Tasje? Welk tasje?

Dit was me een weekendje wel. Na anderhalve week naast het baasje op bed gelegen te hebben, was het ineens weer flink aanpoten. Vrijdag gingen mijn baasjes hun tassen in pakken. Ik wist dus wat er ging gebeuren, ze gingen weg! Voor de zekerheid bleef ik dan ook aan mijn baasje haar been geplakt. Letterlijk. Zo wist ik zeker dat ze mij niet achter zou laten. En natuurlijk deed ze dat ook niet, want zij heeft me nodig, en ik haar. Als de kat van huis is, ga ik het liefst mee..
Na een uurtje rijden waren we op onze bestemming, het strand! Ik wist niet hoe snel ik uit de auto moest komen, mijn bal moest pakken, en in het zand moest rollen. Het was lekker weer, zouden jullie, mensen, zeggen. Maar ik vond het iets te warm. Daarom besloot ik om het spelen met mijn bal af te wisselen met liggen in de schaduw. Ik had een mooi strand huisjes gevonden waar ik steeds bij ging liggen.
Die middag gingen we inchecken in het bed & breakfast waar we verbleven. Ze hadden daar een enge waakhond (lees: een klein wit keffertje), op het begin vond ik dat wel spannend.. Daar gingen we ons omkleden, baasje trok een mooie jurk aan. De grote baas een pak. En het mini-baasje kreeg ook een jurkje aan. Ik weet dat ik al mooi genoeg ben, maar toch wilde ik ook een mooi sjaaltje om.
Later die dag besefte ik waarom we hier waren en waarom we zo mooi gekleed waren, het was een bruiloft! Helemaal geweldig natuurlijk, een bruiloft aan het strand, dan kon ik lekker rennen en spelen.

netjes naast de rolstoe, niet aan de riem,
en toch erg gefocust!

Op het begin van de middag was ik erg onrustig. Ik heb aan de gasten het achterste van mijn stembanden laten zien. Gelukkig werd ik daarna wel wat rustiger. Ik mocht lekker rennen op het strand, maar er waren ook zat momenten dat ik liever bij mijn baasje bleef. Ondanks dat ik los liep, ging ik steeds netjes naast de rolstoel lopen als mijn baasje zich verplaatste. Ik was erg gefocust, ik voelde natuurlijk ook wel aan dat ze nog niet fit was vanwege de grote aanval. Ook had ze veel pijn, maar mocht voor deze dag extra pijnstilling nemen. We hebben het beiden heel goed gedaan en zijn dan ook errug trots op ons zelf. Baasje heeft geen aanval gehad, en ik ben de rest van de middag/avond rustig geweest en heb netjes mijn snuit gehouden. Alleen toen er ineens twee andere honden op de bruiloft kwamen was het even slikken. Het liefst had ik natuurlijk moord en brand geschreeuwd, maar ik heb me in gehouden. Die avond voelden we ons beiden voldaan en vielen we als een blok in slaap. We sliepen met zijn vieren op een kamer (grote baas, kleine baas, mini-baas en ik). Nina was thuis, zij moest op het huis passen.

De volgende dag hadden we nog een verjaardag. Maar mijn baasje voelde zich nog best een beetje overprikkeld. Ik spiegel haar, dus ik was erg onrustig. Ook had ik weer last van mijn darmen. Ik snap niet hoe dat komt, want ik heb niks raars gegeten, behalve dan een kilo zand, zout zeewater, een plastic verpakking, een stukje van mijn frisbee en een elastiekje. Maarja, dat is niets bijzonders.

Lekker spelen met de minibaas

Het was lekker om weer op pad te zijn. Ook al waren we maar anderhalve week binnen, het voelde als een maand. Zondag was een rustige dag. Wel hebben we een beginnetje gemaakt met het commando "tasje", wat eigenlijk al best wel goed ging. Wel maakte ik er nog veel geluid bij, maar dat is omdat het nog nieuw is en ik erg veel na moet denken.
Wanneer baasje "tasje" zegt, is het de bedoeling dat ik haar medicijnen-tasje uit de kast haal en naar haar toe breng. Uiteindelijk moet ik dit ook kunnen als ze boven op bed ligt, dan moet ik naar beneden, 1 deur open maken, het tasje pakken, naar boven en aan mijn baasje afgeven. Maar zo ver zijn we nog niet, we beginnen beneden.
Ook de grote baas moet dit commando aan mij kunnen geven, zodat hij bij baasje kan blijven na een aanval. Zij is dan namelijk vaak wat angstig en een beetje in de war. Daarom heeft de grote baas met mij getraind.