Samen met Happy

Zie hier hoe goed wij samen gaan! Wat een sprongen vooruit maken we. We vinden elkaar heel erg aardig maar stiekem gewoon erg spannend.

Klik hier om naar de website van Happy te gaan.

Grote witte flessen horen er bij

even een kroel momentje

Ik ben inmiddels helemaal gewend aan de grote witte flessen. Ik heb me voorgenomen om me niet meer van slag te laten maken en dat lukt aardig. Als wij met zijn tweetjes zijn, lukt het signaleren mij erg goed. Ik geef de aanvallen dan op tijd aan (uitzonderingen daar gelaten),  waardoor baasje alvast medicijnen kan nemen, gaan liggen en de zuurstof aan zetten. Ik doe dit, zoals jullie inmiddels wel weten, door naar haar toe te gaan, bij haar te gaan liggen, te piepen/blaffen, naar haar te staren, gapen en, om mezelf duidelijk te maken, te blaffen.

Vlak na een aanval. 

 Echter als er meerdere mensen in de kamer zijn, vind ik dat lastiger. Ik geef de aanvallen dan vaak wel op tijd aan, maar ik ben minder duidelijk. Ik ga dan bijvoorbeeld alleen staren. Of alleen piepen en gapen. Ook vind mijn baasje het lastiger om mij te "lezen" als er bijvoorbeeld bezoek is. Dit komt doordat ik zelf minder duidelijk ben, maar ook doordat er dan veel prikkels zijn die ze moet verwerken.
Toch ga ik wel vooruit, al zeg ik het zelf. Vorige week was er een vriendin op bezoek toen mijn baasje een aanval kreeg. Ik heb haar toen gewaarschuwd door op mijn baasje te gaan liggen en te blaffen. Duidelijker dan dat kan ik niet zijn toch?!
Die witte flessen ben ik nu gewend, die horen er bij.

Bij de fysio

De afgelopen weken zijn weer wat drukker geworden. Het was natuurlijk enorm rustig doordat baasje veel aanvallen had en moest herstellen van de hersenschudding. Inmiddels zijn de uitjes naar het bos weer dagelijkse kost en bezoeken we regelmatig een fysio, winkel, apotheek, dokter of familie. Lekker samen op pad dus. De komende weken wil mijn baasje aan de rust tijdens de fysio werken. Ik ben namelijk altijd erg onrustig en loop ook vaak heen en weer. Als het me te lang duurt zet ik een keel op. Soms als de fysio een gekke oefening voor doet, moet ik er even heel goed naar kijken met een schuine kop, om vervolgens half op schoot te springen omdat ik het verschil niet zo goed begrijp tussen een serieuze oefening, en het speelkwartier.

Door het lopen op de weg krijg ik snel last van mijn kussentjes. Baasje probeert mijn pootje dan zo veel mogelijk rust te geven en weer langzaam op te bouwen met het lopen, maar soms is dat best lastig met al die afspraken. Afgelopen week mocht ik niet mee naar de fysio. Baasje had namelijk gezien dat er al een klein laagje van mijn kussentje af was, en ze wilde voorkomen dat het open ging. Maar ik vond er niets aan.. Ik ga liever gewoon mee. Ook voor mijn baasje voelt het heel kaal zonder mij. Ze zit dan steeds te voelen waar ik ben.

Op de foto met kleine happy en haar vrouwtje
www.kleinehappy.blogspot.com

Kennen jullie Happy nog? Happy is mijn collega. Een heel klein collegaatje. Hulphondje in opleiding bij Bulters en Mekke.
De vorige keer dat wij elkaar zagen ging het nog niet zo goed. Hoe klein ze ook is, ik vind het best wel spannend als ze gaat blaffen.. Zij vindt mijn onrustige gedrag dan weer erg spannend. We weten niet zo goed of we elkaar nu aardig moeten vinden of niet, en wat we van elkaar kunnen verwachten.
Vorige week zijn we voor de tweede keer op bezoek geweest bij Happy en haar vrouwtje, Jantine.
We zijn met sprongen vooruit gegaan, onze baasjes zijn erg trots op ons. We kunnen nu namelijk gewoon samen in een ruimte zijn en toch allebei gefocust genoeg blijven om ons werk te kunnen blijven doen. Dit is wel zo fijn, want over een paar weekjes gaan we samen een weekendje weg! Het is dan wel zo prettig dat we met zijn allen door een deur kunnen.

Wat vinden jullie van mijn nieuwe tuig? Het originele Bulters&Mekke tuig zit niet goed, daarom had ik tijdens de trainingen altijd mijn eigen groene tuigje om. Maar omdat ik nu officieel hulphond ben, heeft mijn baasje een blauwe gekocht, deze past bij de Bulters&Mekke logo's. Hoe zie ik er uit?

