Een witte kerst

Wat ik nog vergeten te vertellen was in mijn vorige blog: wij zijn laatst naar John en zijn hulphond Daan geweest, samen met mijn vriendinnetje Happy (www.kleinehappy.blogspot.nl). We hebben daar enorm genoten. We hebben een goede vriendschap, zowel de honden als de bazen.

Wij hebben gezellige kerstdagen gehad. Echt een kerst gevoel had ik niet, het lijkt helemaal geen winter, het lijkt wel herfst. Ik had graag genoten van mijn schutkleur in de sneeuw, maar voor baasje toch wel prettig dat het niet zo koud is.

 Voor kerst avond had ik een knuffel eend gekregen van mijn baasjes. Fan-tas-tisch vond ik hem. Ik heb hem dan ook, zoals een echt witte wolf, binnen een half uurtje onthoofd. Ik kwam er ook achter dat je die witte vulling er lekker uit kunt pulken. Dus heb ik er voor gezorgd dat we toch nog een witte kerst hadden in huis. Overal lagen witte pluizen, gaaf joh, ik voelde me helemaal thuis. De grote baas was vrij, dus konden we lekker met zijn drieën op pad, spelen met de bal enz.

Het is voor mijn baasje af en toe wel moeilijk om elke dag met mij er uit te gaan. Momenteel heeft ze zo weinig energie en dan is die drempel best groot. Maar ze hoeft mij maar een keer in mijn ogen te kijken en we staan weer buiten. Jammer genoeg niet altijd meer handbiken. Hopelijk gaat het in 2016 een stukje beter en kunnen we het handbiken weer zo opbouwen dat we weer op een uur per dag zitten (want dat was ooit onze standaard, gewoon een uur per dag fietsen in het bos, wat missen we dat soms)

 Eerste kerstdag gingen we naar de schoonfamilie. Daar heb ik laten zien hoe lomp en onrustig ik kan zijn. Af en toe moet ik die skills toch weer even tevoorschijn halen. Stel je voor dat men denkt dat ik het niet meer kan! Ik heb een glas om gegooid en heerlijk in de weg gelegen, maar toch werd mijn aanwezigheid gewaardeerd. En dat was erg fijn.

Tweede kerstdag hebben we bij de familie gegeten, ook dat was gezellig. Ik kon mijn maatje Simba (de Maltezer) weer zien. Ze zeggen dat hij dement is. Hij loopt tegen dingen aan enzo. Nou, daar hoef je niet dement voor te zijn toch?

Ook heeft mijn baasje wat tijd in het ziekenhuis moeten spenderen, maar daar gaan we verder niet op in, dat is geen leuk onderwerp, toch?! We kijken uit naar oud & nieuw. Dit gaan wij bij Happy en haar baasje vieren, zodat we niet zo veel last van het vuurwerk hebben. Daan en zijn baas komen ook. Groot feest dus.