maandag 25 mei 2015

Varen

Tijd voor ontspanning! Ondanks dat dit een nare periode is met veel aanvallen, nemen we af en toe de tijd om vooral even nergens aan te denken en te genieten van het moment. 
Baasje vond een boot daar blijkbaar een goede plek voor. Ik vond het maar raar. Een beetje drijven en varen op het water. OP het water.. Waarom zou je op het water blijven als je er ook in kunt springen?!  
Ik heb eerst een uur in de boot zitten zingen voordat we eindelijk stopten met varen en ik dus de kans had om in het water te springen. Dat is best eng.. Je moet dan óver een rand heen klimmen om vervolgens ergens in het water te belanden. Na wat hulp van twee sterke mannen heb ik alsnog even lekker kunnen zwemmen. Heerlijk hoor. Ultieme ontspanning voor baas én hond. 
Ik wilde eigenlijk graag met Simba (de maltezer) spelen. Maar hij is oud, half doof en hij ziet ook niet meer zo goed. Ik kon rennen en springen wat ik wilde maar dat suffe hondje reageerde nergens op. Toen ben ik zelf maar op ontdekking gegaan. 
Ik heb ontdekt dat sommige takken niet blijven drijven maar andere wel. Ook heb ik ontdekt dat die rare vogels niet te pakken te krijgen zijn, honden hebben geen vleugels, volgels wel. Ook heb ik ontdekt dat ik niet de enige ben die van zwemmen houdt.. Er waren een boel kleine visjes. Zouden zij aan het eind van de dag ook boven water komen, op een boot gaan zitten om aan de kant te komen, om vervolgens het land op te spartelen? Of mogen zij wel blijven zwemmen?

 Ik kon zelf niet terug in de boot komen, maar gelukkig waren daar die sterke mannen weer. Ze hebben mij aan het hulphonden-tuigje omhoog  getakeld. Daarna heb ik lekker in de zon gelegen om mijn vacht te laten drogen. Zo heel erg is die boot uiteindelijk niet.
Dit ontspannen dagje kwam als geroepen en wij hebben erg genoten. Op de terugweg zag ik paarden, koeien en schapen die ook van het water en de zon aan het genieten waren. De koeien waren aan het pootje baden en waren al lekker bruin geworden van de zon (of waren die koeien sowieso bruin?)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.