Waarom baasje en ik niet meer trainden

Waarom baasje en ik niet meer trainden

Wij hebben een poosje niet meer getraind om langs honden te lopen, saai hoor.. Gelukkig had baasje wel een vervanging gezocht zodat ik me niet ging vervelen. Leuke spelletjes waarbij ik mijn dopneus goed moest gebruiken.

De reden voor het stoppen met trainen: Baasje voelde zich onzeker en was bang dat ik ging blaffen en de rolstoel omver zou trekken. Deze angst voel ik ook, waardoor het blaffen alleen maar verergerd. In principe blaft baasje dan met me mee. De problemen werden alleen maar erger en baasje kon het niet meer voor elkaar krijgen om een positieve training te geven. Ook het lage energielevel speelde een rol, ze heeft te weinig energie om "normale" taken op een dag te kunnen voldoen. Als trainingen zo beladen zijn met negatieve gevoelens/energie, is het ook niet mogelijk om er iets van te leren.

Trainen met de grote baas

De grote baas heeft het trainen toen overgenomen door elke avond een half uur te gaan lopen met mij en Nina. Natuurlijk hopend dat we honden tegen zouden komen zodat we het konden trainen.

Bij de fysio.

Ik ben erg snel onder de indruk van de grote baas. Mijn eigen Baasje daarentegen heeft niet zo'n zware stem, en ook niet echt natuurlijk overwicht. Ook weet ik dat mijn baasje lichamelijk niet in staat is om van mij te winnen. De grote baas wel... Nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me dat dat misschien de reden is dat ik met de grote baas moest trainen.. Hmm, die mensen zijn slimme wezens
Het is natuurlijk niet zo dat ik nu niks meer samen met mijn baasje doe. Zij gaat nog steeds elke dag met mij naar buiten, en als we bijvoorbeeld naar de fysio gaan, ga ik trouw mee.

Ik loop dus elke avond samen met Nina en de grote baas een rondje. En zal ik iets raars vertellen: Nina gaat niet eens blaffen als ze een hond ziet! Dat is gek. Nina is mijn grote voorbeeld.. Ik ben aan het overwegen om misschien dan toch wat minder te blaffen, Nina doet het immers ook niet!  De grote baas vindt het blaffen ook niet zo leuk, en POEHHHH dat is eng hoor.
Ik had de perfecte oplossing gevonden: Sinds vorige week ben ik bij de grote baas gewoon stil, en blaf ik bij mijn baasje de longen uit mijn grote dopneus.

Baasje pakt het trainen weer op

Sinds een paar dagen heeft baasje de trainingen met mij ook weer opgepakt. Ze heeft mij uitgelegd dat het beter was om, samen met de grote baas en Nina, wat goede ervaringen op te doen, in plaats van trainen met mijn baasje terwijl ik dan alleen maar verkeerde ervaringen met honden passeren krijg. En ik moet zeggen, ik geef het niet graag toe, maar ze heeft gelijk. Ik voel me een stuk rustiger nu, het is best fijn om niet zo opgefokt en bang te zijn.

Ik heb een stok

De reden van het blaffen

Baasje legt de lat niet zo hoog, ook dat is fijn. Dan zijn we allebei zelfverzekerd dat we dit kunnen. Baasje is dan niet bang dat ik enorm tekeer ga, en ik ben niet bang dat er een hond te dichtbij komt.  Maar jullie moeten weten: ik blaf niet omdat ik eng of vals ben. Als ik mijn blaf zou vertalen naar mensentaal, zou ik dit zeggen:

"Kom niet dichterbij! Ik vind het een beetje eng, ik ben bang dat er wat gebeurt. Ik moet mijn baasje beschermen. Houd alsjeblieft afstand zodat ik weet dat het goed is. GA WEG!"

Uiteindelijk eindigt dit altijd in afstand, de hond en zijn baas gaan weg. Dat is voor mij een enorme beloning. "Ze zijn weg, en dat komt door mij." Dus daarom blaf ik de eerstvolgende keer weer.

Ik heb niet geblaft

Vandaag heb ik niet geblaft, terwijl we toch 4 honden zijn tegen gekomen! We bleven wel op afstand, zodat we beide niet onzeker zouden worden. Ik ben aan het leren dat er niks aan de hand is, dat ik gewoon rustig door moet lopen. Het ging fantastisch goed, en ik heb heerlijke kaasjes gegeten. Ook mocht ik af en toe mijn bal vast houden als beloning. En jullie weten, voor een bal doe ik alles! Baasje krijgt er nu ook een positief gevoel van, en wordt ook heel langzaam weer wat minder onzeker of bang om omver getrokken te worden.

Baasje is vastbesloten om met mij te blijven trainen tot we goed genoeg zijn om het Hulphonden examen af te leggen. En ik ben het met haar eens, ik heb nou eenmaal niet een perfect karakter, maar dat maakt mij zeker geen slechte hulphond. En mijn baasje heeft misschien niet de juiste karakter eigenschappen of instellingen. Maar jullie moeten niet vergeten, Baasje wordt ook getraind (door Erika). En zij komt haarzelf natuurlijk ook enorm tegen. Het is voor ons beide een proces van vallen en opstaan.

Dit weekend bleven er vrienden van e baasjes logeren. De slaapbank werd uitgeklapt, dat vind ik uiteraard niet erg hoor.
Ik heb weer enorm veel kusjes en knuffeltjes kunnen geven, en lekker kunnen relaxen op de slaapbank,
tussen de meiden *knipoog.