dinsdag 11 maart 2014

Niet afleiden dus.

De rode waarschuwingen op de rolstoel en riem zeggen:
Liever niet aaien!
Het valt op de een of andere manier niet op dat ik een hulphond ben. Ook al loop ik naast een rolstoel, en heb ik een tuigje op. Nou moet ik toegeven dat mijn mooi witte haren er overheen vallen waardoor de tekst niet goed meer te lezen is.
Na de demonstratie van 1 maart(zie blog), was baasje het helemaal zat. In de Expo hal probeerden heel veel mensen tegen mij te praten of me aan te raken. En ik doe echt wel mijn best, maar als ik de hele tijd wordt afgeleid lukt het me niet zo goed. Nu ging het tijdens de demonstratie gelukkig wel goed.

De laatste periode heb ik wat last van uitval gedrag naar honden, kinderen die veel geluid maken/onverwachts bewegen, en volwassenen die verdacht overkomen. Ik kan er niks aan doen maar dan móet ik gewoon blaffen om te waarschuwen: Dit is mijn baasje! Kom je aan haar, dan kom je aan mij! Of: Kom niet dichterbij! Want ik ben bang!
Op de rode button staat: Hulphond in opleiding

Maar mensen worden dan altijd meteen bang en krijgen de neiging om alles te doen wat je juist niet moet doen bij een hond. Ze denken dat ik vals ben.. Maar dat ben ik helemaal niet. Ik ben gewoon... Oke ik geef het toe.. Ik ben een beetje bang.

Als ze nou eerst lezen dat ze sowieso al niet naar me toe hoeven te komen, hoef ik ook niet meer zo vaak uit te vallen. En misschien kan ik dan leren om me daar niet druk meer om te maken.

Baasje heeft internet afgespeurd en kwam op een leuke site terecht.
 --> Mijn hulphond <--
Daar heeft ze wat dingen besteld. En ook op deze site
 -->  Aaien eerst vragen <--
Dit alles om een duidelijk bericht uit te stralen naar buiten

Op de riem zit nu een waarschuwingen sleeve, en voor de zekerheid ook op de rolstoel. Het gebeurt namelijk vaak dat wij tijdens het handbiken ingehaald worden door fietsers, die dan opnieuw willen vertellen wat een mooie hond ik ben. Maar jongens, ik weet dat ik prachtig ben, dat hoeven jullie me echt niet te vertellen. Ik blijf liever gefocust op mijn baasje want dan krijg ik een koekje. Of mijn bal. Of een lekkere knuffel.
Je kunt de sleuf ook omdraaien (binnenstebuiten). De ene kant is rood en de andere kant is groen. Op de rode kant staat: liever niet aaien. En op de groene staat: Aaien eerst vragen.

Op de rode button staat: Hulphond in opleiding! 
En op de witte button staat: Hulphond, niet storen!
Het sjaaltje haalt de haren weg, die anders over het tuigje heen zullen vallen. Wat vinden jullie van mijn nieuwe outfit? Zie ik er nog wel stoer uit?
Ik vind mijn nieuwe outfit zo mooit dat ik vandaag vast een button heb gesloopt.

















Hebben jullie ook zo genoten van dit heerlijke weer? Baasje was dit weekend weer eens ziek.. (Daar moet ze eens mee ophouden, volgens mij is ziek zijn helemaal niet leuk.) Dus van het weekend hebben wij niet echt van het mooie weer kunnen genieten.

Maar vandaag was ze weer de oude. Dus ze pakte meteen het trainen weer op. Nu moet je niet denken dat wij aan het trainen zijn voor een of andere sport. Voor baasje is het al een training om haar conditie terug te krijgen en wat sterker te worden.

Die conditie zit volgens mij wel goed. Gisteren middag zijn we naar het bos geweest. Ik maakte allemaal lente sprongetjes zo blij was ik. Ik had het bos immers een paar dagen moeten missen. Ook was het weer lekker weer en ben ik in elke sloot, plas, modderpoel, meertje en stroompje gesprongen die we tegen kwamen. Ik wilde zo nat en vies mogelijk worden. Op een gegeven moment was ik wel moe, maar toen moesten we ook nog helemaal naar huis.
We hebben zo'n 12,5 km afgelegd.
Gelukkig (voor baasje ) ben ik vanzelf weer mooi wit opgedroogd. Hoewel, ik zou zelf wel eens wat anders willen. Hoe lang denken jullie dat ik in de zon moet liggen om bruin te worden?

Hier een filmpje van het middagje in het bos. Baasje had de camera bij zich, ze vind het enorm leuk om video's te maken.



Een lekkere dikke dopneus van Snow


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.