Samen chillen, zo doe je dat

Vreemde, stomme, grote, witte flessen.

Zo, daar ben ik weer. We zijn weer een beetje bijgekomen van alle hectiek rond de feestdagen en wat betreft de gezondheid van mijn baasje. Kerst hebben we niet zo kunnen vieren als we gewend zijn, want baasje heeft weer een hele grote aanval gehad, namelijk een status epilepticus (wat is dat?). Hier bij is zij op haar hoofd gevallen en heeft ze een zware hersenschudding opgelopen. Gelukkig verloopt het herstel voorspoedig en gaat het nu alweer prima (mits ze niet te eigenwijs is en over haar grenzen gaat, want dan wordt ze weer duizelig...).

Sinds november gaat het al wat slechter met de aanvallen. We zijn er toen ook achter gekomen dat er meer zuurstoftekort is tijdens de aanvallen dan we in eerste instantie dachten.
Sinds kort hebben we dus ook van die rare witte flessen (zuurstofflessen) in huis. Ineens stonden die dingen er.. Er waren grote en kleine flessen. Die kleine interesseerden me niet zo, die had ik al wel vaker gezien (bij Roos, zij heeft clusterhoofdpijnen en gebruikt daarvoor zuurstof). Maar die grote, daar moest ik toch echt even naar blaffen. Dat ging als volgt: 

inmiddels gewend aan die fles

"He, jullie daar! Vreemde, witte, grote, stomme flessen! Wat moeten jullie in mijn huis?! Zie je dan niet hoe groot ik ben? Hoe ver mijn borst vooruit steekt? Kijk eens hoe hard ik kan blaffen? Ben je nu niet bang dan? En nu wegwezen! Wegwezen zei ik? Niet?! Dan kom ik toch gewoon naar jullie toe?! Moet je eens kijken hoe hard je dan weg rent." 

Dus ik liep zo stoer als ik kon naar ze toe, maar ze verroerden geen vin. Uiteindelijk ben ik zelf dan maar hard weg gerend en achter de benen van mijn baasje gaan zitten. Toen ben ik samen met baasje even wezen kijken en snuffelen, dat is een stuk minder eng dan alleen. Ben er achter gekomen dat die dingen ontzettend lui zijn. Ze bewegen nooit, tenzij ze verplaatst worden.

Doordat de aanvallen wat van vorm zijn veranderd moest ik weer even wennen aan het signaleren. Dit ging in november nog moeizaam, maar inmiddels heb ik het weer onder de knie. Vooral als ik alleen ben met het baasje gaat dit erg goed. Wanneer er anderen bij zijn iets minder, maar dat heb eigenlijk ik altijd gehad. Op zich is dat niet zo erg. Het belangrijkste is dat ik mijn werk goed doe wanneer we alleen zijn, omdat er dan niemand is die kan helpen. En er is altijd ruimte om te groeien en te ontwikkelen, dus dat komt ook wel weer goed.
Met trots wil baasje jullie dus ook deze video laten zien. Ik ben al op de benen van mijn baasje gaan liggen zodat ze niet meer op gaat staan. Mijn baasje zet, vóórdat de aanval begint, de zuurstof alvast aan. Want tijdens een aanval is ze daar natuurlijk niet meer toe in staat. En dan hopen dat het zuurstof masker op haar gezicht blijft zitten (wat meestal niet het geval is, maar we hopen dan maar dat er toch nog wat extra zuurstof binnen is gekomen).

Fysio hebben we ook weer opgepakt

Een nadeel van de zuurstof is dat het toch weer iets extra's is. Het voelt toch een beetje als een achteruitgang. Het is zichtbaar en onhandig met reizen. En het ziet er meteen zo ziek uit.
Een voordeel van de zuurstof is dat baasje nu een stuk minder verzuring in haar lijf heeft, en dus ook niet meer zo veel spierpijnen. We hoopten dat de hoofdpijnen ook af zouden nemen (van zuurstofgebrek krijg je ook hoofdpijn) maar daar is tot nu toe niets van te merken. Al zou dat natuurlijk ook kunnen komen doordat er nu een hersenschudding bovenop zit. Ach, het blijft gissen en zoeken naar de juiste weg.

Inmiddels wordt het steeds weer wat stabieler. De aanvallen nemen heel langzaam af in frequentie. De verschijnselen van de hersenschudding raken steeds meer op de achtergrond. En we zijn gewoon vol  frisse, goede moed het nieuwe jaar begonnen. Wij hebben er zin in!

Hersenpudding

Sorry voor de stilte hier. Er valt niet heel veel te melden, aangezien baasje veel heeft moeten rusten. Ze heeft een grote aanval gehad en daardoor een zware hersenschudding opgelopen. Ze noemt dat zelf een hersenpudding. Het gaat nu gelukkig al weer een stuk beter, binnenkort weer leuke updates!