Vanochtend zat er tussen de brokjes een wit brokje en een crème brokje. Nina vertelde mij dat ze die altijd heel eigenwijs laat liggen en alleen de brokjes er om heen op eet. Maar ja, denk je dat ik daar naar ga luisteren? Tuurlijk niet, zo kennen jullie mij inmiddels. Als het maar lekker weg kauwt vind ik het prima. Dus ik eet ze gewoon lekker op. Nina stond met grote ogen te kijken, en baasje moest lachen. De baasjes zijn gewend dat ze bij Nina altijd veel moeite moeten doen om zo iets naar binnen te krijgen.
Later vertelde baasje mij dat dat "pilletjes" heten. En verrek, nu heb ik wat minder pijn en loop ik ook niet de hele tijd te zingen. Als ik nu wel wil zingen mag dat niet meer. Beetje jammer.
Ondanks dat ik niet helemaal mezelf ben heb ik toch een aanval gesignaleerd. Baasje was wel trots op me. Maar ik kan baasje natuurlijk niet laten stikken, wij zijn beste maatjes.
Ondanks dat ik gecastreerd ben heb ik nog wel last van de hormoontjes. Dat kan nog wel een paar weken duren, vertelde Erika. Dus ik spring nog regelmatig boven op Nina. Maarja wat wil je dan, als Nina voor me gaat staan met haar staart omhoog. Dan vraagt ze er om vind je ook niet, en toch mag het niet. Lastig hoor, om het tegenovergestelde te doen dan wat mijn lichaam mij verteld.
Dit weekend staan er allemaal leuke dingen geplant, dus ik moet nog maar even goed rustig aan doen, dan kan ik er dit weekend vol tegen aan.
Oh, hebben jullie trouwens gezien dat er weer sneeuw ligt? De magische kleur van mijn vacht. Heerlijk afkoelen in de sneeuw, daar houd ik wel van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten