We hebben elke dag even geoefend met aan het touwtje trekken. Ik ben nu niet zo bang meer voor de deur, ik doe alleen nog steeds wat voorzichtiger. Maar dat is niet erg. Anders gaat de deur toch alleen maar sneller kapot.
Ik ben wel trots op mezelf, dat ik over mijn angst ben heen gekomen voor de deur.
Over angsten gesproken. Vroeger was ik bang voor de stofzuiger, VROEGER. Maar nu niet meer. Baasje heeft laten zien dat de stofzuiger helemaal niet eng is en nu vind ik het eigenlijk best wel een geinig ding.
 |
| Baasje en ik na een aanval |
Met baasje gaat het niet zo heel erg goed, dat weet ik omdat ik vaak meerdere keren per dag een aanval aan mag geven. En dat is geen goed teken. Maar sinds de castratie ben ik het een beetje minder interesant gaan vinden, dus ik geef het niet altijd meer aan. Tenminste, baasje denkt dat het sinds de castratie is. Ik heb ook niet altijd zin om er naast te blijven liggen wanneer ze een aanval heeft. Het dekentje is niet zo bijzonder meer. Tja ik heb nou eenmaal een druk hulphonden leven en niet altijd zin of tijd om te signaleren. Soms ben ik natuurlijk hartstikke druk met een kluif of een touw, of met Nina pesten. Ook wil ik alles buiten goed in de gaten houden. Ik ben er achter gekomen dat ik een spleetje heb om door te spieken als ik op de bank klim. Dat mag eigenlijk niet maar ik ben niet zo snel onder de indruk, dus ik doe het natuurlijk lekker wel. Als het even kan doe ik Nina na wanneer de postboden komt. Dat is gaaf joh, lekker hard blaffen.
 |
| Naar buiten spieken |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten