Omdat wij (mijn baasje en ik) het zo belangrijk vinden dat er meer aandacht komt voor het niet-afleiden-onderwerp van hulphonden, hebben we onze energie gestoken in de media aandacht die we kregen n.a.v. het facebook bericht. In de facebook post legde ik uit dat je een hulphond niet mag afleiden omdat het ernstige gevolgen kan hebben voor de baas. De meeste mensen zijn zich daar niet bewust van, dat beseffen wij ons, vandaar de media aandacht.
Ons artikel in de telegraaf:
Bron: Telegraaf van 12 augustus 2015
Ook is er een heel mooi filmpje van ons gemaakt door Dogtime.nl
Eindelijk ons eigen plekje. Maar het is wel even wennen hoor! Alles is hier anders. De deuren gaan andersom open en dicht, sommige deurklinken zitten namelijk aan de andere kant. Het medicijn tasje staat op een andere plek. Mijn plaats staat op een andere plek. Álles is eigenlijk anders, maar goed, dat is best logisch in een nieuw huis ;-).
Er is wel iets wat nog hetzelfde is: mijn stinkscheten. Ik denk dat ik mijn baasje een groot plezier doe om haar iets vertrouwds te geven, vandaar dat ik stink scheten én keiharde boeren laat. Ach, ik ben een vent, dan mag dat toch?
Ik heb ook iets nieuws geleerd, namelijk een lade open en dicht doen. Dit kunnen jullie zien in het filmpje, want mijn baasje heeft een filmpje gemaakt van een aantal hulphonden handelingen in ons nieuwe huissie.
We zijn langzaam aan alles weer aan het op pakken, zodat ik mijn taken ook in dit huis goed kan uitvoeren. Ook heb ik leuk nieuws, de meeste volgers weten het al wel, maar baasje heeft een relatie. (Zie foto boven aan dit bericht) Ze is helemaal hoteldebotel smoor verliefd, om gek van te worden. En ik heb dus weer een grote baas, dat vind ik fijn! We kunnen samen heel goed spelen en lekker wandelen, want daar houdt hij van, komt dat even mooi uit.
Voor zijn werk moet hij zwarte kleding aan. Dat vind ik maar niets, dat zwart. Ik zorg er dus iedere ochtend even voor dat hij een wit vachtje heeft. Dat staat toch veel leuker?
Baasje moet nu vooral weer even tot haar zelf komen. We moeten weer een eigen ritme vinden, en vooral heeeeel veel uitrusten. Want wat een heftige periode hebben we achter de rug, die vermoeidheid komt er nu uit.
We zijn nog steeds wel regelmatig in ziekenhuizen te vinden ivm de aanvallen en luxaties (hoewel, ík blijf dan thuis, maar grote baas gaat altijd mee). Maar dit wordt langzaam aan steeds minder.
Met het alarm systeem zijn we nog aan het trainen. Baasje heeft nu tijdelijk een aparaatje om haar pols of nek hangen, zodat als ze een aanval heeft gehad, ze de knop in kan drukken en ze niet uren lang hoeft te wachten op hulp. Maar het is natuurlijk de bedoeling dat ík degene ben die, nog voordat ze bij komt, op de knop alarm knop druk. Ik vind dit nog erg moeilijk, want het is een hele andere knop dan degene waarmee we geoefend hebben, en deze moet ik met mijn neus induwen ipv met mijn poot.
We zijn momenteel eindelijk verhuisd! We zitten nu in ons eigen huissie, ons eigen plekje. En wat geeft dat een rust. Ik moest wel erg wennen hoor. Wéér een ander huis. Maar mijn baasje was al snel gewend en het voelt al echt als thuis. Vanwege het klussen, verhuizen en de vermoeidheid (die er nu uit komt van de heftige periode die we achter de rug hebben) had ik nog even geen puf voor een update. Ook hebben we nog geen internet in ons eigen huisje. Maar vandaag toch even een update over een belangrijk onderwerp. Hét onderwerp wat toch steeds weer terug lijkt te komen. Het afleiden van hulphonden.
Laatst had mijn baasje een status op Facebook geplaatst. Dit ging over het feit dat ik, als hulphond, regelmatig afgeleid word. Soms is dat niet zo erg. Maar wanneer ik te erg afgeleid ben, kan ik er niet meer voor mijn baasje zijn. En dan is de kans groot dat ik een aanval mis.
Met deze publicatie zijn wij enorm blij, want het is noodzakelijk dat mensen leren waaróm ze een hond niet mogen afleiden.
Veel mensen weten het gewoonweg niet, of ze wéten het wel, maar zijn zich niet bewust van de reden er achter. Andere mensen zijn gewoonweg eigenwijs en vinden hun eigen gevoel (ik wil de hond aaien) belangrijker . Er zijn zelfs mensen die juíst gaan aaien omdat ze het zielig vinden. Door dit soort berichten in de media te plaatsen creëren we een stukje awareness. En dat helpt niet alleen ons, maar ook andere hulphonden bezitters.
We hebben deze week misschien ook nog een interview met de Telegraaf hier over. Hoe gaaf is dat?!
Baasje had een gat in haar hoofd gevallen doordat ik te afgeleid was om haar te kunnen waarschuwen voor een opkomende aanval.
Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.