donderdag 27 december 2012

Kerst, en overal mee naar toe!


Ik heb de afgelopen dagen een heeeleboel mensen gezien. Het was kerst en ik mocht overal mee naar toe, dat vond ik natuurlijk helemaal geweldig. En al zeg ik het zelf, ik heb het best goed gedaan. Baasje is trots op me omdat ik alle aanvallen tijdens de kerst aangegeven heb, het vrouwtje is dus nooit hard gevallen. Toch vind iedereen het wel moeilijk om mij niet te aaien als ik aan het werk ben, ik ben ook zo lief, zacht en aaibaar. En ik vind het ook erg moeilijk om rustig te zijn. Ik laat met al mijn mooie praatjes graag weten dat ik aanwezig ben..

Ik heb bij al die mensen ook een hoop verschillende hondjes gezien, zo ook DJ (een malteser). Op een gegeven moment voelde ik dat er een aanval aan kwam dus ging ik gapen en piepen, wat ik altijd doe voordat er een aanval komt. Maar dit keer was niet mijn baasje die de aanval kreeg, maar DJ. Daarna was ik wel even in de war zeg, poehpoeh. Ik heb toen even gekeken en een likje aan DJ gegeven en toen was ik weer wat minder onrustig. Ik dacht dat alleen baasjes aanvallen konden krijgen.

Het lopen gaat al wat beter, ik loop regelmatig zonder te trekken naast de rolstoel.Want dan krijg ik zo'n heerlijk koekje.
Maar soms vind ik het leuk om nog even irritant te zijn, want zoals jullie weten hou ik daar van. Ik ga dan trekken omdat ik een ander hondje zie (vooral reutjes, daar ga ik ook hard naar blaffen want ik ben echt wel stoer met mijn 8 maanden), of hele wollige dikke rare honden-beesten die heel raar blaffen (zie foto).

Vandaag mocht ik mee naar het revalidatie centrum. Even kijken hoe dat ging. Ik was heel erg onrustig maar gelukkig vonden de mensen die daar werken dat niet erg. Want die vonden mij veel te schattig en mooi om boos te worden. Het leuke was dat wij nog een witte-herder-hulphond tegen kwamen van Stichting hulphond. Dat was ook een reutje maar daar durfde ik niet tegen te blaffen hoor. Ja, hallo, hij was al elf! Dus respect hoor, ik ging snel op mijn rug liggen. Alle baasjes moesten toen lachen om mijn acties maar volgens mij heb ik het goed gedaan. Deze hulphond deed niet zo veel meer omdat hij al zo oud was, hij was er meer voor de gezelligheid. Maar ik kan nog wel wat van hem leren.

Baasje is nu heel erg moe van alle drukte de afgelopen dagen, dus ik hoef lekker niet zo veel te doen. Stiekem ben ik ook best moe dus ik kan maar beter heel hard uitrusten voordat ik weer lekker ga oefenen met het baasje. Doei allemaal! Pootjes van een luie Snow.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.