Mantelzorg

Mantelzorg. Raar woord is dat eigenlijk, een woord waar van ik de betekenis in relatief korte tijd zeer goed heb leren kennen. Want mijn baasje heeft nog nooit een slechte periode gehad die zó lang duurt. 

Als het niet lukt om met mij naar het veldje of het bos te fietsen, is daar altijd die lieve opa (die ook altijd klaar staat als het om vervoer naar bijv ziekenhuizen). Ik spring dan vol enthousiasme in zijn auto, om vervolgens in het bos vrijgelaten te worden. Voldaan kom ik daarna weer thuis. 

Ook hebben wij lieve vrienden die tevens mantelzorgsters zijn. Hoe vervelend wij dit ook vinden .. Vrienden hou je het liefst gewoon vrienden. Aan de andere kant is het ook wel weer prettig. Bij goede vrienden zoals John (met zijn hulphond Daan, leren kennen via stichting BultersMekke), en Jantine (met haar hulphond Happy, lotgenote van baasje qua Ehlers Danlos Syndroom) voelen wij ons erg op ons gemak en is het minder moeilijk om zorg of hulp toe te staan. 

Laatst was ik een beetje te laat met signaleren waardoor mijn baasje ten val kwam en een hele mooie haarband om moest ;-). Hier staat ze op de foto met deze mooie haarband en onze goede vriend John. 

Wij voelen ons erg dankbaar dat we zulke lieve mensen om ons heen mogen hebben. Het is belangrijk dat de grote baas ook zijn rust kan krijgen. 

Laatst waren Jantine en happy er weer en zij bleven slapen, dit is altijd ontzettend gezellig. En 's avonds gezellig met zijn vieren in bed. Hihi. Zie foto;