De afgelopen twee weken hebben we bij twee lieve vrienden gelogeerd. We hebben het erg gezellig gehad. Het leek met de aanvallen ook weer wat beter te gaan, maar toen werd baasje ziek...
Inmiddels is ze weer wat opgeknapt, we hopen dus dat de stijgende lijn zich nu eindelijk voort kan zetten.
Ik doe nog steeds erg mijn best op het gebied van signaleren, dit werpt dan ook zijn vruchten af. Ik ben, al zeg ik het zelf, een geweldige hulphond. En ik kan, zoals jullie weten, ook geweldig veel lawaai maken. De laatste dagen heb ik de blafferietes. Ik blaf dan, als ik binnen ben, naar alles wat beweegt achter die ramen. Soms blaf ik ook naar de wind, of een vlieg, of een tak die van een boom valt. Soms ook gewoon in het niets. Moet kunnen toch.
Ik krijg tegenwoordig andere brokjes, baasje hoopt dat ik dan minder hoef over te geven. Een een prettige bijkomstigheid zou zijn:"als ik wat minder stink-scheten zou laten." Ik zie het probleem daar niet zo van in, ik vind het altijd wel lekker als ik stink. ;-)
Mijn ontlasting is niet meer zo zacht en ik heb inderdaad een stuk minder last van mijn buik, positieve ervaring dus. Af en toe moet ik nog wel overgeven of heb ik diarree, maar dat komt meestal doordat ik iets verkeerds heb gegeten. Zo eet ik bijvoorbeeld wel eens cheese & onion chips, koekjes, beschimmelde broodjes of kattenvoer, of iets lekkers wat ik uit de prullenbak gevist heb als baasje niet thuis is. En nee, dat is dan geen succes. Daar kan mijn gevoelige buik niet tegen.
Wij genieten van het lekkere weer en de mooie omgeving (vooral weilanden, weer eens wat anders dan bos!). Af en toe vind ik het wel té warm. Dan gaan we niet handbiken omdat de tegels of het asfalt te warm is voor mijn pootjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten