk helemaal mooi want dan kan ik nog minder mijn best doen.

Ook signaleer ik niet zo vaak meer een aanval. Vroeger deed ik dat allltijdddd.
Maar nu, nee, gewoon geen zin in. Kan gebeuren toch?

Maar he, niet getreurd, het komt heus wel goed.  Ik hoorde dat baasje een mail naar Erika heeft gestuurd. Ze hoopt dat zij advies kan geven en dat het dan snel weer beter gaat.
Maar momenteel even niet hoor, ik vind het wel lekker zo. Gister bjivoorbeeld, had het baasje de voordeur heeeel eventjes open staan. En toen zag ik een kat, ZOEF, weg was ik. Ik zag de lol er wel van in maar baasje vond het niet zo leuk.

Maar niet denken dat ik niet lief meer ben hoor! Na een aanval kan ik wel nog steeds heel lief knuffelen en troosten.



Met mijn mooie ogen in het zonnetje