Over water lopen!

Ik vond het jammer dat de sneeuw zo snel weer weg was. Maar gelukkig ging het dit weekend ineens weer hard sneeuwen en kan ik weer iedere dag in de sneeuw spelen. Heerlijk vind ik dat. Na vijf minuten ben ik al helemaal doorweekt. Ook ren ik iedere keer over de vijver in de tuin, spannend joh! Normaal gesproken plons ik er dan in en koel ik lekker af (dat doe ik altijd in de zomer). Maar nu ben ik er achter gekomen dat als je er heel snel overheen rent, je er niet in zakt! Dat is magie!
(baasje houdt steeds haar hart vast omdat er maar een dun laagje ijs op ligt)

Het nadeel van de sneeuw is dat baasje niet vooruit komt in de rolstoel. Ze moet dan de hele tijd op haar achterwielen rijden omdat de kleine voorwieltjes vast blijven zitten. Dat houdt ze niet lang vol, dus geen lange wandelingen voor mij.. Boehoee! Gelukkig hebben we een tuin..

Niet in slaap vallen...

Van de week ben ik met baasje en een vriendin van het forum (Jantine) mee geweest naar Rijen. Wat een avontuur. Ik heb samen met Jantine erg mooi gezongen op de heenweg. Ik heb wederom weer kunnen laten horen dat ik een sopraan ben. We gingen daar naar nieuwe rolstoel-hoepels kijken. Dat zijn die dingen die aan de wielen van een rolstoel vast zitten, zodat baasje zich voort kan bewegen. Toen we daar waren heb ik keurig een aanval aan gegeven dus baasje ging op tijd liggen en is niet gevallen.
Toch moest ze naar het ziekenhuis vanwege twee luxaties, dat kwam door de spier-spasmes tijdens een aanval. In het ziekenhuis dachten ze allemaal dat ik mijn werk niet goed had gedaan, en dat baasje daarom gevallen was en haar gewrichten uit de kom had gevallen. Nou toen ik dat hoorde was ik wel beledigd hoor. Ik heb die aanval wellll aangegeven, hoor je dat? WEL!
Uiteindelijk was het een lange dag, maar het was wel erg gezellig. Ik was er de volgende dag nog steeds moe van! Ik viel dan steeds zittend in slaap maar dat probeerde ik niet te laten merken natuurlijk.

Ik moest van de week weer een paar keer alleen thuis blijven. Dit keer kon ik nergens aan knabbelen omdat de baasjes alles hadden verstopt, dus Nina en ik zaten op een kale gang. Dat is toch wel saai vind ik. Gelukkig ligt er altijd nog een mat die ik aan kan kauwen. Dat doe ik dan natuurlijk aan de onderkant, zodat je vanaf de bovenkant eigenlijk helemaal niet ziet dat ie kapot is. Netjes he..

Verder heb ik niet veel te vertellen, gek eigenlijk want ik praat de hele dag door..