Nou heeft ze van de grote baas een cadeau gekregen, een goede ligstoel voor buiten! Super fijn is dat. Als ze buiten ligt loop ik lekker door de tuin te Snowberen, ga af en toe even naar binnen om af te koelen als het warm is, en kom dan weer naar buiten om te kijken hoe het met baasje gaan. Maar dat gordijn, dat is me toch een partij spannend. Als ie stil hangt is er niks aan de hand maar als de wind waait dan beweegt hij heen en weer en daar gaan mijn staart haren gewoon van overeind staan.
Met een beetje aanmoedigen van baasje heb ik mijn angst inmiddels overwonnen. Samen overwinnen wij alles.
Het signaleren gaat toppie, ik heb de laatste weken geen aanvallen gemist! De grote en kleine baas zijn blij met me, het haalt een hoop zorgen weg. Er wordt veel tijd in het ziekenhuis doorgebracht en daar ben ik nooit bij. Ik blijf dan lekker thuis, dat is rustiger voor mij en voor mijn baasjes. Ik krijg dan altijd trouw bezoek van opa, en dan mag ik even lekker naar het bos. Dat is veel leuker dan naast een ziekenhuis-bed liggen. En voor mijn baasje is het fijn dat ze niet hoeft te denken aan het uitlaten en mijn beweging (die ik toch echt elke dag nodig heb).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten