Grote aanval

Lekker in de tuin spelen!

Vorige week is het opeens weer flink mis gegaan met mijn baasje. Ik was de hele dag al uit mijn doen. Heel onrustig en kon me nergens op focussen. Ineens kreeg mijn baasje een grote aanval, heel onverwachts, want ik had het niet aangevoeld.. Ze viel plat voorover maar heeft gelukkig geen ernstige verwondingen opgelopen. Ook tijdens de aanval was ik uit mijn doen. Ik wilde niet eens naast mijn baasje liggen. Wat er aan de hand was met me weet ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet. Wat ik wel weet is dat het alweer een tijd geleden was dat ze een grote aanval had gehad.
De aanval duurde maar en duurde maar, noodmedicatie werd toegediend maar dat hielp niets. De ambulance werd gebeld, zij hadden andere medicatie bij zich die via het infuus gelukkig wel aan sloegen. Daarna moest mijn baasje naar het ziekenhuis omdat haar heup en schouder uit de kom waren.
Baasje is erg bang in ziekenhuizen, maar haar vrienden lieten haar geen moment alleen. Ook de grote baas is meteen gekomen. Bedankt lieve vrienden, dat jullie mijn werk over namen op het moment dat ik weg viel (ik mag meestal niet in het ziekenhuis komen ivm hygiene)
Momenteel liggen we vooral veel op bed.. Saai hoor! Ik mis de ritjes naar het bos en het lopen naast de handbike. Maar baasje baalt er net zo van als ik. Dus ik zorg voor de nodige knuffeltjes, we maken het gewoon gezellig op bed.
Wanneer ik mijn energie kwijt wil kan ik gelukkig samen met Nina in de tuin spelen. Ik ben soms wel een uur in de weer met mijn frisbee of mijn bal. Heerlijk vind ik dat. Nina zorgt er voor dat ik steeds struikel, want ze graaft overal gaten. Maar geen gewone gaten, nee, valkuilen!

Lieve Nina.

Het trainen is dus ook heel even stop gezet. Maar dat willen we snel weer op pakken hoor! De aanval heeft er goed in gehakt, maar ook dit komt wel weer goed. De afgelopen dagen gingen al een stuk beter.

Mijn lieve huisgenootje Nina wordt ineens best wel oud. Ze is nog redelijk fit, maar soms is ze een beetje in de war. Dan weet ze ineens niet meer waar haar plaats is. Mijn baasje blijft dan zo vaak herhalen dat ze naar haar plaats moet, dat ik het maar even voor doe. Maar ook dat werkt niet. Gisteren heeft ze ineens binnen geplast. Daar schrok ik wel van, want zij is juist degene die mij heeft geleerd dat je altijd buiten een plasje moet doen. Nu is het niet zo dat ze constant in de war is, gelukkig. Maar het is wel een teken dat ze nu toch echt best oud wordt. Niet zo gek met zijn moeilijk verleden (verwaarlozing/mishandeling) en het feit dat ze al bijna 13 is.

Geen leuk blogje vandaag.. Maar wilde jullie toch even op de hoogte houden.

Een oudere foto. Dit is wat wij het liefst doen. Samen op pad. Samen handbiken!