maandag 30 september 2013

Afkicken

 
Het is rustig hier. Maar we leven nog! 
Baasje is druk met afkicken van haar zeer verslavende medicijnen. Ze was aan het afbouwen, maar nu is ze met een medicijn in één keer gestopt.Het gekke is dat ze er heel erg ziek van werd. Ik snapte het allemaal niet zo goed. Maar heb wel het een en ander mee gekregen. Ontwenningsverschijnselen ofzo iets. Dat vereist een hoop energie, eigenlijk al haar energie. Dat vind ik niet altijd leuk want we gaan niet meer lekker lang naar het bos. Dus af en toe laat ik mijn meest irritante kant zien, zo kennen jullie mij immers. Tsja, ik ben en blijf Snow. Ik ben niet gemaakt om thuis te zitten. Ik wil aan de slag!
Omdat we het huis zowat niet uit huis kwamen, ging ik al mijn energie maar in baasje steken. Als ze zich slecht voelde was ik er om haar te knuffelen. Als ze een aanval kreeg waarschuwde ik zo ruim op tijd, dat baasje de aanvallen kon "weg drukken" met een medicijn. 
Regelmatig stak ik mijn snoet even onder de dekens door om haar te verblijden met een lekkere natte dopneus. 
Nou, dat deed ik toch allemaal heul erg goed?! Waarom was baasje dan toch nog verdrietig?
Nou, nu weet ik het. Ze voelt zich schuldig omdat ze mij niet goed kon verzorgen. 
Maar let maar op, we gaan al die gemiste boswandelingen wel inhalen. De nieuwe handbike is namelijk goedgekeurd en wordt ergens in november geleverd!

Dit weekend hadden we een afspraak met lieve vriendinnen. Na lang twijfelen zijn we toch gegaan. Dat heeft ons beide wel goed gedaan! We gingen picknicken op een veldje. Ik mocht daar lekker met de bal spelen! Er waren zelfs een paar vriendinnen die de bal wilde weg schoppen of gooien, had ik even geluk. Mijn lieve trouwe hondenogen kunnen ze natuurlijk niet weerstaan, wanneer ik voor ze ga liggen met de bal. Afwachtend tot ik er achter aan kan rennen. Ik ben ook erg goed in manipuleren..

 Jammer genoeg kreeg ik het niet voor elkaar een worstenbroodje te pikken..
 Na de picknick bleven we slapen. Ik heb het heel leuk gehad maar voor baasje was het iets te veel van het goede. Die is nu weer ziek door de lage weerstand. 

Niet getreurd, straks zijn we weer fit en kunnen we weer conditie op gaan bouwen!







Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Over mij

Ik ben Melanie (1991) en ik heb het Ehlers-Danlos syndroom en epileptiforme aanvallen. Ik gebruik een rolstoel voor langere afstanden. Snow is mijn hond, wij leiden hem op tot hulphond met dank aan Stichting Bulters en Mekke.