Toen baasje dit weekend weer in het ziekenhuis terecht kwam, vanwege een heup luxatie, hebben mijn baasjes besloten dat ik mee mocht op bezoek, en om haar op te halen. In mijn vorige blog vertelde ik hoe ik altijd thuis blijf als zij in het ziekenhuis ligt, omdat ik daar meer rust bij heb. Maar omdat dit een rustige kamer en een rustige afdeling was mocht ik fijn mee. Ik heb toen heerlijk scheten liggen laten op het ziekenhuis-bed. En heb een paar ere rondjes gelopen met mmijn borst vooruit en staart omhoog (ik had immers een kluif), waardoor er een aantal verpleegkundigen verlieft op me zijn geworden. Ach, ik ben dat wel gewend. Ik ben altijd al een knappe hond geweest..
Toen baasje met ontslag mocht heb ik me eerst even flink uitgeschudt, zodat er extra haren op de grond liggen. Zo zullen ze me niet snel vergeten.
We zijn wel dankbaar dat dit ziekenhuis zo meewerkend was en dat ze nergens moeilijk over deden!
Dit was een mooi leer moment, en misschien kan ik in de toekomst op de rustige momenten wat vaker mee naar het ziekenhuis.
Maar op de SEH is het daar vaak te hectisch voor.
Goed gedaan Snow! en ja... hoe kunnen ze nu NIET verliefd op je worden. Die haren nemen ze dan wel op de koop toe. ;-)
BeantwoordenVerwijderen