Rustig aan

Wij doen het nog steeds rustigjes aan. Baasje zit in een lastige periode. Bepaalde medicijnen komen erbij, andere medicijnen gaan weg wat een lang afbouw programma in beslag neemt vanwege de lichamelijke verslaving. Dus baasje is niet zo bezig geweest met het trainen de laatste tijd. Ik vind dat niet erg. Lekker boeven. Ondeugende dingen uithalen. 

We gaan ook niet zo vaak meer lang naar het bos. Maar baasje begint zich al iets minder moe te voelen. Want de vermoeidheid is een grote boosdoener. Die stomme vermoeidheid zorgt er voor dat het allemaal niet zo lukt bij baasje. Dus hopelijk gaat het vanaf nu de goede kant op. Baasje was namelijk een beetje verdrietig omdat het niet zo lukt, maar gelukkig wilt Erika wat vaker langskomen om samen te trainen. Want ik vind het erg leuk om hondenkwaad uit te halen, maar nog leuker om te trainen!!

Het signaleren gaat gelukkig wel steeds iets beter. Het lijkt wel of het met ups en downs gaat. Soms kan ik het heel goed, en dan gaat het weer een periode iets slechter. Momenteel komen we weer langzaam uit een dalletje. 

Ik zal weet wat vaker schrijven als ik meer leuke dingen te vertellen heb! 

Pootjes van Snow