Weg met die L

Sjongejonge, baasje is ineens weer streng geworden. We gaan weer actief bezig zijn met het trainen zegt ze.. Nou, ik vind het wel stom dat ik nu weer de hele tijd braaf moet zijn: niet trekken, netjes af als we ergens zijn, niet onnodig blaffen (praatjes maken doe ik toch wel de hele dag door).

Dit mocht ik eerst ook nooit hoor, maar de laatste tijd was baasje niet zo consequent, en ja daar maak ik dan hartelijk gebruik van.

Wat ik wel leuk vind is dat we weer wat vaker samen bezig zijn. Weer oefenen met de deuren open en dicht doen, vooral de buitendeur is een probleem. Want weten jullie nog dat ik meerdere malen mijn pootje (lees:klauw) er tussen heb gehad? Nou, ik ben niet dom hoor, dat doe ik dus nooit meer. Al maakt baasje het me wel moeilijk met die lekkere beloningen.

Baasje en ik worden closer en closer, helemaal nu we weer bezig zijn met actief trainen. Dat vind ik erg fijn, we zijn maatjes voor het leven.

Maatjes voor altijd

Laatst waren we bij de apotheek, toen er ineens heel onverwacht een hondje tevoorschijn kwam. Nou BLAFFEN dat ik deed, trekken dat ik deed, niet luisteren dat ik deed. Dat vond baasje niet zo leuk. Dat was voor haar de 'druppel' . Meteen Erika gesmst (de trainster die ons helpt, van Bulters&Mekke). We gaan komende maand wat vaker trainen. Het lukt baasje zelf niet zo goed omdat ze in een moeilijke periode zit: Afkicken van medicijnen, dat moet heel langzaam. Maar daardoor is ze ook heel lang bezig in dit zware process. Het is vergelijkbaar met het afkick-process van heroïne. Vandaar dat ik dus ook lekker ondeugend kon zijn.

Lieve vriendin, huisgenoot, voorbeeld: Nina

Baasje is steeds boos als ik zo ongehoorzaam naar honden begin te blaffen. De mensen om ons heen worden dan vaak bang voor ons, gaaf he. Niet omdat ik zo agressief ben, maar omdat ik zo veel lawaai maak en niet meer naar baasje luister. En omdat ik zo groot en zacht en wit ben.. Of meer, alleen groot..

Toch vind ik het stom dat ze zo boos is, ik blijf het dan ook gewoon doen tot verbazing van baasje (ik vind het namelijk nooit leuk als baasje boos is en ik niet kan knuffelen)..
Baasje is er eindelijk achter wat het probleem is: Een paar weken/maanden (weet niet precies), ging het juist heel goed met het (niet) blaffen. Maar in die periode kwamen we een zwarte hond tegen. Deze hond was erg zenuwachtig en nerveus, maar dat ben ik wel gewend met zo' n mechelaar in huis (Nina). Dus dat was geen probleem. Maar, jongens en meisjes, letten jullie goed op, deze hond was bang voor de rolstoel. Hoe je daar bang voor kunt zijn, dat snap ik ook niet. Rolstoelen zijn juist leuk: dat betekend lekker rennen of lopen of voor de baas werken, en als ik het goed doe: lekker eten.

Lekker in het bos

Maar deze hond kon de twee grote wielen met mooie spaakbeschermers en het witte frame niet waarderen. Dus.... Deze zwarte hond viel de rolstoel dus aan!! Jullie begrijpen wel dat ik mijn baasje dan goed bescherm.Nu snappen jullie natuurlijk al wat ik wil zeggen: voor de zekerheid jaag ik alle honden maar uit de buurt van mijn baasje, rolstoel of niet.

Baasje was dit incident al weer vergeten (vergeetachtig) en snapte er dus niks van. 

Nu zijn we bezig om te begrijpen dat niet alle honden in de aanval gaan. Baasje wil me laten zien dat heus niet alle honden, en dan vooral de zwarte/bruine, eng zijn.

De afgelopen dagen was het eindelijk echt zomer. Dat vind ik super leuk, want dan kunnen Nina en ik lekker in de tuin ravotten. Achter de kikkers aan. Nat worden als baasje de sproeier pakt. Heerlijk vind ik dat. Ik kan me uren vermaken in de tuin. Vooral als ik mijn lievelingsspeeltjes bij me heb: mijn
rubbere, moeilijk verwoestbare, drijvende, blauwe, speeltjes :D 

Het nadeel van het warme weer is dat ik niet meer naast de handbike mocht rennen! Baasje zegt dat het asfalt te heet is voor mijn pootjes en dat ik zelfs blaren zou kunnen krijgen.

Nou poeh, ik krijg dat natuurlijk niet. Want ik ren zo vaak op het asfalt dat ik een dikke laag eelt heb. Bovendien, dat moeten jullie niet vergeten, ben ik erg STOER..

Hier een video van vandaag, toen was het wat minder warm en heb ik mijn blauwe speelgoed mee naar het bos gesleept. Ook een video van hoe goed ik tegenwoordig kan luisteren bij het "hier komen". Je je leest het goed: KAN luisteren. Betekend niet dat ik het ook altijd doe..

Binnenkort moet ik voor de medische keuring, omdat ik natuurlijk een hulphond in opleiding ben. Dat moet in Harderwijk, dus baasje zoekt nog vervoer.. Hopelijk gaat dit lukken want ik kan niet wachten tot die "L" van mijn dekje af gaat! Dus, al lijkt het dat ik het stom vind, stiekem vind ik het heel erg leuk om voor en met mijn lieve baasje te werken. En we gaan er dan ook alles aan doen om uiteindelijk die L kwijt te raken. De basistest is ons eerste doel.

Ik kan er gewoon niet eng uit zien.. :( wel STOER

Met het signaleren van de aanvallen ging het ook weer wat minder. Ik lijkt erg op baasje: Ik ga met Ups en Downs, zo gaat het ook met baasje.. Ik moest ook even wennen want de aanvallen zijn veranderd. Baasje heeft minder grote (die ze eerst meerdere keren per dag had) en ongeveer dagelijks kleine aanvallen (die ze eerst misschien 1 keer per week had. Dit is dus positief nieuws, maar aangezien k gewend was de grote aanvallen aan te geven ipv de kleine moest ik er even in komen.

Nu waarschuw ik baasje braaf, en als baasje niet door heeft dat ik aan het signaleren ben (dat komt ook wel eens voor omdat het niet erg opvalt) waarschuw ik de grote baas als de aanval al aan de gang is.

Baasje probeert mij te leren om een poot te geven tijdens het signaleren. Dat deed ik laatst braaf. Ik legde mijn poot op baasjes schoot en vertoonde mijn typisch gaap-piep-aanstaar gedrag. door mijn poot trok ik baasjes aandacht en kon ze ruim op tijd rust zoeken. Maar vaak ben ik zo gestresst en zo bezig met het signaleren dat ik de poot vergeet.