Ik moest vandaag eigenlijk voor de hulphonden keuring bij de dierenarts in Harderwijk. Ik word dan medisch gekeurd, want als ik last van mijn heupen of ellebogen of iets ander heb, mag ik geen hulphond worden. Je laat immers ook geen zieke mensen werken. Dus dat is best wel even spannend. Maar het ging niet door, we moesten er namelijk al vroeg zijn, dus vroeg het bed uit. Baasje was nog moe, maar wilde toch opstaan. Maar een aanval hield haar tegen, dit was een hele zware, ze heeft de hele dag geslapen. Dus maar goed dat we niet gegaan zijn. We gaan nu een andere oplossing bedenken, misschien dat iemand anders mij kan brengen. Al vind ik het wel lastig om dan zonder mijn baasje te zijn.
Hebben jullie het al gehoord? Baasje is weer stout geweest, ze heeft me zitten filmen terwijl ik heel ernstig een aanval aan het aangeven was. Ja, dat vind ik nou zo stom, ik zeg dat ze rustig moet gaan liggen, maar zij gaat het doodleuk zitten filmen.
Op het eind blaf ik dan ook, om uit frustratie te laten weten dat ik echt een aanval aan geef.
Toen baasje weer uit haar aanval kwam lag ik heerlijk te slapen, alsof het allemaal niks is. Maar dat is het fijnst voor baasje, lekker rustig, geen big deal. En het leukste hierbij is natuurlijk dat ik op bed mag.
Het is wel leuk dat ik deze mooie momenten nu met jullie kan delen, dus vooruit baasje ik vergeeft je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten