Yoga

Fysio in de praktijk

Normaal gesproken lig ik niet graag tegen mijn baasje aan,
Ik krijg het altijd zo warm.
Na een aanval kom ik echter altijd op of onder haar liggen
als het even kan.

Sinds een paar weken gaan wij naar de fysio in de praktijk. Ik mag altijd gewoon mee. En als ik even geluk heb mag ik lekker rond snuffelen in de zaal. In de wachtkamer word er altijd over mij gepraat, you know, dat ik knap ben enzo. De gebruikelijke woorden.

Voorheen kwam de fysiotherapeut aan huis. Het gaat echter steeds beter en in de praktijk zijn meer mogelijkheden. Vandaar dat we nu twee keer per week in de praktijk te zien zijn.
De eerste keer vond ik het nog wel spannend. Ik heb toen maar een beetje zitten zingen en gapen. De tweede keer ging gelukkig al een stuk beter. Ik vind nieuw situaties nou eenmaal even moeilijk.
Dit is natuurlijk allemaal positief bericht. Het zou fijn zijn als baasje zich wat minder zwak voelt en een beetje spierkracht en conditie op kan bouwen.

In de praktijk is een boel te beleven. Als ik de kans krijg besnuffel ik alle ballen die er liggen. Geweldig, je hebt heeeele grote en kleine ballen, maar ook hele zware met gewichten er in. Ik mag hier niet mee spelen. Ik vind het dan ook ietwat oneerlijk dat baasje en de fysio wel over mogen gooien. Mag ik dan op zijn minst de lummel zijn??

Yoga

Om het allemaal nog beter te maken staat baasje sinds vorige week ineens rare houdingen aan te nemen in het midden van de kamer. Ze heeft daar nu zelfs een matje voor gekocht, waar ik niet op mag liggen..
Vaak als ze dit doet hangt er een rustige energie in de kamer, met relaxende muziek. Er staat dan een video aan waar alles wordt voorgedaan.
Ook dit schijnt goed te zijn voor haar. Ik doe het haar niet na. Honden hebben hun eigen manier van yoga, dit houdt meestal in: het op de rug liggen met de poten gestrekt, bij voorkeur op de buik geaaid wordend door een mens.

Ik mag jammer genoeg nooit mee doen.. Voor het beeld staan wordt ook niet gewaardeerd. Ik moet er braaf naast blijven liggen. Dat accepteerde ik in eerste instantie natuurlijk niet..
Ik heb van alles geprobeerd. Zijn er nog honden met tips?
 Ik heb gesnuffeld, gelikt, geknuffeld en gebabbeld. Dat had allemaal geen effect.
 Vervolgens ging ik rondjes om haar heen lopen. Omdat dat niet werkte stootte ik af en toe expres even tegen haar aan. Misschien heeft ze wel zin om te spelen? Maar dat had ook weinig effect. Ik werd gewoon straal genegeerd.

Toen bedacht ik me dat ik haar misschien moet uitnodigen. Dus heb ik mijn touw gebracht. En bleef wel iets van 5 minuten wachten tot ze er aan ging trekken. Maar nee... Toen heb ik verschillende voorwerpen geprobeerd, zoals mijn bot, de bal, mijn voetbal, knuffels en handschoenen. Ik werd er zelfs... gaaaap... een beetje slaperig van. En ja, op een gegeven moment houd het op.

Toen ben ik maar gaan liggen luieren. Dat werd dan weer uitgebreid beloond. Snap jij het nog? Ik moet dus niks doen, dat is mijn taak.. Nou vooruit dan maar. Hulphonden hebben best een zwaar leven.
Nu val ik er steeds bij in slaap, dan heb ik als ik wakker word nog meer energie om met baasje te spelen!