zaterdag 16 augustus 2014

Bloemencorso

Bloemencorso
Vandaag ging ik met de baasjes naar het bloemencorso. Ik zit niet zo heel lekker in mijn vel doordat ik een ontsteking bij mijn oog heb. Daar moet ik heerlijke pilletjes voor eten (er zit namelijk worst om deze pillen heen..). Ik vond alle prikkels bij het bloemencorso behoorlijk wat. Veel te veel om te verwerken, zeker nu ik een beetje uit mijn hum ben. Allemaal wagens met mensen en bloemen, fanfare, muziek, veel mensen en drukte en ook een boel andere honden! Baasje greep dit natuurlijk meteen aan tot een training. Dat ging eigenlijk wel goed. Ik heb mijn longen dit keer maar in mijn lijf gelaten. Er waren zat andere honden die wél de longen uit hun lijf blaften. En ik dacht: Het staat zo slordig, al die longen op de weg.
In de wachtkamer, bij fysiotherapie
Ik vond het wel lastig om netjes naast de rolstoel te blijven liggen. Ik kreeg de neiging om steeds heen en weer te lopen waardoor de grote Baas in de riem verstrikt raakte met zijn benen. Van baasje kreeg ik dus steeds het commando "af". Heb me daar uiteindelijk maar bij neergelegd.

Baasje en ik zijn weer lekker bezig om conditie op te bouwen. Steeds vaker komt de handbike weer te voorschijn. Als mijn baasje aan haar conditie traint, train ik automatisch mee. Ik moet er immers naast rennen. Het is nu niet meer zo warm buiten, dat is veel fijner voor me. Als het zo warm is mag ik niet naast de handbike rennen van het baasje.
Ook is baasje weer begonnen met de fysiotherapie. Dat vind ik altijd wel gezellig. Even dollen met de fysiotherapeut, en lekker vrij rond lopen in de oefenzaal.

Tegenwoordig krijgen wij vaak de vraag hoe lang de hulphondenopleiding duurt. Mensen uit de straat zien ons al anderhalf jaar bezig en nog steeds ben ik in opleiding. Het mooie van Bulters en Mekke is dat alles aangepast wordt aan ons. Het verschilt dus ook per team hoe lang je er over doet. Bij ons zijn er veel periodes geweest van weinig tot niet trainen, vanwege baasje haar gezondheid. En door het lage energie level kunnen we lang niet altijd elke dag trainen. Er ook periodes dat we maar twee keer per week konden trainen. Gelukkig gaat dat tegenwoordig wel weer beter. Maar dit is een verklaring waarom ik nog niet geslaagd ben. Ook moet je er rekening mee houden dat iedere hond anders is.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.